Stajyer Sömürüsüne Hayır!

Ben özel bir sağlık meslek lisesinde okuyan öğrenciyim. Ayrıca hastanelerde, ambulanslarda staj yapıyorum, bundan dolayı işçi de sayılırım. Çünkü mesleğimi öğreniyor olsam da orada bir sağlık işçisi gibi emek veriyorum. Buna karşılık hiç ücret almadığım gibi üzerine bir sürü de para veriyorum.

Türkiye’de de diğer ülkelerde olduğu gibi stajyer sömürüsü sürekli artmaktadır. Patronlar, nereden kâr yapacaklarını şaşırmışlar artık. Ücretsiz, kaliteli bir eğitim insanî haktır. Ama ben hiç de özelliği olmayan bu “özel” okula her sene on bin liranın üzerinde para veriyorum. Staj yapmak için ise her sene 3 bin lira para vermem gerekiyor. Emeğimizin karşılığı olarak en doğal hakkımız olan yemekten bile mahrum kalıyoruz. Çoğu hastane stajyer öğrencilere ya yemek vermiyor ya da yemek ücreti alıyor. Günde 8 saat çalışıyoruz ama staj karşılığı olan en ufak bir ücret bile alamıyoruz. Ambulanslarda çalışarak bütün riskli olaylarda yer alıyoruz ama bir öğle yemeğini bile bize çok görüyorlar. Doğru dürüst staj yaptığımız söylenemez çünkü bir 112 ambulans istasyonuna çoğu zaman ondan fazla stajyer veriliyor. Her bir vakaya en fazla 2 stajyer alınabiliyor. Bu yüzden günde en fazla 1-2 vaka görebiliyoruz. Mesleğimizi, yani insan yaşamıyla doğrudan bağlantılı olan işimizi doğru dürüst öğrenemeden mezun olacağız. Kendimize unvan olarak gördüğümüz ve gururla giydiğimiz sarı yeleği bile çok gördüler bize, sarı yeleği bile yasakladılar.

Peki, soruyorum sizlere. Sizce bütün bunlar hak mıdır? Okumak için okula para ver, bununla kalmayıp bir de staj için para ver! Para babaları ve onların hükümeti bizim gibi işçi çocuklarından nasıl para alabileceklerini sabah akşam düşünüyorlar. Biraz olsun dinleneceğim Cumartesi gününe bile staj koyuyorlar. Peki, ben aileme, okumaya, üniversite sınavına nasıl vakit ayırıp da çalışayım?

Bu sorunun cevabı çok basit aslında. Bana göre mücadelenin içine girmemiz lazım. Bizim gibi gencecik yaştaki stajyerleri sömürmelerine izin vermemeliyiz. Bir araya gelip sorunlarımıza sahip çıkarak örgütlenmeliyiz. İşte ancak o zaman bütün bu haksızlıkları ortadan kaldırabiliriz.