Buradasınız
Çay Saatinde Yanlıştan Dönmek
Sancaktepe’den bir işçi
Çay saatiydi. Çayımı aldım ve dışarı çıktım. Nereye otursam diye bakınıyordum. İki arkadaş dertli, boyunları bükük bir şekilde duvara yaslanmış, kara kara düşünüyor ve konuşmuyorlardı. Sohbet etmek için bu arkadaşları seçtim. Yanlarına yaklaştım. “Hayırdır, bir derdiniz mi var?” diye sordum. Benimki de soru mu şimdi? Dertsiz işçi var mı ki? Neyse. İçlerinden biri cevap verdi: “Sorma abla. Krediyi ödeyemedim. Maaşıma icra geldi. Başka borçlar da var. Kara kara düşünüyorum nasıl ödeyeceğim diye.” Bu işçi arkadaşımızın da yakın zamanda düğünü var. Aslında şimdiye kadar olacaktı düğün ama olamadı borçlarından dolayı. Sürekli ertelediler ama bir türlü borçları da ödeyemediler. Diğer işçi arkadaşa sordum. Ondan da farklı bir cevap almadım. Onun da maaşına icra gelmiş. Borcu maaşından aylık olarak düzenli kesilecekmiş. Ancak anapara dışında, faizler de kesileceğinden ve her ay faiz işlemeye devam edeceğinden kesintiler kolay kolay bitmeyecekmiş vs.
“Peki, ne düşünüyorsunuz? Neden bunlar oluyor? Yok mu bir çıkış yolu?” diye sordum tekrar. Birinin gözleri parladı. “Aslında var” dedi yanındaki arkadaşını göstererek. “Eğer bunun dediği yasa çıkarsa, biraz rahatlarız, inşallah çıkar, bekliyoruz bakalım” dedi. Allah Allah dedim içimden, bir yasa olacak ki işçilerin işine yarayacak ve onları rahatlatacak? Nedir bu yasa? Merak ettim, genelde takip ederim ama yeni çıkacak hayırlı bir yasa da duymadım. Aklımdaki soruları sordum. Yasanın çıkmasını bekleyen arkadaş anlatmaya başladı. Efendim, kıdem tazminatı yasası çıkacakmış, herkes tazminatı alabilecekmiş, alırlarsa da, icralarının büyük bir bölümünü kapatacaklarmış ve rahatlayacaklarmış.
Burjuva medyanın, işçilerin çıkarına olmayan bir yasayı, nasıl da çıkarlarınaymış gibi gösterdiğine, insanları nasıl kandırdığına, yalan söylemekte ne kadar başarılı olduğuna bir kez daha tanık oldum. Bu yasayı, çeşitli kaynaklardan araştırıp araştırmadıklarını, nereden, nasıl duyduklarını tekrar tekrar sordum. Elbette araştırmamışlardı. Malum kanalların malum anlatımlarına, “müjdelerine” inanmışlardı.
Tekrar tekrar birkaç soru daha sordum. Bugüne kadar hangi hükümetin, işçilerin yararına bir yasa çıkarttığını, buna tanık olup olmadıklarını, maaşlara gelen icralar ile ilgili devletin neden bir şey yapmadığını sordum. Çalıştığımız işyerinde icradan dosyası gelen ve maaşlarından icra kesintisi olan işçi oranının hiç de az olmadığını, %75 olduğunu söyledim. Onlar da bu oranı gayet iyi biliyorlar. Sohbetimiz, bu yasanın gerçek içeriğinin ne olduğu ile devam etti. İş garantisini ortadan kaldırdığını, işverenin daha rahat adam çıkartabileceğini çünkü kıdem tazminatı yükünün ortadan kalktığını, fonda biriken paranın ancak 10 yıl sonra alınabileceğini, dolayısıyla da onların icralarına bu gün bir faydası olamayacağını, 10 yıl sonra ise alınıp alınamayacağı kısmında da bir garantinin olmadığını, daha önceki fonlarda ve işsizlik fonunda biriken paranın, bugün ne için kullanıldığını anlattım. Ben de geçmiş zamanlarda Konut Edindirme Fonu mağduru olduğumu ve bu fonların nasıl iç edildiğini anlattım. İşçi arkadaşlarım daha da yıkıldılar ama bu olması gereken bir yıkımdı. İnandıkları, bekledikleri kıdem tazminatı yalanlarıyla dünya başlarına yıkılmış oldu. Her sözümün ardından şaşkınlıkla, “biz böyle bilmiyorduk” dediler. Neden böyle bilmedikleri, medyanın neden böyle haberler verdiği üzerine de konuştuk.
Ertesi gün, çayımı aldım, dışarı çıktım. Gene iki arkadaş aynı yerde oturuyorlardı. Bana seslendiler. Yanlarına gittim. “Abla sen bizi büyük bir yanlıştan döndürdün, Allah senden razı olsun” dediler. Ne kadar güzel bir şey kardeşler. Bir çay saatinde, iki işçi arkadaşımıza daha gerçekleri anlatabilmiş olmak. Çay ve yemek saatleri, biz işçiler açısından önemlidir. İşçi arkadaşlarımıza ulaşmak için, mutlaka bu molaları değerlendirmemiz gerekiyor.
Sözünü ettiğim sohbet, sendikalı bir işyerinde oldu. Sendikalı işyerinde dahi kıdem tazminatı yasasının gerçek içeriğini, kapsamını bilmiyor işçi arkadaşlarımız. Biz bilinçli işçiler olarak daha çok işçi arkadaşımıza ulaşmalı, fabrikalarımızdaki işçi arkadaşlarımız ile sohbet etmeli ve gerçekleri anlatmalıyız. Her gün, her saat, her dakika burjuva medya, işçi arkadaşlarımızı zehirlemeye, yalanlarını yutturmaya devam ediyor. İşçi Dayanışması Bültenini arkadaşlarımıza ulaştırmalı ve okutturmalıyız.
