Buradasınız
Sağlığımız Onların Umurunda Değil
İzmir’den emekli bir işçi
Yıllardır her sonbaharda grip aşısı yaptırıyordum. 2020’nin Ekim ayının son günlerinde Aile Sağlık Merkezine gittim. Kapının dışında uzun mu uzun bir insan kuyruğa vardı. Kimse birbiriyle konuşmuyordu. Aralarında en az beş adım vardı. Sıra bana gelip de kapıyı açtığımda karşımda ufak tefek, minyon bir hemşire vardı. Ağzında maske, başında siperlik, kocaman, kaynak işçilerinin kullandığına benzer gözlük, ellerinde eldiven, elinde ateş ölçer ve bedenine bayağı büyük gelen bir önlük vardı üzerinde. Grip aşısı yazdırmak istediğimi söyledim. Ya maskeden ve siperlikten ya da başka bir nedenden ne dediğini anlayamadım. Eliyle kapının camındaki yazıyı göstermişti.
“Kanser ve böbrek yetmezliği raporu olanların dışında grip aşısı yazılmıyor” diyen büyük harfleri gördüm. “Doktorla görüşmek istiyorum” dedim. Doktor uzaktan “grip aşısı yok. Sizin yüzünüzden hepimiz Covid-19 oluyoruz” diye bağırdı. Ben de “yıllardır grip aşısı oluyordum. Beni de hesaba katarak sipariş edilen grip aşım hangi boynu kalına yapıldı?” dedim. Kuyrukta bekleyenlerden biri “ya hep bu zavallı kadını kapıya koyuyorlar. Üzülüyorum” diye sitem etti. O an gözümün önüne Gulyabani filmindeki korku sahnesi gelip durmuştu. Yalnız gözleri görünen hemşirenin gözlerini de görememiştim. Gözlerde korku, kaygı ve endişe vardı. Grip aşısını yazdıramadan geri dönmüştüm. Sağlık Bakanlığına grip aşısı raporum olmasına rağmen neden yazılmadığını defalarca ayrıntılı olarak sordum. Ekim ayında yapılması gereken grip aşısını 15 Ocak’ta yazdırabildim.
Covid-19 için Çin’den alınan ve sadece 3 milyon doz gelen aşılara 14 Ocak tarihinde başlandı. İlk aşı Sağlık Bakanı ve adına bilim kurulu dedikleri kişilere yapıldı. Ardından sağlık çalışanlarına yapılmaya başlandı. Erdoğan da aşı oldu aynı gün. Fakat henüz kimseye yapılmadan önce televizyon ekranlarında Alişan ve diğer ünlü kişilerin Covid-19 aşısı olduklarını gördük. Nasrettin Hoca olsa sorardı, aşılama daha yapılmaya başlanmadan, bu ünlü beylerin, bayanların yaptırdığı aşı nerenin aşısı diye… Diğer yandan Çernobil felaketi sonrasında dönemin bakanı Cahit Aral televizyon ekranlarında çay içmişti. Bize “bakın ben de aynı çayı içiyorum. Zinhar bizim çaylarda radyasyon yoktur” diyordu. Cahit Aral kanser olmadı. Ama Karadeniz’de 1986’dan sonra dünyaya gelen çocuklar bile kanser oldu, onlarcası genç yaşlarında öldüler. O tarihten beri Karadeniz’de başta kanser olmak üzere başka hastalıklar arttı. Cahit Aral ise 84 yıl yaşadı, 2011 yılında öldü. Cahit Aral çay içtiğinde, sermayenin medyası “bizden biri” yüz ifadeleriyle “koca bakan çayı keyifle içiyor. Siz de için” demişlerdi. Aynı ikiyüzlü medya Cahit Aral öldüğünde “radyasyondan korkmayan bakan öldü” dediler. Burada yine Nasrettin Hoca olsa bir soru daha sorardı: “Çin’den gelen aşı 3 milyon, biz 83 milyonuz. Hani ahaliye?”
Televizyon ekranlarında şaşalı ve lüks yaşamlarını gözlerimize sokan sosyetik tipleri her gün izliyoruz. Biz onların yediklerini yiyemiyoruz. Onlar havuzlu villalarında, sofralarımızda asla görmediğimiz yemekleri yiyorlar. Biz doğalgaz faturamız az gelsin diye battaniyelere sarılıp otururken, onlar kısa kollu tişörtlerle oturuyorlar. Bu mutlu azınlığa özenme yoksullarda çoktan geride kaldı. Artık bu mutlu azınlığın şaşalı, debdebeli hayatına karşı yoksullarda içten içe sınıf kini birikiyor. Mutlu azınlığın mutluluğu için çalışanlar, açlar, yoksullar yani kısacası o koca milyonların çok büyük bir bölümü kendisine yaşatılanlara karşı kimi zaman isyan etse de, hatta tarihe geçecek sözler öfkeyle ağızlarından dökülse de, örgütsüz oldukları için önüne duvar örülmüş bir su gibi akıp kanalına varamıyor. Tarih ana bize der ki, “bir dön geriye bak. Senin sınıf ataların dizlerinin üzerinde ayağa kalktığında, Roma’da köleler özgürlüğü tanıdı. Paris’te işçiler destan yazdı. Yüzyıllar sessizce akar giderken, Rusya’da çar ve çariçe “böyle gelmiş, böyle gider” rahatlığı içinde altın kaşıklarıyla lüks hayatlarının öylece süreceğini düşünüyorlardı. Çocuklarının da çar olarak tarihte yerini alacağını zannediyorlardı. Ama işte tarih nehri yatak değiştirmiş, o nehir coşmuş, taşmıştı 1917’de. Ne çar kalmıştı ne de çariçe. Bugün için çıkaracak çok ders yok mu?
