Örgütlü İşçiler Kıdem Tazminatını Alıyor

Ben de birçoğunuz gibi genç yaşta başladım iş hayatına. İlk yıllarımda hep sigortasız çalıştırıldım. Tam 17 yıldır da sigortalı çalışan bir kadın işçiyim. Şanslıyım ki hakkımın ne olduğunu bilmeden uzun yıllar çalışmadım. İkinci çalıştığım işyerinde tanıştım UİD-DER’li arkadaşlarla. Kıdem tazminatını, hakkı hukuku bilmezdim. Günümüzdeki birçok işçi gibi ne verirlerse onu alır, ne söylerlerse onu yapardım. Çalıştığım 17 yıl boyunca da 10 kez işsiz kaldım. Birinden bile kendim çıkmadım. Çıkmak gibi bir düşüncem de hiç olmadı. Hep “senem dolsun da yıllık iznim olsun” dedim. İmrenirdim senelerce aynı işyerinde çalışan arkadaşlara. Hem onları kolay kolay işten de çıkaramazlardı kıdem tazminatı var diye. Her yeni girdiğim yerde “inşallah buradan emekli olurum” diyerek çalıştım. İşime de hep dört elle sarıldım. “Sen iyi birisin ama artık seninle devam edemeyiz” diyerek çıkarıldığım da oldu, yerlerde sürüklenerek kolumdan tutulup atıldığım da... 9 kez tazminat aldım. Kimisi ihbar kimisi kıdem... Birçok engel çıkardılar vermemek için ama başaramadılar. Ben artık haklarını bilen örgütlü işçilerin arasındaydım. Yoktu artık gece gündüz demeden ölesiye çalıştığım patron için verecek bir kuruşum. Yoktu artık kadın olduğum için utanıp ne derlerse “he, tamam” demek.

Artık UİD-DER’li işçilerin eli değmişti elime. Sözü kaçmıştı kulağıma. En önemlisi de yalnız değildim bir sürü ağabeyim,  ablam, arkadaşım vardı; her konuda yardımcı olan, yanımda duran. Konuşmaya bile utanan ben örgütlü bir işçi olduğum için patrona dava açtım ve kazandım. Ama kıdem tazminatımız gasp edilirse artık dava da açamayacağız uidder.org’da dendiği gibi “iş mahkemelerinin önü kesiliyor.” Şöyle dönüp baktığımda çalışma hayatımın yarısını patronlardan söke söke aldığım tazminatlarla geçirmişim. Övünerek ve gururla söylüyorum, aldığım tazminatlarla bir çocuk okuttum ve tek başıma ev geçindirdim. Verdikleri asgari ücretle geçinmek imkânsız olduğundan ay sonu borç para alıp aybaşında ödediğim dönemler de oldu, ödeyemediğim dönemler de. Aylarca ev kiramı bile borç alarak ödedim. Bu borçlarımın çoğunu da tazminatımla geri verdim. Hemen iş bulamayıp işsiz kaldığım dönemler de oldu. Bu süreçte tazminatımla geçindim, işsizlik maaşı aldım. Ama kıdem tazminatımız gasp edilirse işsizlik maaşı da fiilen ortadan kalkacak. Zaten almayalım diye önünde bir sürü engel var. İşçilerden çok patronlar kullanıyor. Kuşkusuz ki kıdem tazminatı bizim geçim kaynağımız değil, ben yaşadıklarımı paylaşmak istedim. “Biz işçilerin tamamını düşünüyoruz. Milyonlarca işçi tazminat alamıyor. Bir gün bile çalışsanız tazminat alacaksınız” yalanlarına kanmayalım. Biz ancak örgütlü ve bilinçli olursak alabiliyoruz. Ben de örgütlü bir işçi olduğum için aldım.

Bugün milyonlarca işçinin kıdem tazminatı alamamasının gerçek sebebi patronlar sınıfının bizzat kendisidir. Hükümet ve patronlar sınıfı birlik olmuş yıllardır işçilerin tek iş güvencesi olan kıdem tazminatını almak istiyorlar. Bunu da büyük büyük laflar edip işçinin yararınaymış gibi anlatarak işçilerin kafasını karıştırmaya çalışıyorlar. Kardeşler patronlar sınıfının yararına olan hiç bir şey biz işçilerin yararına olamaz. Hükümetin kimin yanında olduğu açık ve net ortadadır. Unutmamalıyız ki; onlar ezen, biz ezilen. Onlar sömüren, biz sömürülen. Ezenle ezilen, sömürenle sömürülen asla ortak noktada buluşmaz. Tüm kazanılmış haklarımızı olduğu gibi kıdem tazminatı hakkımızı da işçi sınıfı, patronlar sınıfına karşı mücadele ederek kazanmıştır. Bu da bizim kırmızıçizgimiz olmalı. Kıdem tazminatımızı elimizden almalarına izin vermeyelim.