Elleri Var Özgürlüğün
Şiir ve Mücadele: A.Kadir
- Emekliler “AÇIZ” Diyor, Onları Kim Duyuyor?
- Geleceğimizi Kurmak İçin Birliğimizi Büyütelim
- “Asıl Haber Biziz Be Abla”
- Sağlık Çalışanlarına Sağlıksız Yemekler
- Sorunlar Mücadeleyle Çözülür
- İşyerinde “Paralı Eğitim!”
- Onların İnsafına Bırakmayalım!
- “Sana Ceza Veriyorum Tayfun!”
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- “Çalışanlarımıza Rapor Vermeyin!”
- “Kırtasiye Ürünleri İkinci Ele Düştü”
- Örgütlü Olmak ve Toplu İş Sözleşmeleri
- Alo 170: Yanlış Numara Çevirdiniz!
- Turgut Özal, Gökova Santrali ve Sonrası
- TÜİK Kimin Hizmetinde?
- Emekliler Sendika Kuramazmış!
- Sorumluluk Almadan Kazanım Elde Edemeyiz
- Topluma Fildişi Kulelerden Bakmak
- Mücadele Edenler Mutlaka Kazanır!
- “Geçmiş Olsun” Yerine “Rapor Almayın”
Son Eklenenler
- Bu sene 1 Mayıs’a UİD-DER’le birlikte bir işçi kenti olan Lüleburgaz’da katıldım. 1 Mayıs heyecanımız sabah saatlerinde başladı. Yol boyunca türkülerimizle, marşlarımızla 1 Mayıs alanına gittik. Tabii içimizde İstanbul’da kitlesel ve birleşik bir 1...
- 1 Mayıs’a gitmeden önce egemenlerin yarattığı algı yüzünden benim de endişelerim vardı. Fakat “Ben hakkımı savunmalıyım” diye düşünerek, arkadaşlarımın ısrarlı daveti sayesinde UİD-DER’le birlikte Bursa’da 1 Mayıs’a katıldım. İlk 1 Mayıs’ımdı, iyi...
- Ağır sorunlar altında bunalan işçi sınıfının bu sorunlar karşısında bir çıkış yolu bulabilmesi için sendikalarına sahip çıkması, sermayenin ve sendika bürokratlarının planlarını, niyetlerini boşa düşürmesi büyük önem taşımaktadır. Özellikle siyasi...
- Bartın’ın Amasra ilçesinde Türkiye Taşkömürü Kurumu’na (TTK) bağlı maden işletmesinde 14 Ekim 2022’de patlama meydana gelmiş, 43 maden işçisi yaşamını yitirmiş, 9 işçi de yaralanmıştı. Patlamaya ilişkin 7’si tutuklu 23 sanığın yargılanmasına 8...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ı geride bıraktık. 1 Mayıs’ta Türkiye’nin dört bir yanında gerçekleşen mitinglere yüzbinlerce sendikalı sendikasız işçi, işsiz, emekli, emekçi kadın, genç katıldı. İşçi ve...
- Türkiye’nin dört bir yanında sendikalaşmak isteyen işçiler çeşitli engellerle karşılaşıyor, işten atılıyor, baskıyla sindirilmek isteniyor. Bursa’da Öz İplik-İş Sendikası’nda örgütlendikleri için işten atılan ve direnişlerine devam eden Durak...
- Türkiye tarihindeki en büyük işçi katliamı olan Soma Katliamı davasında daha önce yargılanmayan 28 kamu görevlisi ilk kez hâkim karşısına çıktı. Katliamın 10. yılında görülmeye başlanan kamu davasının ilk duruşması 8 Mayısta Soma 2. Asliye Ceza...
- Merhaba işçi ablalarım, abilerim. Ben İzmir’de yaşayan bir lise öğrenciyim. Ben de UİD-DER ile 1 Mayıs’a katılmak için İstanbul’da yaşayan teyzeme geldim. İlk defa 1 Mayıs’a katıldığım için sizlerle duygularımı paylaşmak istiyorum.
- Bu sene de 1 Mayıs’ı ağır şartlarda karşıladık. Bir tarafta ekonomik yıkım diğer tarafta savaş, göç sorunu ve işsizlik. Biz işçilerin birikmiş nice sorunu bulunuyor, toplum nefessiz bırakılıyor. İşte bu şartlar altında UİD-DER işçilere umut oldu,...
- Türkiye’de işçiler, reel ücretlerin düşmesi, çalışılmış günlerin ücretinin dahi patronlar tarafından gasp edilmesi gibi sorunlarla boğuşuyorlar. Diğer taraftan sağlık emekçileri ticarethaneye dönüştürülen sağlık sisteminin dayattığı ağır iş yüküyle...
- Geçen gün metal işçisi arkadaşımla bir araya geldik. Çayımızı içerken sohbet etmeye başladık. Konumuz toplu iş sözleşmesiydi.
- İlk kez UİD-DER’le 1 Mayıs’a gelen arkadaşımız, 1 Mayıs’ın daha önce duyduklarından, anlatılanlardan bambaşka bir şey olduğunu söyledi. Kadınlar, çocuklar, işçiler el ele halaylar çektik, hepimiz kardeş gibiydik.
- Merhaba, ben İzmir de yaşayan bir gencim. İstanbul’a UİD-DER’le 1 Mayıs’a katılmak için geldim. 1 Mayıs öncesi hazırlıklar için derneğe gittim. Çok sıcak bir ortam ve dayanışma duygusu sarmıştı her yeri.