Buradasınız
M&T Reklam Direnişçileriyle Röportaj
Öncelikle direnişinizde başarılar diliyor ve sizleri kutluyoruz. Bize kendinizi ve çalışma koşullarınızı anlatır mısınız?
Ayhan: 6 senedir burada çalışıyorum, koşullarımız hiç iyi değil. Asgari ücret alıyoruz. İşverene, amire, memura yalakalık yaparsan orada rahat rahat çalışabilirsin. 18 saate kadar çalışıyorduk. Hatta 8’de geliyor, ertesi sabah 8’de çıkıyorduk. Öyle çalıştığımız zamanlar oldu. Mesailere genelde zorla kalıyorduk. Normalde 8 ile 4 arası çalışıyorduk. 4’ten sonra çıkmaya kalkanlara tutanak tutuluyordu. Ben imzalamıyordum.
Ercan: M&T Reklam’da 5 yıldan beri çalışıyorum. Koşullarımız iyi olmadığından dolayı sendikamızda örgütlenmeye karar verdik. Amacımız daha iyi şartlar altında çalışmak ve daha iyi ücret alabilmekti. 12-13 saat çalışıyoruz ama umduğumuz parayı alamıyoruz. Patronların gözünde işçilerin hiç değeri yok. Patron kendi kazancına bakıyor, işçiye ne olacağını umursamıyor. Sağlık koşullarımız da çok kötü. M&T Reklam plastik üretimi yapmasına rağmen içeride havalandırma yok. Maske istiyoruz, o da yok. Maske geliyor ama istenen kalitede gelmiyor. Birinci derecede kanserojen maddelerle çalışıyor olmamıza rağmen işçilere uygun şartlar sağlanmıyor. İş güvenliği patronun insafına kaldı. Devlet de iş güvenliğini sağlamıyor. Patron bir iş güvenliği uzmanı almış, tasmayı boynuna takmış, patron ne isterse uzman onu yapıyor. İş ayakkabısı istiyoruz yok, eldiven istiyoruz yok! Ağır şartlar altında çalışıyoruz; ona uygun ekipmanımız yok. Biz de örgütlenmeye karar verdik. Sadece M&T Reklam için değil, Türkiye’deki tüm fabrikalar, bütün işçiler için direnişe geçtik. İnşallah galip geliriz.Fahri: Ben 7 yıldır burada çalışıyordum. Mayısın on dördünde iş akdimiz feshedildi. İşten çıkarılmamıza 17. madde gerekçe gösterildi. İşyeri daralmaya, küçülmeye gittiği için değil, içeride sendikal örgütlenme yaptığımız için atıldığımızı biliyoruz. Patron, sendikal sebeplerle işçi atmak suç sayılacağı için on yedinci maddeyi gerekçe gösterdi. 19 arkadaşımızı ayın dördünde kapı önüne koydu. Ardından birer ikişer atmaya başladığı arkadaşlarımızla birlikte 30’a yakın işçi, işsiz kaldık. 52 gündür burada kapı önünde direnişimizi sürdürüyoruz. Hem bizim, hem içeride çalışan arkadaşlarımızın birliğini ilerletmek için elimizden geldiği kadar mücadelemizi veriyoruz. Bize destek veren siyasi partilere, örgütlere, derneklere fabrika işçilerine teşekkür ediyoruz.
Sendikalaşmaya nasıl karar verdiniz?
