“Sizi Çok İhmal Ettik”

ucretler-yukseltilsin_IMG_0479.jpg

Ben bir otomotiv yan sanayi işçisiyim. Çalıştığım işyeri yaklaşık 4 yıldır faaliyette ve dünya çapında firmaların iç aksesuar parçalarını üretiyoruz. Fabrikada iki buçuk senedir çalışıyorum. Fabrika geliştikçe, biz daha çok ürettikçe ücretlerimiz azalıyor.

Geçtiğimiz hafta işyerimizde bazı vardiyalarda tepkiler büyüdü. Düşük ücretler nedeniyle topluca iş bırakmak istiyorduk. Ancak bunun önünde bazı engeller vardı. Enjeksiyon bölümündeki arkadaşlarımız montaj bölümündeki arkadaşlarımıza kötülenmiş, patron temsilcileri enjeksiyoncular için “onlar ne çalışıyor ki, siz daha önemli işler yapıyorsunuz” demişti. Bunun nedeni sevkiyata hızlı mal yetiştirmeleri için montajdakileri ikna etmekti.

İşveren vekillerinin kendi çıkarları için aramıza nifak tohumları ekmelerine izin vermemek için soyunma odalarında ve yemek molalarında vardiyamızdakilerle konuştuk. “Madem hepimiz ücretlerimizden şikâyetçiyiz, neden topluca bunun düzeltilmesini istemiyoruz ki?” diye sorduk. Bir toplantı yapmamız gerektiğini anlattık. Arkadaşlarımız “iyi de kimse gelmez ki” dediler. Biz de “sen geliyor musun, sen konuşacak mısın?” dedik. Birçok arkadaş “tamam ben konuşurum ama herkes konuşsun” dedi. Böylelikle 2 gün içerisinde vardiyalarla toplantılar yapıldı ve ilk toplantıda ne kadar kararlı olduğumuz anlaşıldı.

Toplantıyı oldubittiye getirmeye çalışan insan kaynakları ve üretim şefi tepkilerin ciddiyetini görünce söze bizi çok ihmal ettiklerini ama bundan sonra bizimle daha sık ilgileneceklerini söyleyerek başladılar. Lafı uzattıkça uzattıkları, uzun cümleler kurdukları için lafın arasına zorla girdik. Bizi oyalayıp, haklı öfkemizi yatıştırmak isteseler de biz zorla söze girip şikâyetlerimizi sıraladık:

• Mutfak işçisi ile tuvalet ve genel temizlik işçisinin ayrı olmasını istiyoruz.

• Ucuz ve bozuk yemekler yediğimiz için birçok işçi arkadaşımız açlıktan bayılıyor. Bu durumdan dolayı yemeklerin ya da yemek şirketinin değişmesini istiyoruz.

• Gece vardiyalarında her gün bir işçi idari baskılara ve strese dayanamayıp bayılıyor. Bize karşı her birinin davranışlarını düzeltmesini istiyoruz. Çünkü biz işçiyiz saygıyı hak ediyoruz.

• Acil sağlık sorunları ve iş kazası vakalarına karşı fabrikada bir aracın hazır bulunmasını istiyoruz.

Şikâyetlerimiz üzerine patron vekilleri “servisler bekliyor” bahanesi ile toplantıyı kısa kesmek istediler. Artık toplantıların sık sık yapılacağını ve yılbaşında güzel bir zam yapacaklarını söylediler. Bunun üzerine bir arkadaşımız “ben neredeyse iki yıldır çalışıyorum, yeni gelen elemanla aynı maaşa çalışıyorum, neden kıdem farkımı vermiyorsunuz?” dedi. İşveren vekili bozularak “bu buranın konusu mu sence? Gel yukarıda konuşalım bu meseleyi” dedi. İşveren vekilleri köşeye sıkışacaklarını anlayınca apar topar servisi bahane ederek kaçtılar. Toplantı yarım saat sürdü. Oysa bize her gün 8 saat, 12 saat işkence ediyorlar. Biz onların kahrını uzun saatler çekmiştik. Geri çekilmedik çünkü onurumuza dokunmuştu şimdiye kadar biz işçilere yaşattıkları.

Biz şu günlerde güzel bir dayanışmanın kıpırtılarını hissettik. Birçok arkadaşımız söz alamadıkları için öfkeli ve yeniden toplantı istiyoruz. Öyle yakın zaman değil haftanın ilk günü hemen istiyoruz. Her gün iş kazası yaşayıp hastaneye tedaviye bile götürülmüyoruz. Biz sorunlarımızı birkaç sene biriktirdik ama birbirimizi tanımıyorduk. Şimdi de çoğumuz birbirimizi tanımıyoruz ama birikenlerden bir ders aldık ve kaybedecek hiçbir şeyimiz yok. Kazanacağımız kocaman bir örgütlü gücümüz var. Yılbaşları gelip geçiyor, vaatler önümüzde yol olup uzuyor, yine her şey biz işçilerde bitiyor.