Buradasınız
Akademi Matbaasında Sessizlik Nereye Kadar Sürer?
Kartal’dan bir matbaa işçisi
3 yıldır Akademi Matbaa fabrikasında çalışan bir işçiyim. Fabrikamdaki koşullarıma baktığımda benimle beraber çalışan 300 işçi için insanca çalışma koşullarımızın olmadığını görüyorum. Bizlerden hep daha fazla iş istenirken, verimi artırmamız istenirken, işler yoğunlaştığında sürekli fazla mesailere kalmamız istenirken, tüm bunların karşılığı nedir diye düşünüyorum. Karşılığı kocaman bir hiç ya da daha zor şartlarda yaşamaya çalıştığımız hayatlarımız oluyor. Örneğin ücretlerimiz sürekli olarak gecikmeli ödeniyor ve hatta ikiye bölünüyor. Bizler ücret için çalışan işçileriz. Ücretimizi zamanında alamayınca da ev sahibine, bankaya, kredi kartına, konu komşuya, arkadaşa sürekli olarak borç yapıyoruz. Ve borcumuzu bir türlü kapatamıyoruz.
10 saat çalışıyor olmamıza rağmen üstüne en az iki saat daha fazla mesai dayatılıyor. Fazla mesailerimizin ödemesi de maaşlarımızla aynı kadere sahip. Ödenmeyen fazla mesailer birikiyor, belki 3 ay, belki de 6 ay sonra mesai paralarını alıyoruz. Sesimizi de çıkartmıyoruz, “aman canım nasıl olsa birikmiş olarak alacağız” diyoruz. Borçların faizi birikirken, gecikmeli olarak ödenen mesailerimizin, maaşlarımızın faizi söz konusu bile olmuyor. Patron işi zamanında bizden istiyorsa, ki istiyor, neden biz maaşlarımızı ve mesailerimizi zamanında alamıyoruz? Çünkü örgütsüzüz, çünkü dağınığız ve kaderimizi patronun iki dudağı arasına teslim ediyoruz.
Patron sürekli olarak haklarımızı kırpmaya devam ediyor. Yaklaşık iki yıldır Ocak ayı zam farkını bize ödemedi. Şubat ayından itibaren zamlı çalıştırıyor ve zam farklarını ancak yıl ortasında alabiliyoruz. Hatta bu yıl kimi arkadaşlarımıza zam bile vermediler. Böylelikle patron böl, parçala ve yönet taktiğini uyguluyor. Biz de bu oyuna gelip, zam almışsak çok şükür diye geçiştiriyor, almamışsak boynumuzu büküp oturuyoruz. Zam alan ve almayan arkadaşlar olarak birbirimize küserek meseleyi tartışmıyoruz bile. Bu taktik bir sonraki yıl hiç kimseye zam verilmeyeceğinin göstergesidir aslında ve biz birbirimize sahip çıkmadığımız için de bir sonraki yıl kimseye zam verilmediğinde de sesimiz çıkmayacak.
3 yıl boyunca onlarca işçi arkadaşımız çalıştılar, kimileri daha iyi iş bulma ümidiyle işten çıktı. Kimileri ise haksızlığa uğrayarak çıkartıldı. İşten atılan birçok arkadaşımızın tazminatı ya ödenmedi ya da kesile kesile kuşa döndürüldü. Birçok arkadaşımız da ancak dava yoluyla tazminat haklarını alabildi. Ama yıllar sonra. Bizlerse sessizce onların gelip geçmesini izledik. Fakat unutmayalım ki bir gün sıra bize de gelecek. Hiç kimsenin işi garanti altında değildir. İşimizi garanti altına alacak tek güç örgütlülüğümüzdür.
Biz tüm bu sorunlarla boğuşurken patron ise kâr etmeye devam ediyor. Hangimiz bırakalım birikim yapmayı, ay sonunu rahatlıkla getirebilme lüksüne sahibiz? Çocuklarımızın okul masraflarını ya da hastalandıklarında tedavi masraflarını bile karşılayamıyoruz. Genç işçiler olarak yarınlarımızın garantisi var mıdır? Diğer taraftan fabrikadaki kâğıt tozu, kokusu, tineri ciğerlerimize işliyor. Biz hiçbir şey yapmıyoruz. “Böyle gelmiş böyle gider, biz mi değiştireceğiz bu kurulu düzeni” diyoruz. Ama o düzen ki bizi her geçen gün açlığa talim ettiriyor. Her geçen gün daha bir eziyor, korkaklaştırıyor, sinikleştiriyor.
Evet, biz değiştirebiliriz. Bu fabrikada patron bir kişi fakat biz 300 kişiyiz. Tek bir şey yapmamız yeter ve yetecek. Bir araya gelmeli, sorunlarımızı tartışmalı, birbirimize güvenmeliyiz. Patronun oyunlarına gelmeden çözümü yaratmak üzere örgütlenmemiz gerekir. Örneğin mesailerin geciktirildiği bir dönemde, bir bölümdeki arkadaşlarımızın makinelerini kapatıp iki saat çalışmaması birikmiş mesailerin o günün akşamında ödenmesini sağlamıştı. Demek ki bir araya gelirsek sorunlarımızı rahatlıkla çözebilecek güce sahip olabiliriz.