Fahri: Bu işe enjeksiyon operatörü olarak girmişsek bile müdür diyordu ki “yarın git paketleme bölümünde çalış, montaja git çalış, mekaniğe git çalış. Bugün orada çalışacaksın yarın burada çalışacaksın” diye bütün bölümleri gezdirerek bizi eziyorlardı. İşçilerin hiç değeri olmadığı için bizi bu hale getirdiler. 7 yıldır, 10 yıldır, 12 yıldır burada çalışan arkadaşlarımız 1000 lira, 1100 lira, 1200 lira paraya çalıştırıyorlar. İşe yeni giren arkadaşımızla 10 yıllık arkadaşlarımızın aldığı para arasında 100 lira fark var. Kalıphane gibi daha kalifiye bölümler var. Sadece oralarda maaş biraz daha fazla. İşveren, müdürlerimiz -ben 7 yıldır burada çalışıyorum- bizimle hiç bir toplantı gerçekleştirmediler. Ta ki bugüne kadar. İşçiler işten çıkartıldıktan sonra içeride arkadaşlarımızla bir toplantı gerçekleştirdiler. Böyle bir süreç yaşandıktan sonra yaptığı toplantıda işveren diyor ki “ya ben böyle olduğunu bilmiyordum.” İşçiler de demiş ki “siz bunları bilmiyorduysanız buraya niye geldiniz? Siz bizim sorduklarımızı bilmiyorsanız bize ne anlatacaksınız?” Bugüne kadar işveren vekilleri de müdürler de bize insan gözüyle bakmadılar ve hep ezdiler. Bir zamandan sonra artık insanların canına tak ediyor. Bir şeyler yapmak bir sürece girmek istiyorduk. Biz de arkadaşlarımızla bir araya geldik. 8-9 ay süren bir çalışma yaptık. O sürecin sonunda çoğunluk tespiti yapıldı ve yetkiyi kazandık. Burada sendikamızın büyük desteği oldu. Hem yurtdışında, hem yurt içinde hem basında sendikamızın çalışmaları sürüyor. İşverenimiz bu duruma itirazda bulundu. Şu an hukuki süreç devam ediyor. Çıkarılan arkadaşlarımız ile işe iade davamızı açtık.Ulaş: Ben de arkadaşım gibi 7 yıldır burada çalışıyorum. Kalıphane bölümünde çalışıyorum. Bu işyeri için gereken gerekmeyen her şeyi verdik. Zamanımızdan kıstık buraya verdik, evimize gitmedik, yeri geldi burada yattık. Tabii bunların hepsi göz ardı edildi. Sendika tespit yazımız geldiğinde de bizi hemen işten çıkarttı. Kendi tabiriyle bizi kapının önüne koydu. Devamlı öyle diyordu, “sendikaya üye olursanız sizi kapının önüne koyarım” diyordu. Dediğini de yaptı. Tabii yasalar da onlardan yana olduğu için eli biraz daha rahat. Geldiğimiz nokta da bu.
Direnişinize ailelerinizin, işçilerin, sendikaların desteği oluyor mu?
Ayhan: Ailelerimiz de bize destek oluyorlar. Her zaman arkamızda duruyorlar. “Gidebildiğiniz yere kadar gidin” diyorlar. İçeride çalışan arkadaşlarımız da bize de “yılmayın” diyorlar. İçerideki arkadaşlarımızdan da kopma yok, gün geçtikçe çoğalıyoruz. Milletvekilleri, sendikalar, sivil toplum kuruluşları destek olmak için ziyaretimize geliyorlar. Uluslararası sendikaların desteği de devam ediyor.Direnişinizin sizi nasıl değiştirdiğinden, size neler kattığından söz eder misiniz?
