Buradasınız
Sömürü Düzeninde İşçi Çocuklar
Sefaköy’den bir grup işçi
Çocuk denildiğinde muhtemelen hemen herkesin aklına masumiyet ve saflık gelir. Çocukluk leke tutmaz bir dönemidir insanın. Çirkinlikler, kötülükler çocuklara yakıştırılmaz, çocuk hep hoş görülür. Oynanan oyunların etkisiyle yıpranmış, kirlenmiş kıyafetler, al al olmuş yanaklar ve gülümseyen yüzlerle çocukluk her yetişkinin hatıralarında tatlı bir yer tutar. Bazı yaraların acısı yıllar sonra bile insanın yüreğinde korkuya neden olurken, çocukluğun kırılmışlıkları bile zamanında fazlasıyla ağlanıldığından mıdır bilinmez, yüzde hep bir tebessüm bırakır. “Nerede o eski günler” diye başlanan cümlelerde de aslında özlenen şey çocukluktur.
Biz işçi ve emekçiler, çocuk denildiğinde masumiyet ve temizliğin beden bulmuş halini düşlerken, sermaye sahipleri için çocuklar kayıtsız, ucuz, savunmasız işgücüdür. Hele hele yetim ve öksüz olanları sermaye için en makul işçilerdir. Patronların işçi sınıfının evlatları olan çocuklara nasıl bir hayatı reva gördüklerini gelin geçmişten günümüze fotoğraflarla inceleyelim. Bu sayede kapitalist düzenin değişmez yasalarını görelim. Patronlar sınıfının algı yöneticilerinin her türlü yalanına rağmen, kapitalizmin biz işçiler için sömürü demek olduğunu hatırlayalım.
Bu fotoğrafı sosyolog ve öğretmen olan Amerikalı Lewis Wickes Hine toplumun çocuk işçiliğine karşı duyarlılığını arttırmak için çekti. Yüzlerindeki kömür lekeleri ve kirli tulumları onların çocukluğunu gizleyememiş. Patronlar göre, küçük olmaları onları yerin yüzlerce metre altındaki daracık maden damarlarında çalışmak için biçilmiş kaftan yapıyordu. Çocuk işçi çalıştırmak geniş maden yarıkları açmaktan daha ucuzdu. Dizlerindeki yırtıklar süründüklerinin, ceketleri üşüdüklerinin, ağızlarından ve burunlarından akan siyahlıklar ise soludukları zehrin göstergeleridir. Bir de acı bir gerçek olarak fotoğrafta olamayanlar var. Bünyeleri 14-15 saat çalışmaya dayanamayıp çocuk yaşta ölenler, sakat kalıp açlığa mahkûm bırakılanlar var…
Sınıfımızın penceresinden bakan bir işçi gözüyle şu resimlere baktığımızda bizim ve çocuklarımız için değişen nedir? Teknolojinin sunduğu imkânlarla renklenmiş fotoğraflar. Gökyüzü mavi olsa ne değişir ki? Beyaz aynı beyaz, pamuk aynı pamuk, sömürü aynı sömürü. Farklı memleketler, iki ayrı zaman, iki farklı çocuk. Değişmeyen nedir acep? Değişmeyen, sömürülen ucuz emektir. Değişmeyen, kapitalist kâr düzenidir. Yüzlerce yıllık “gelişmişlikten”, onca üretilmişlikten biz işçi sınıfına düşen sömürünün renkli halidir. Fotoğraflar renklendi ama biz ve patronlar hâlâ siyah ve beyaz kadar ayrıyız. Kaderlerimiz ayrı, çıkarlarımız ayrı, yaşamlarımız ayrı… Patronlar ve işçiler ak ve kara gibidir. Uzlaşamaz bizim çıkarlarımız. Onlar sermayeleri için emeklerimizden çaldıkça var olurlar. Biz ise ancak ve ancak emeğimize sahip çıkarak… Biz bu sömürü düzenini değiştirmek istiyoruz, onlar ise ayakta tutmak, sömürüyü devam ettirmek! Ya onlar kazanacak ya da biz! Ama “başka türlüsü mümkün değil!” demiş şair:
Başka türlüsü kurtarmaz bizi
Ya biz kazanacağız … ya da … gene biz
Çünkü
Yok başka seçeneğimiz
(Ziya Egeli)
Nerede bizlere masallarda anlatılan şen çocuklar? Egemenlerin yazdığı uyku masalları, anlaşılıyor ki işçi sınıfının çocukları için fazlasıyla uzak. Dünyanın dört bir köşesinde sermaye denilen koca canavara kurban edilen küçük yüreklerdir bu kapitalist toplumun gerçeği. Çocuklukları çalınmış milyonlarca işçi, bugün halen küçük bedenlerinde tedavisi imkânsız hasarlarla hayatlarını sürdürmek zorunda. Masallarda işçi çocukları yok. Küçük bedenleriyle koca koca sermayeleri yaratan çocuklar yerine iki okul yaptırdığı için mahallelere, caddelere isimleri yazılan muktedirler kahraman diye anlatılıyor. Oysa onların masallarına karşılık biz sınıf bilinci edinmiş işçilerin gerçekleri var. Onların masalları uyutur, biz işçilerin gerçekleri diri tutar. Çocuk işçiler sessiz ve kimsesiz değiller. Onlar bizlerin, işçi sınıfının evlatları ve sınıfımızın parçasıdırlar. Tam da bundan dolayı UİD-DER’in saflarında ellerinde pankartlarıyla işçi çocuklarını da görürsünüz.