- “İstanbul’da Mezar Yeri Alamayız”
- Battaniyelere Değil Sınıfımıza Sarılalım
- Sağlıksız Gıdalara Mahkûm muyuz?
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- Hani Bu Topluma Güven Olmazdı!
- Sabancı’nın Mutlu Yaşam Sırları
- Rahat Yaşamın Sırrı
- Kent Ekmek Kuyruğu: “Ben Öyle İstediğim İçin”
- Sistem Ne Ölümüze, Ne de Dirimize Saygı Duyuyor!
- “7 Kitap, 7 Defter, 1 Litre Su, Yarım Ekmek”
- Siz Kimi Taşıyorsunuz Sırtınızda?
- Yalanlara Değil Birleşmeye İhtiyacımız Var
- Kupona ve Kuraya Bağlanan Umutlarımız
- “Artık Kiracı Kalmaz”, TOKİ’ye Hücum!
- Yoksulluk Utanılacak Bir Şey Değil!
- İşçi Aileleri ve Kreş Çilesi
- Yaz Tatilinde Kriz Var!
- “Yok mu Arttıran?”
- Bakan Nebati’den “Işıl Işıl” Yorumlar ve Uçurumlar
- “Nehir, Nehir, Çocuğumu Geri Verin!”
Son Eklenenler
- Türkiye’de seçimler öncesinde çok sayıda emekli eylemi gerçekleşti. Emeklilerin yaşadığı sorunların sandığa yansıyarak yerel seçimleri etkilediği herkesin malumu… Sorunlarımız bitmedi ve seçim sonrasında da emekliler olarak taleplerimizi haykırmaya...
- Merhaba dostlar; bizler İstanbul’dan bir grup öğretmeniz. 1 Mayıs’a yaklaşırken duygularımızı siz işçi kardeşlerimizle paylaşmak istedik. Öncelikle her sene olduğu gibi bu sene de 1 Mayıs coşkusunu haftalar, aylar öncesinden hissetmeye başladık. O...
- Öz Gıda-İş Sendikasında örgütlü işçilerin 7 Marttan beri grevde olduğu Abalıoğlu Lezita fabrikasında 16 Nisanda jandarma işçileri ve sendikacıları darp etti ve ters kelepçeyle gözaltına aldı. Yaralanan 8 işçi hastaneye kaldırıldı. İzmir Kemalpaşa’da...
- 17 Nisan Sağlıkta Şiddete Karşı Mücadele Günü kapsamında Türkiye’nin pek çok kentinde sağlık emekçileri basın açıklamaları gerçekleştirdi. 12 yıl önce Gaziantep’te görev sırasında katledilen Dr. Ersin Arslan ve sağlıkta şiddet sonucu yaşamını...
- Bursa’da faaliyet gösteren Durak Tekstil’de 6 işçi Öz İplik-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılmış ve fabrika önünde direnişe geçmişlerdi. 6 Şubattan itibaren direnişlerine kararlı bir şekilde devam eden Durak Tekstil işçileriyle dayanışma...
- Sermaye sınıfı ve iktidar bizi bir birey, bir insan olarak değil sadece ucuz işgücü kaynağı olarak görüyor. Çok çocuk doğurmamızı, gelecek işçi kuşaklarını yetiştirmemizi beklerken, kadın istihdamını teşvik ettiklerini söylerken, doğum ve emzirme...
- Adıyaman’ın Besni ilçesinde bulunan Mega Polietilen fabrikasında 2 aylık ücretleri gasp edilen işçiler 8 Nisanda iş bırakarak direnişe başladı. 15 Nisanda BİRTEK-SEN’in çağrısıyla fabrika önünde bir dayanışma eylemi yapıldı. 5 Nisandan bu yana...
- İşçi sınıfının 8 saatlik işgünü için mücadelesinden doğan 1 Mayıs’ın 138 yıllık bir tarihi var. Kuşaklar boyunca kadın ve erkek işçiler işgününü 8 saate indirmek için mücadele ettiler ama bu mücadele işgününün kısaltılması talebiyle sınırlı kalmadı...
- Hepimiz artan hayat pahalılığından şikâyet ediyoruz. Geçimimizi sağlamakta, ay sonunu getirmekte zorlanıyoruz. Çarşı-pazarda, marketlerde hep aynı sohbeti yapıyor, aynı dertten yakınıyoruz: Hayat çok pahalı! Çoğumuz için tatil yapmak, hafta sonu...
- İsrail’in Gazze’ye saldırıları altıncı ayını geride bırakırken altı aydır meydanları dolduran İngiltereli işçi ve emekçiler “acil ve kalıcı ateşkes” ve “İsrail’e silah satışının sonlandırılması” talepleriyle bir kez daha meydanlara çıktı. 13 Nisanda...
- Otuz yıl boyunca kesintisiz çalışmış, ücreti daha cebine girmeden SGK primleri ve vergileri kesilmiş, EYT’li emekli bir işçiyim. 2024 yılı Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından emekliler yılı ilan edildi ama emekliler sefalet içinde yaşamaya mahkûm...
- Ezilenlerin safında mücadele eden, şiirlerini ve oyunlarını işçi sınıfına adayan Bertolt Brecht, “Yarının Büyüklerine Şiirler” kitabında, beşiğinin başucunda oğluna seslenen bir ananın ninnisine yer verir. Geçmişten bugüne ninniler, çocukların...
- Sevgili işçi kardeşlerim, hepinize merhaba. Bu mektubumda sizlerle sözü eğip bükmeden konuşmak ve gerçekler üzerine hasbihal etmek istiyorum. Yani gerçekleri olduğu gibi konuşalım. Biliyorum ki kursağınıza giren her lokmayı alın teriniz, elinizin...