Bekâr İşçilerin Tuzu Kuru mu?

Çalıştığım fabrikada yemek molasında, aradan yaklaşık 1 ay geçmiş olsa da 1 Mayıs konusu açıldı. Malum 1 Mayıs resmi tatil günü. Ancak bu 1 Mayıs’ta bizim çalıştığımız farikada “zorunlu” mesai yapıldı. 1 Mayıs’ın anlamını, biz işçilerin neden sahiplenmesi gerektiğini bildiğim için bu çalışmaya gitmedim.

Yemek molasındayken söz döndü dolaştı, 1 Mayıs’ta benim neden işe gelmediğim konusuna geldi. Ben de dilim döndüğünce arkadaşlara neden 1 Mayıs’a katıldığımı, işe neden gelmediğimi, üstelik bugünün resmi tatil olduğunu, kıdem tazminatımızın gaspına karşı gücümüzü göstermemiz gerektiğini anlattım. Orada bulunan evli arkadaşlardan biri bana döndü ve “tabi senin tuzun kuru, sen bekârsın, sen gelmesen de olur” dedi. Sahi, biz işçileri her fırsatta türlü yöntemlerle bölen patronların kullandığı argümanlardan biri de bu değil miydi? Bekâr işçi, evli işçi. Oysa yan yana aynı tezgâhta ter akıtıyoruz arkadaşımla. Gece vardiyalarında aynı sıkıntıları yaşıyoruz. Anlattıklarımı anlamadığını, doğru düşünmediğini, bu düşüncenin biz işçileri ayrıştırmaktan öteye gitmediğini anlatmaya çalıştım arkadaşıma. “Ben de seninle gelip burada aynı koşularda çalışmıyor muyum? Gece vardiyasına gelmiyor muyuz? Senin borcun harcın var da bizim yok mu? Sen kira veriyorsun biz bekâr işçiler vermiyor muyuz? Tuzumuz kuru olsa zaten çalışmayız. Sen de görüyorsun ne kadar zor şartlarda çalıştığımızı” dedim. Bu düşüncelerin biz işçileri böldüğünü anlattım. Ben bunları anlatınca orada bu sohbete dâhil olan diğer arkadaşlar da beni desteklediler. Yıllardır çalıştığım bu işyerinde çok az devamsızlık yapmıştım. Arkadaşıma sordum “benim devamsızlık yaptığımı daha önce gördün mü?” diye. “Hayır” dedi.

Ne yazık ki arkadaşımın söylediği “bekâr işçilerin tuzu kuru” sözleri bizleri ayrıştırmak isteyen patronların yalanlarının örgütsüz işçilerde nasıl da karşılık bulduğunu gösteriyor. Türk-Kürt, Alevi-Sünni, Suriyeli-Bulgaristanlı, taşeron-kadrolu, kadın-erkek, evli-bekâr diye işçileri nasıl böldüklerinin küçük bir örneğidir. Bu çarpıtmalara, sinsice yayılan bu yalanlara karşı mücadele etmek boynumuzun borcudur. Bu yapay ayrımların etkisinde kaldığımız müddetçe ne dostu ne de düşmanı birbirinden ayıramaz, çölün ortasında pusulasız kalmışçasına yönümüzü bulamayız.

Bu nedenle biz işçilerin sorgulaması gereken arkadaşımızın evli ya da bekâr olması değildir. Neden uzun saatler çalışmak zorunda olduğumuz, dünyadaki bütün zenginliği üreten biz olduğumuz halde neden yoksulluğa mahkûm edildiğimiz, işyerlerinde, fabrikalarda payımıza neden ölümlerin düştüğüdür. Bunları sorguladığımız zaman ancak tepkimizi doğru yere yönlendirir ve bir araya geliriz.