Fahri: Ben 11 Mayısta düğün yaptım, 14 Mayısta işten atıldım. 52 gündür burada kapı önünde direnişteyim. Eşimle bir gün bile evlilik yaşayamadan kapı önünde direnişe geçmek zorunda kaldım. Emeğim için, hakkım için geleceğim için, Allah nasip ederse bundan sonra olacak çocuklarımın geleceği için burada bir mücadele içerisine girdim. Biz bu direnişe geçmeden önce böyle kapı önünde direnenlere yadırgardık. Derdik ki “kardeşim işin gücün yok mu, başka fabrika mı yok!” Biz de mücadele etmeye başladığımızda anladık ki direniş yaşayan işçilerin gayesi ekmek, emek. Başka hiçbir şey değil. Bizim patronumuz Tufan Kalkan’dan fabrikasını istemiyoruz. Arabasını, malını mülkünü de istemiyoruz. Biz sadece burada çalışarak verdiğimiz emeğin karşılığını istiyoruz. Emeğimizin karşılığını istemek ayıp bir şey değil. İstemek ayıp bir şey değil, vermemek ayıptır. Bize istetmek onların ayıbıdır, bizim değil. Bugün biz burada duruyorsak bu devletin ayıbıdır. Bize sahip çıkmayan işçilerin ayıbıdır. Kimse çalışıyorum diye rahat etmesin. Birbirine sahip çıkmayan herkesin kaderi patronların iki dudağının arasındadır. Yarın bir bakarlar kapı önünde bulurlar kendilerini. Biz de çoğu zaman derdik ki “herkes gider biz burada kalırız” ama öyle değil. Biz burada emek için ekmek için mücadele etmeyi öğrendik. Hayatımızın
bundan sonrasında da mücadele edeceğimize inanıyoruz. Neden? Çünkü burada paylaşmayı, birleşmeyi öğreniyoruz. Haklarımızı bilmiyorduk. Gecelere kadar 12 saat, 20 saat, 30 saat çalışıyorduk. Şimdi hiç değilse daha bilinçliyiz. İnşallah daha da bilinçleneceğiz ve kendimizi geliştireceğiz. Hem kendimizi hem de çevremizdeki arkadaşlarımızı bilinçlendirmeye çalışacağız.Ulaş: Biz direnişimizi sürdürüyoruz. Elimizden gelen her şeyi de yapıyoruz. Biz bu direnişe çıkmadan önce bu tip olaylara yabancıydık. Hakkımızı aramayı bilmiyorduk. Bilgisizdik, tecrübesizdik. Bugüne kadar hakkımızı alamadık, şimdi anlıyoruz, bu bize vesile oldu. Biraz daha piştik diyebilirim. Bu olayların içine girdikçe gerçekleri görmeye başladık. Patronların gözünde işçilerin ne kadar değersiz olduğunu şimdi daha iyi anlıyoruz.
Direnişinizin işyerindeki kötü koşullara etkisi oldu mu?
Fahri: Ben bölüm sorumluluğu yaptığım dönemde bile düşük ücret alıyordum. Daha önce 2 vardiyada çalışıyorduk. 12 saat, 16 saat, 24 saat, 36 saat çalıştığımız oluyordu. Çoğu gün geceleri yemek verilmeden çalıştırıldık. Cuma namazına gidebilmek için taleplerde bulunduk. Cuma sevkiyat günü olduğu için buna izin verilmedi. Daha önce burada 400’e yakın çalışan vardı. Kaç kere imzalar topladığımız halde buna izin verilmedi ama bizim direniş sürecimiz başladıktan sonra gördük ki her Cuma arkadaşlarımız 20 metre ilerideki camiye servis ile götürülüyorlar. Direnişimiz ufak ufak kazanımlar elde etmeye başladı. Bu da bizi mutlu ediyor. Üye olmayan arkadaşlarımız da bunun bilincine varmalı, bizi desteklemeleri gerekir. Arkadaşlarımız maalesef direnişimiz sayesinde bunların kazanıldığının tam bilincinde değiller.
Direnişinizi, mücadelenizi başka işçilerin de görmesini, bilmesini istiyoruz. Siz işçilere nasıl seslenmek istersiniz?
Ercan: Bizler öncelikle direnişimizi yayınlayan, başka işçilere okutan, dağıtan, bize sesimizi duyurma imkânı sunan sizlere çok teşekkür ediyoruz. Şunu bilmeleri gerekiyor. İşçiysen mücadele etmesini bileceksin, hakkını arayacaksın, hakkını yedirmeyeceksin. Patronlar senden çok daha büyük değil, sen olmazsan onlar da olmaz. İşçi arkadaşlarımıza diyoruz ki hakkınızı arayın, sendikalaşın, bir arada olun, birleşin!
