UPS İşçileriyle Dayanışma Şenliğinden Söyleşiler

100. gün şenliğinde buluştu UPS işçileri, aileleri ve sınıf dostları. Oldukça coşkulu bir dayanışma şenliği gerçekleşti. Dayanışma gecesine biz UİD-DER’li işçiler de katıldık ve direnişçilerle ve aileleriyle sohbet ettik. İşçiler bize sıcak ve anlamlı cevaplar verdiler. Sınıf dostlarımızla paylaşıyoruz.

UİD-DER: Direnişinizde 100. günü geride bıraktınız. Geçen 100 gün size ne kattı, neler öğretti?

İbrahim: Hiç tanımadığımız arkadaşlarla tanıştık, aile gibi olduk. Türk, Kürt, Alevi, Sünni herkesle kaynaştık. Eskiden insanlara güvenimiz bu kadar yoktu. Şimdi çok güveniyorum arkadaşlarıma. Birlikte polisle çatıştık, sonrasında top oynadık. Her şeyi beraber yaşamak moral veriyor bize. Düşüncelerim değişti. Biz birlik olunca nelerin değiştiğini gördüm.

Yusuf: Sizin gibi sınıf dostlarımızın destek vermesi çok heyecan verici. Bugün de bizimle olduğunuz için mutluyuz. Bugüne kadar pek çok şeyin farkına vardık. Çok ağır çalıştırılıyorduk. Yemek ve servis sorunlarımızı kendi imkânlarımızla halletmeye çalışıyorduk. 100 gün geçse de çalışma koşularını unutmadım. Bunların düzelmesi için mücadele ettiğimizde polisin de baskısı oldu, yılmadık. Birbirimize daha fazla kenetlendik. İnşallah kazanacağız. Sadece biz değil, herkes kazanacak.

UİD-DER: Düzenlemiş olduğunuz bu direniş gecesiyle ne amaçlıyorsunuz?

İbrahim: Sesimizi daha çok kişiye duyurmak istiyoruz. Hem dayanışmayı arttırmak hem de ekonomik katkı sağlamak için yaptık bu geceyi. İçimizde maddi durumu çok sıkıntılı olan arkadaşlarımız var. Onlara destek sağlamış olacağız. Duyuruları biz yaptık, biletleri biz sattık. Zaman kısaydı hazırlanmak için. Böyle bir gece moral kazanmak için de önemliydi bizim için.

Yusuf: Çocuklarımızla geldik. Yakınlarımız da durumumuzu anlama imkânı buldular. İyi oldu. Bu kadar kişinin bizi sahiplendiğini görmek bize moral veriyor.

ups14-8-2010_1.JPG

İbrahim: 100 gün daha sürerse daha çok insanla tanışır, direnişimizi anlatırız. UPS’de örgütlenmekten başka bir amacımız yok. Gereği neyse öyle mücadele edeceğiz.

Yusuf: İlk defa direniş yaşıyorum. O kötü koşullara karşı arkadaşlar sendikaya üye olalım dediler. Olgun ve Deniz’i tanıyordum. Onlar beni ikna etti. Hakkımızı alana kadar direneceğiz. Yaptıklarımızı tekrar yapacağız. Sendikamızla birlikte planlayacağız.

UİD-DER: 100 gün boyunca verilen bu mücadelenin ev hayatınıza yansıması ne oldu?

Direnişçi Eşi Gülizar: Eşimle daha fazla yakınlaştık. Moralimizi yüksek tutmak için elimizden geleni yapıyoruz, birbirimize destek oluyoruz. Ekonomik sıkıntılar yaşadık. Şu an ben çalışıyorum. Ayaklarımın üstünde daha sağlam durmaya başladım. Bu gece sinevizyonu izlediğimde çok etkilendim. İlk defa direniş görüyorum. Eşimin ve arkadaşlarının polisle nasıl çatıştıklarını görünce daha fazla destek olmaya karar verdim. Şimdiye kadar fazla yanlarında olamadığım için pişmanım. İşe geri alınacaklarına inanıyorum.

Direnişçi Kızı Özge (8. Sınıf Öğrencisi): Babama daha çok yardımcı olmaya çalışıyorum. Ekonomik olarak kısıtlıyorum kendimi. Sınıf arkadaşlarıma direnişi anlatıyorum. Arkadaşlarım üzüldüler, ben de babamın atılmasına üzülüyorum. Arkadaşlarımı direniş yerine götürmeyi düşünüyorum. Gurur duyuyorum babamla hakkını aradığı için.

Direnişçi Eşi Songül: Eşimin işyerinden aldığı maaş ile şu an sendikadan aldığı maaş aynı. Ben de çalıştığım için pek sorun olmuyordu. Ama hamilelikten dolayı işten çıktım, bundan sonra zorlanabiliriz. Eşimle arkadaşları birlikte mücadele ettikleri için seviniyorum. İşyerinde eşimin direnişinden bahsediyorum. Olumlu bakan da var, olumsuz bakan da. Direnişçilerin aileleri olarak birbirimizin evine gidiyoruz. Geçenlerde de birlikte “Diyet” filmini izledik. UİD-DER hazırlamıştı etkinliği. Sonra sohbet ettik, direnişle ilgili konuştuk. Ben eşimin ve arkadaşlarının kazanacağına inanıyorum.