Buradasınız
Nasıldı Ciğer, Yağlı mıydı?
Kartal’dan bir işçi
Çocukluğumdan bu yana çalışıyorum. Daha yedi yaşında iken ev ahalisine yemek yapardım. Köylük yerlerde, bağ, bahçe, tarla, eli çapa, tırpan tutan herkes çalışırdı. Çocukluk da beş yaşında bilemedin altı yaşında mutlaka biterdi. Ondan sonra erkeksen inek güder, kız çocuğu isen ev temizliği, yemek yapar; tavuk, civciv ne varsa peşinde gün devrilirdi. Açlığın pek çok çeşidini biliriz. Ekmeksizlik en iyi bildiğimizdir. Belki pek çoğumuz bunu yaşamış ve daha kötüsünün olmadığına inanmışızdır. Elbette açlığın en ağırı ekmeksizlik olsa da bunun da çeşidi var. Kendin ekmeksiz kalsan koymaz insana da, evladın ekmeksiz kaldıysa işte o daha ağırıdır. Babamın işten yorgun argın gelip, bir şeyler yemek umuduyla sofraya oturduğu bir akşam sofraya yemek niyetine konmuş tek lavaş ekmeğin bir lokmasını babama bırakmadan büyük bir açlıkla nasıl yediğimizi ve babamın “ben zaten toktum çocuklar siz yiyin” deyip gözleri nemli sofradan kalkışını hiç unutmadım. Zaman geçti, büyüdük, okullu olduk. Ortaokulda Türkçe kitabında bir hikâye okudum ve işte o hikâye kapitalist düzene karşı benim küçük beynime ilk mücadele tohumunu attı. Çok sonra öğrendim ki zaten kendisi de yoksul bir köy öğretmeni olan Fakir Baykurt’un “ciğer” hikâyesiymiş. Ben hikâyeyi hafızama kazınmış biçimiyle anlatayım.
Ali uzun zamandır işsizdir. Her gün evden iş bulabilme umuduyla çıkar, ama ne yazık ki her akşam eve hayal kırıklığı ile döner. Evde onu heyecanla bekleyen karısı ve çocukları için her yeni gün yeni bir umutsuzluk olur. Bir akşam başına bir iş gelir. O gün yine bütün gün iş arar ama her kapıdan geri çevrilir. Günlerdir evde yiyecek doğru dürüst bir şey yoktur. Çocuklarının umutla bekleyen bakışlarını hatırladıkça ayakları eve gidememektedir Ali’nin. Dalgın dalgın yürürken gözleri yanından geçmekte olduğu kasap dükkânının camında ciğerlere takılır. Hüzünlü, acı dolu bakışları saplanır kalır kasabın camına. O sırada içerde kalantor takımından bir adam vardır ve et almaktadır. Ali’nin camekâna baktığını görür. Onun kederli ve yoksul bakışlarından etkilenir ve içeri çağırarak kasaba ciğer paketlemesini söyler. Parasını verir ve paketlenmiş ciğeri alıp Ali’ye uzatır. “Al, git çocuklarınla yersin” der. Ali şaşırır, tereddüt eder, emin olamaz ama adamın ısrarı karşısında bin bir teşekkür ile alır. O akşam evine sevinç içinde gelir. Eşi, çocukları elinde ciğer paketini görünce iş buldu sanırlar. Ali olanları anlatır. O akşam “dünyada iyi insanlar halen varmış” diyerek sevinçle yemeklerini yerler. Ertesi gün Ali yine iş aramaya çıkar. Bir süre sonra ona ciğer alan adamla karşılaşır. Adam Ali’yi görünce “ooo sen dün ciğer aldığım adamsın. Nasıldı? Ciğer yağlı mıydı?” diye sorar. Ali utanarak “yağlıydı beyim, Allah senden razı olsun” der. Birkaç gün geçer yine karşılaşırlar. Adam “seni tanıyacak oldum ama tanıyamadım. Haa tamam. Sen şu ciğer aldığım adamsın. Nasıldı ciğer, yağlı mıydı?” diye sorar. Ali bozulur “yağlıydı” der. Ayrılırlar. Ali yürürken de “bu adam her gördüğü yerde soracak mı bana ciğerin yağını? Keşke almasaydım!” diye düşünür. Beş altı gün daha geçer ve bir daha karşılaşırlar. Ali başını çevirip, uzaklaşmak ister ancak adamla burun buruna gelirler. Durmak zorunda kalır. Adam “dur hele yahu, ben seni bir yerden tanıyacak gibiyim, haa tamam sen şu ciğer aldığım adamsın. Tamam hatırladım. Eee, nasıldı ciğer? Yağlı mıydı bari?” diye yine sorar. Ali başından aşağı kaynar su dökülmüş gibi olur. “Yer yarılsa da yerin dibine batsam” diye düşünmekteyken bir an kendini kaybeder. Hemen koşarak oradaki kasaba girer. Yalvar yakar, kasaba üstünü başını rehin bırakmayı teklif ederek ciğer alır. Koşarak az ilerde adamı yakalar. “Hemşerim al şu ciğeri de bir daha bana sorup durma ciğer yağlı mıydı diye” diyerek adamın alıp almadığına bakmadan önüne ciğeri bırakıp döner. Kasaba gelir “ustam sözüm olsun, borcumu en kısa zamanda ödeyeceğim” der.