Fahri: İşçi her zaman işçinin dostudur, patron hiçbir zaman işçiyi düşünmez. Bu yüzden işçiler birbirlerine sahip çıksın, en doğru olanı yapsın. İşçiler işine de sahip çıksın ekmeğine de sahip çıksın, güvenilir bir sendikaya üye olsun.
Ulaş: Bizim burada devamlı attığımız bir slogan var: “Bu Daha Başlangıç Mücadeleye Devam” diyoruz. Biz de mücadelemize devam edeceğiz bunu bilsinler yeter. Size de çok teşekkür ederiz.
Somalı Madencilerin Anısına
HABAŞ İşçileri Zehirlendi
- Malatyalı Kadın Tekstil İşçisi İle Deprem ve Kadın İşçiler Üzerine Söyleşi
- Nilgün Soydan ile Kemal Türkler Söyleşisi
- Genel-İş İzmir 8 No’lu Şube Başkanı Gümüştekin ile Söyleşi
- İş Güvenliğimiz İçin 1 Mayıs’ta Sınıfımızın Saflarındayız
- Avukatlar Anlatıyor: Yasalar Yetmez, İşçi Sınıfını Örgütlülük Kurtarır
- Bir Afgan Göçmen İşçiyle Söyleşi: “Ölmek ya da Özgürce Yaşamak”
- Ekmekçioğulları İşçileri ve Anadolu Şube Başkanı Deniz Ilgan’la Direniş Üzerine
- Söz Hakları İçin Direnen Ekmekçioğulları İşçilerinde
- Trelleborg İşçileriyle Grev Üzerine Söyleşi
- Cargill İşçileriyle Sohbet
- Akkuyu Nükleer Santrali Şantiyesi İşçileri İş Bıraktı
- Hakları İçin Mücadele Eden İşçiler Kazanıyor
- Ücret Gasplarına, İşten Atmalara ve Baskılara Karşı Mücadeleler Sürüyor
- Gates Endüstriyel Metal Kauçuk’ta Grev Başladı
- Ekol Ofset ve Aunde Teknik’te Sendika Düşmanlığı
- Patiswiss’de Sendika Düşmanlığı Protesto Edildi
- Durak Tekstil İşçilerine UİD-DER’den Dayanışma Ziyareti
- Erciyas Grevini Ziyaret Ettik
- Esitaş İşçileri Sendikalı Olma Hakkını Mücadeleyle Kazandı
- Antep’te Düşük Ücret Dayatmasına Karşı İş Bırakma Eylemleri
- İşçiler Patronların Düşük Ücret Dayatmasına Boyun Eğmiyor
- Patronların Sendika Düşmanlığına Karşı İşçiler Direnişte
- Daha Yüksek Ücret İçin İşçi Eylemleri
- Erciyas Çelik Boru İşçileri Grevde
- Özak İşçileri İstanbul ve Urfa’dan Seslendi: Geri Adım Atmayacağız
- Özak Tekstil İşçileri Direnişlerini İstanbul’a Taşıdı
- Şahinkul Makina İşçilerine Dayanışma Ziyareti
- Kromevye’de Hukuksuzca İşten Çıkarılan İşçi Direniyor!
- 2023’ten 2024’e Hak Gasplarına Karşı Mücadeleler Sürüyor!
- Hak Gasplarına Karşı Mücadele Grevlerle Direnişlerle Sürüyor!
Son Eklenenler
- Mersin’in Gülnar ilçesinde yapımı devam eden Akkuyu Nükleer Santrali şantiyesinde çalışan işçiler Ocak ve Şubat ayı ücretleri ödenmediği için 27 Martta iş bıraktı. Santralin Türkiye tarafının genel yüklenici firması IC İçtaş bünyesinde çalışan...
