Yıllar sonra karşılaştığım bir karikatürün bana neler çağrıştırdığını sizinle paylaşmak istedim. Hepimiz Kırmızı Başlıklı Kız masalını biliriz. Kırmızı başlıklı kızın ninesi hastalanır ve annesi onu yiyecek götürmesi için ninesinin evine gönderir. Orman yolundan giden kırmızı başlıklı kız kurtla karşılaşır. Kurt Kırmızı Başlıklı Kız’ın nereye gideceğini öğrenir ve kızımızdan önce gidip ninesini yutarak kıyafetlerini giyer. Böylece kızı da yutmayı düşünür. Küçükken her dinlediğimizde Kırmızı Başlıklı Kız’ı kaçması, kurtla konuşmaması yönünde uyarmak istemişizdir heyecanla. Tabi masalın sonunu hepimiz biliyoruz. Avcı gelir ve Kırmızı Başlıklı Kız ve ninesini kurdun karnından çıkartır.
Sosyal medyada karşılaştığım karikatür Kırmızı Başlıklı Kız’ı sorgulayıcı, düşünen biri olarak gösteriyor. Kurt ise çok tanıdık biri olarak karşımıza çıkıyor. Bizim durumumuz tam da karikatürdeki gibi; ne zaman yoksulluktan, iş kazalarından, anti-demokratik uygulamalardan, iyice kısıtlanan özgürlüklerden bahsetsek “sizin kaderiniz bu” diyorlar bize.
Öyle mi gerçekten? Bizim kaderimiz bu mudur? Bizi kurtaracak avcı yok mudur? Avcı işçi sınıfının kendisidir. Tam da masalın burasında aklıma İşçi Dayanışması gazetesi geliyor. İşçi Dayanışması bizlere gerçeği, kaderimizin bu olmadığını ve böyle gelip böyle de gitmeyeceğini gösteriyor. Gözlerimizdeki bağı açıyor ve bize egemenlerin yalanlarına aldanmamamızı öğütlüyor.
Yaşasın İşçi Dayanışması!