Bu günlerde de hayat kimilerinin etrafından rahatça akıp giderken çalışan, emek veren ve lanetli bir yoksulluk girdabında onuruyla hayatta kalmayı, çocuklarını muhannete muhtaç etmeden yaşamayı becerebilmek için çırpınan anne ve babalar açlıktan daha ağır şeyler yaşıyor. İşten atıldığını söyleyemediği için evinden, her gün işe gider gibi çıkıp, akşam iş bulamadığı için evine dönmekte zorlanan, evdeki küçük çocuğuna mama alacak para bulamadığı için pirinç unu yediren, hamile olduğu için canı bir şey istediğinde marketlerin ücretsiz gıda tanıtım stantlarını gezen kardeşlerimizin sayısı artıyor. Aylardır maaş alamadığı halde başka iş olmadığı için çalışmaya devam eden, alamadığı maaşı muhasebeye sorması yasaklanan genç işçilerimiz işsizlik tehdidi karşısında tutunacak bir dal arıyor. Ve şimdi onlarca yıldır işçi ve emekçileri büyük ve güçlü Türkiye masallarına inandırmaya çalışanlar, 17. büyük ekonomi martavallarıyla milyonlarca işçi ve emekçiyi büyük borç batağına sürükleyenler bize “ciğer yağlı mıydı?” diye soruyor. Peki, ne yapmalı? Evlerin karanlık, suskun kuytusundan çıkmalı, birleşmeli ve dayanışmamızı güçlendirmeliyiz. İşçiler sessizce köşelerinde kalırsa, sömürücüler ve zalimler zulümde sınır tanımaz.
İşçiler Birlikte Güçlü Olurlar
Sömürücüler Sinir Uçlarımızla Oynuyor
- Adres Doğru mu?
- Emekliler “AÇIZ” Diyor, Onları Kim Duyuyor?
- Geleceğimizi Kurmak İçin Birliğimizi Büyütelim
- “Asıl Haber Biziz Be Abla”
- Sağlık Çalışanlarına Sağlıksız Yemekler
- Sorunlar Mücadeleyle Çözülür
- İşyerinde “Paralı Eğitim!”
- Onların İnsafına Bırakmayalım!
- “Sana Ceza Veriyorum Tayfun!”
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- “Çalışanlarımıza Rapor Vermeyin!”
- “Kırtasiye Ürünleri İkinci Ele Düştü”
- Örgütlü Olmak ve Toplu İş Sözleşmeleri
- Alo 170: Yanlış Numara Çevirdiniz!
- Turgut Özal, Gökova Santrali ve Sonrası
- TÜİK Kimin Hizmetinde?
- Emekliler Sendika Kuramazmış!
- Sorumluluk Almadan Kazanım Elde Edemeyiz
- Topluma Fildişi Kulelerden Bakmak
- Mücadele Edenler Mutlaka Kazanır!
Son Eklenenler
- İstanbul Çatalca’da bulunan Polonez’de işçilerin sendika hakkı için mücadelesi sürüyor. Ancak işçilerin sendikal örgütlenme hakkını yok sayan şirket yönetimi önce baskı uyguladı, sonra işçileri işten attı, son olarak da 27 Temmuzda polisi işçilerin...