- Özak Tekstil işçileri sendika değiştirme hakkını kullanarak BİRTEK-SEN’de örgütlendikleri için patronun işten atma saldırısıyla karşılaşmış ve 27 Kasımda direnişe geçmişlerdi. Tüm baskı ve engellemelere rağmen sendikalarıyla birlikte mücadeleyi...
- Bayburt Grup’a bağlı Agrobay Seracılık’ta çalışan işçiler Tarım-Sen’e üye oldukları için tazminatları ve 2 aylık maaşları ödenmeden işten atılmışlardı. 22 Ağustosta direnişe geçen işçiler patronun yalanlarına, jandarma saldırısına, defalarca...
- İşçilerin, patronların saldırılarına karşı mücadelesi sürüyor, bu mücadelelerin bir kısmı anlamlı kazanımlarla sonuçlanıyor. Sendika düşmanlığına karşı direnişe geçen RC Endüstri işçileri patrona geri adım attırdı. Direnişin 20. gününde üretimi...
- Sermayelerini büyütmeyi her şeyin önüne koyan patronlar sınıfı dünyanın dört bir yanında iş güvenliği önlemlerini almayarak, doğayı tahrip edip felaketlerin önünü açarak işçilerin canını almaya devam ediyor. Türkiye’de ve dünyada depremlerde,...
- İtalya İşçi Sendikası UIL ülkede giderek artan iş cinayetlerine karşı 19 Martta Roma’da protesto gösterisi düzenledi. Sendika öncülüğünde yapılan eylemde giderek artan işçi ölümleri protesto edildi. İş güvenliği önlemlerinin alınmamasının işçilerin...
- Sorunlarımız giderek artıyor. Çevremde pek çok insandan “hiçbir şey değişmiyor” cümlesini duyuyorum. Onlara soruyorum: “Peki, değişmesi için sen ne yapıyorsun?” Herkes çözümü birbirinden bekliyor, sonra da “neden böyle” diye şikâyet ediyor. Sonuç...
- Hak gasplarına karşı işçilerin, emekçi kadınların ve emeklilerin hak arayışı sürüyor. Çeşitli işkollarından işçiler İzmir’den Manisa’ya, İstanbul’dan Ankara’ya kadar direnişlerle, yürüyüşlerle, basın açıklamalarıyla seslerini yükseltiyor.
- Başlıktaki sorunun cevabı aslında çok basit: kim karıştırıyorsa onun işine gelir doğal olarak. Çalışmakta olduğum işyeri ağır sanayi… Genç işçilerin yanı sıra çocuk ve yaşlı emeği sömürüsü de katmerli olarak yaşanıyor. Ücretlerin çevredeki...
- Türkiye’de mevcut siyasi iktidar, pek çok alanda politika değiştirdi, iç ve dış politikalarında keskin zikzaklar çizdi, defalarca doğrultu değiştirdi. Fakat doğrultusunu hiç değiştirmediği, istikrarını hep koruduğu bir alan var: Emek politikaları!
- Binlerce yıl önce atalarımızın avlanmak için kullandığı bumerang, atıldığı noktaya geri dönmesiyle bilinir. Bumerangın bu özelliğine atıfla, kişinin gösterdiği tutum ve davranışların sonuçlarının eninde sonunda kendisine geri dönüşü olacağını...
- Bursa’nın Gemlik ilçesinde faaliyet gösteren Borusan Lojistik A.Ş’de Liman-İş Sendikası’na üye olan 4 işçi işten çıkarıldı. Sendikalaştıkları için işten atılan işçilerin geri alınması ve sendikal baskılara son verilmesi talebiyle 21 Martta fabrika...
- Her işçinin belki bir tesadüf neticesinde ve o güne değin ilk kez duyduğu, duyduğunda da “işte aradığım cevap buydu” dediği sözler vardır. Sınıf temelinde örgütlü işçiler buna “kulağına kar suyu kaçırmak” da derler. Benim kulağıma kar suyunu kaçıran...