Bu köhnemiş kapitalist sömürü düzeni son bulmadıkça çocuklarımız için mutlu bir gelecek hayali masaldan ibaret olacaktır. Oysa kurtuluş ellerimizde! Gelin hep birlikte sınıf bilinciyle örgütlenelim. Sınıfsız, sömürüsüz bir dünya kurmak için mücadele edelim. Yaşasın işçi sınıfının birliği, yaşasın işçi sınıfının örgütlü mücadelesi!
- “Neyin Yoksa Ondan Sakın Vazgeçme Oğlum”
- Yarına Gidenler, Yarınlar İçin Mücadele Edenler
- “Yarın Ölmek Dün Ölmekten Daha Saçma”
- Okuyan Bir İşçi Soruyor
- Uyanmak İstiyoruz Güzel Bir Sabaha
- Koca Yusuf’tan Köroğlu’na, Onlardan Bize Kalan
- Mesleki Eğitim mi Kâr Hırsı mı?
- Greve Hazırlanırken Sohbetler
- Fırtınalar Yaratan Kelebekler!
- Sömürü Çarklarında Kaybolan Genç Yaşamlar
- MESEM: “Genç Eller” Üretiyor, Patronlar Sömürüyor!
- Sorunlarımız Ortak, Peki Ya Mücadelemiz?
- “Aman Çocuğum Sağa Sola Bulaşma” mı?
- “Enflasyon Canavarı”nı Üzerimize Salan Kim?
- Bir İlmek de MESEM Çıraklarından
- KYK Yurtlarında Ölmek İstemiyoruz!
- Bu Düzeni Yıkmak Boynumuzun Borcu
- Arel Üniversitesi Öğrencileri Servis Ücretine Neden İtiraz Ediyor?
- Aileler İstemese de Gençler Sorunları Görüyor
- Bizim Onlara İhtiyacımız Yok!
Son Eklenenler
- Emekçi kadınlar olarak hayatın her alanında çeşitli sorunlarla karşılaşıyoruz. Bu sistem bizi sokakta katledip, savaşlarda öldürüyor. Emeğimiz yok sayılıp hayatımız değersizleştiriliyor. Bizler işçi sınıfının kadınlarıyız, ellerimizdeki hünerle...
- Biz işçilerin yaşadığı sıkıntılar, zorluklar gün geçtikçe artıyor. Aldığımız ücretler açlık sınırına denk durumda. Üstelik ücretlerimizin enflasyon karşısında erimesi belimizi iyice büküyor. Çalıştığımız işyerlerinde, fabrikalarda çalışma...
- Her geçen gün yoksullaşan, hayat pahalılığıyla beli bükülen işçiler olarak vergi rekortmeni olmamız pek mümkün görünmeyebilir. Ancak gerçek bu. Milyarlarca dolarlık servetlere sahip patronlar servetleriyle kıyaslayınca tabiri yerindeyse bir kuruş...
- Bizler, Avcılar’dan genç işçi ve öğrencileriz. Kimimiz fabrikalarda saatlerce çalışıyor, kimimiz ise okul sıralarında dirsek çürütüyor. Hepimiz işçi çocuklarıyız ve bizi birleştiren, bir araya getiren ortak sorunlara sahibiz. Çünkü içinde...
- 1 Mayıs’a sayılı günler kaldı ve biz emekçi kadınlar böylesine anlamlı bir güne hep birlikte hazırlanmak üzere yan yana geldik. Sınıfımızın birlik, dayanışma ve mücadele günü için UİD-DER’de birleştik. Hep birlikte coşkulandık, umutla dolduk. 1...
- Bir haykırış duyuldu derinden/ Sanırsın dağlar kalktı yerinden/ Mahalleden, fabrika köşelerinden/ Ayağa kalktı yürüyor işçi/ Yürüyor işçi, yürüyor işçi!
- Her işçinin hayalidir bir gün emekli olmak, hayatının kalan kısmında çalışmadan mutlu mesut yaşamak ve kendini güvende hissetmek… Bunun için sigortalı bir işte çalışmaya, SGK primlerimizin gerçek ücretimiz üzerinden ödenmesine dikkat ederiz. İşe ilk...
- Geçenlerde manava yolum düştü, eve bir iki parça şey alayım diye uğradım. Alışveriş bitti, tam para ödeme esnasında 17 yaşlarında bir genç gelerek kasadaki kişinin kulağına bir şeyler fısıldadı. O ise kafasını sallayarak “tamam tamam al” dedi. Genç...
- Ramazan bayramı boyunca, insanlar birbirlerine temenni mesajları attı. Sevdiklerine onların mutluluklarını içeren dilekler ilettiler. Sevdikleri kişilerin kötü günler görmemesini, her türlü beladan ve kazadan uzak olmasını, açlık ve yoksulluk...
- Merhaba arkadaşlar, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu sömürü düzeni kapitalizm dünya işçi sınıfının hayatını alt üst edip zindana çeviriyor. Dolayısıyla her 1 Mayıs’ın biz emekçiler için ayrı bir...
- Siyasi iktidarın ve sermaye sınıfının saldırıları arttıkça işçi ve emekçilerin çalışma ve yaşam koşulları kötüleşiyor, iş cinayetleri sürüyor. Bu koşullarda düşük ücretlere, sendikal baskılara, ağırlaşan çalışma koşullarına karşı pek çok sektörde...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER temsilciliklerinde “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlikler gerçekleştirildi. 20-21 Nisanda...
- Son yıllarda mülteci, göçmen, sığınmacı ve yabancı sözlerini çok duyduk, duymaya da devam edeceğiz. Nedeni dünya üzerindeki 8 milyar insanın neredeyse 300 milyonunun, doğup büyüdükleri, yaşadıkları topraklardan kaçmak zorunda kalmalarıdır. Ve...