- Bugün milyarlarca insan kapitalizmin yarattığı pek çok sorunla cebelleşiyor. İşsizlik, yoksulluk, iklim krizi, göç krizi, emperyalist savaşlar… Dünya üzerinde yaklaşık 300 milyon göçmen var. Türkiye’de Amerika’da, İspanya’da İngiltere’de ve daha...
- Geçtiğimiz günlerde Asya’nın en zengin ailesi olan Ambaniler’in Martta başlayan 4 aylık düğün maratonunda 250 milyon dolar harcadıklarına dair bir haber okudum. Mukesh Ambani’nin oğlu Anant’ın evlendirildiği şatafatlı düğüne dünyanın her yerinden...
- İstanbul 112 Ambulans çalışanları ve SES İstanbul Şubeleri, 26 Temmuz Cuma günü Avrupa İl Ambulans Servisi Başhekimliği binası önünde, yaşanan sorunlara çözüm bulunması talebiyle basın açıklaması gerçekleştirdi. Yapılan basın açıklamasına 112...
- Otoriter, faşist rejimlerin iktidarda olduğu dönemlerde toplumsal değerler aşındırılır, insanlar yalnızlaştırılır, bencillik ve bireycilik daha fazla öne çıkar. Zulme ve haksızlığa karşı çıkmak aptalca, kişisel çıkarları ön planda tutmak, bunun için...
- Kemal Türkler anılırken yaşadığı dönemle ve mücadele arkadaşlarıyla, sınıf mücadelesinde elde ettikleri kazanımlarla anılıyor. Bize öyle önemli bir miras bırakmış ki katledilişinin 44. senesinde bizler onu hâlâ aramızda ve kavgamızda hissediyoruz....
- İstanbul Çatalca’da bulunan, sucuk, salam, sosis gibi işlenmiş et ürünleri üretimi yapılan Polonez’de baskılar ve hukuksuzluklar artıyor, işçiler de sendikal haklarına sahip çıkmaya devam ediyor. Tekgıda-İş Sendikasının yeterli çoğunluğu sağlayarak...
- Siyasi iktidar Türkiye’nin dört bir yanını maden şirketlerine peşkeş çekmeye devam ediyor. Son olarak Emsa Enerji ve Madencilik şirketi Tokat’ta 30’dan fazla köyün yaylası ve su havzası olan Sorhun Obasında altın aramak için sondaj çalışmalarına...
- Sermaye sınıfının sendika düşmanlığına ve ücret gasplarına karşı işçilerin ve emekçilerin mücadeleleri sürüyor. İstanbul Çatalca’da Polonez işçileri patronun sendika düşmanlığına karşı direnişe geçti. Şişli Belediyesi işçileri ücretlerinin eksiksiz...
- “Fabrikadaki çoğu kadın 600-700 işçiye haklarının ellerinden gideceğini anlattığımızda protestoya katılmayı tereddütsüz kabul ettiler. Fabrikada sendikasız işçi yoktu. Kadınlar erkeklerden daha bilinçliydi. Sınıfsal olarak da meseleyi biliyorlardı....
- Başka dilde bir şarkı söylendiğinde sözlerini anlamayız. Yine de şarkıda akan hisler yüreğimize kolaylıkla işler. Elbette müziğin gücü ve evrenselliğidir bu. Ancak esas güç, egemenlerin ne yaparlarsa yapsınlar önüne geçemeyecekleri duygudaşlık...
- DİSK’in kurucusu, Maden-İş’in Genel Başkanı, Türkiye işçi sınıfının unutulmaz önderi Kemal Türkler, katledilişinin 44’üncü yılında Topkapı Mezarlığındaki mezarı başında anıldı. 22 Temmuzda gerçekleştirilen anmaya DİSK’e bağlı sendikaların üye ve...
- Türkiye işçi hareketinin yükselişe geçtiği 1960-1980 arası dönemi düşündüğümüzde bu yükselişe büyük katkısı olan Maden-İş geleneğini ve Maden-İş Genel Başkanı Kemal Türkler’i anmamak olmaz. Kemal Türkler, bu dönemin sembolü haline gelmiş isimlerden...