“Patronların Değil Abi, İşçilerin Grev Günlüğü Bu!”

Bizim mahallede cadde üzeri işçilerin oturdukları çay ocakları var. Sabah işe giderken, akşam iş çıkışında işçilerin uğrak yerleridir bu çay ocakları. Ufak masa etrafında döner sohbetler. Yine bir akşam iş çıkışı çay ocağına gittim. Yan masada konuşan iki kişinin sohbetlerine ortak oldum. İsimlerini sonradan öğrendiğim işçilerden biri olan Ahmet, “anlamadım ne iş! Bizim inşaat on beş gün çalışmayacakmış. Patronlar grev yapıyorlarmış! Çimento çok pahalıymış!” diyordu. Karşısında oturan Murat, “abi şimdi biz de mi grevdeyiz?” diye sordu. Ahmet, “ulan oğlum ne grevi! Biz 15 gün işsiziz. Zaten hayat zor, geçinemiyoruz. Olan gene bizlere oldu. Müteahhitlerin derdi zamlanan çimento fiyatlarını aşağı çekmek.”

“Öyle diyorsun ama kardeş, ekonomimiz şahlanıyormuş” diye gülerek yan masadan sohbetlerine katıldım. Ahmet biraz kızarak, “ne şahlanması be abi, görmüyor musun? Müteahhitler bile grevde!” Sohbet üçümüz arasında koyulaşıyordu. Birimiz bitirip öbürümüz devam ediyordu. Ahmet’e döndüm ve dedim ki, “nasıl bir zamanın içerisindeyiz? Patronlar hammadde fiyatlarını düşürmek için greve çıkıyor. Müteahhitler çok kazanamadıklarında ya da haklarını korumak için birlikte hareket ediyorlar. Onların karşısında çimento üreticilerinin de birlikleri var. Sen söyledin az önce, 15 gün işsiz kaldığında geçinemeyeceğini. Her gün zam üstüne zam! Artan bu hayat pahalığında nasıl geçinebiliriz? Nasıl ayakta kalabiliriz?” Ahmet yüzüme acı acı baktı ve dedi ki, “anladım abi, aha bu bizim patronlar gibi biz de birlik olmalıyız. Belki de pahalılığa karşı protesto yapmalıyız. Biz de grev yapmalıyız! Herkesin var da bir bizim birliğimiz yokmuş!” Ahmet’e katıldığımı ifade ederek şu anda pek çok kentte birçok işçinin hakları için mücadele ettiklerini söyledim. Telefonumdan Grev Günlüğü belgeselini de kısa kısa gösterdim. Adını çok beğendi ve dedi ki, “patronların değil abi işçilerin grev günlüğü bu!” Gülüştük. Evde mutlaka devamını izleyeceğini söyledi.

Küçükken birçoğumuz günlük tutmuşuzdur. Çocukluk hayalleri, gündelik yaşanmışlıklar dökülmüştür yazıya. Şimdi elimize aldığımızda yüzümüzde tatlı bir tebessüm bırakır bu günlükler. Aslında günlüklerimiz geçmişimizdeki izleri geleceğe taşır. Bugünü anlatan mücadele günlüklerimiz de gelecek işçi kuşaklarına yol gösterecek. Yaşanmış olayların izi sürülürken, sınıfımızın ilerleyişi genç işçi kuşaklarına rehberlik edecek. Sınıfımızın bağrından çıkan direnci, umudu ve öfkeyi tarihe bir not olarak düşen, gelecek kuşaklara günümüzden izler bırakan Dayanışma TV emekçilerine ve boyun eğmeyip mücadele yolunu seçen işçi sınıfımıza selam olsun!