Kendine güven, örgütlü gücüne güven!
Sendika Bürokrasisinin Meşrebi
- Emekliler “AÇIZ” Diyor, Onları Kim Duyuyor?
- Geleceğimizi Kurmak İçin Birliğimizi Büyütelim
- “Asıl Haber Biziz Be Abla”
- Sağlık Çalışanlarına Sağlıksız Yemekler
- Sorunlar Mücadeleyle Çözülür
- İşyerinde “Paralı Eğitim!”
- Onların İnsafına Bırakmayalım!
- “Sana Ceza Veriyorum Tayfun!”
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- “Çalışanlarımıza Rapor Vermeyin!”
- “Kırtasiye Ürünleri İkinci Ele Düştü”
- Örgütlü Olmak ve Toplu İş Sözleşmeleri
- Alo 170: Yanlış Numara Çevirdiniz!
- Turgut Özal, Gökova Santrali ve Sonrası
- TÜİK Kimin Hizmetinde?
- Emekliler Sendika Kuramazmış!
- Sorumluluk Almadan Kazanım Elde Edemeyiz
- Topluma Fildişi Kulelerden Bakmak
- Mücadele Edenler Mutlaka Kazanır!
- “Geçmiş Olsun” Yerine “Rapor Almayın”
Son Eklenenler
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta bir kez daha dünyanın ve Türkiye’nin dört bir yanında işçiler meydanlara çıktılar. Kapitalist sömürüye, emperyalist savaşa, yoksulluğa, baskılara, eşitsizliğe, adaletsizliğe...
- İngiltere’de 7 Ekimden bu yana her Cumartesi ulusal çapta eylemler düzenleyerek Filistin halkının yanında yer alan işçi ve emekçiler, egemenlerin savaşına karşı meydanlarda yerlerini almaya devam ediyor. 20 Nisanda ülke çapında çeşitli kent...
- İtalya’da büyük işçi sendikaları iş cinayetlerine karşı binlerce işçinin katıldığı kitlesel bir miting düzenledi. 20 Nisan’da işçiler “Artık Yeter!” sloganıyla işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği, kamu sağlığı hakkı, adil vergi reformu ve...
- İşyerinde, sokaklarda, toplu taşıma araçlarında insanların yüzlerinden okunan yorgunluk ve mutsuzluk dikkatimi çekiyor. Öfke, mutsuzluk, umutsuzluk bir virüs gibi yayılmaya başladı. “Ama insanlar neden bu kadar mutsuz?” diye düşündüm kendi kendime....
- 1 Mayıs’ın gelmesiyle emekçiler, kadınlar, üniversiteli gençler, emekliler kendi taleplerini haykırmak için alanları doldurmaya hazırlanıyor. Ben de genç bir işçi olarak kendi talebimi haykırmak için alanda yerimi alacağım. Benim talebim çalışma...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER Mersin temsilciliğinde de “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlik gerçekleştirildi. Etkinliğe çeşitli...
- Bugünün stajyer öğrencileri, yarının sağlık işçileri olarak 1 Mayıs’ta sesimizi duyurmaya geliyoruz. Kimimiz ailelerinden uzakta farklı şehirlerden gelip yurtlarda kalan, kimimizse aileleriyle İstanbul’da yaşayan öğrencileriz. Biliyoruz ki stajyer...
- 2021 yılı sonunda Mesleki Eğitim Kanunu’nda yapılan değişiklikle birlikte MESEM’e (Mesleki Eğitim Merkezleri) kayıtlı kişi sayısında patlama yaşandı. Bugün MESEM’e kayıtlı, 300 bini ise 18 yaşından küçük, 1,5 milyon öğrenci var. MESEM’lerin daha...
- Bizler Gebze’den işçi ve öğrenciler olarak 1 Mayıs yaklaşırken sizlerle duygu ve düşüncelerimizi paylaşmak istiyoruz. Birçoğumuz 1 Mayıs’ı UİD-DER’in geçen sene Uğur Mumcu Kültür Merkezinde gerçekleşen 1 Mayıs etkinliği ile tanıdık. Bu tanışma...
- UİD-DER’li işçiler, grevlerinin 9. gününde Mersen işçilerine dayanışma ziyaretinde bulundu. “İşçiler Boyun Eğmiyor Mücadele Ediyor! Yaşasın Sınıf Dayanışması!” pankartı arkasında grev çadırına yürüyen UİD-DER’li işçiler hep birlikte “Yaşasın Sınıf...
- Emekçi kadın kardeşimiz, nasılsın? Pek sorulmaz nasıl olduğumuz, neler hissettiğimiz ve en önemlisi ne istediğimiz. Bu düzende bir rol biçilmiştir biz emekçi kadınlara ve ona uygun davranmamız, rolümüzü iyi oynamamız beklenir bizden. Hem de öyle...
- Bizler kamuda çalışan sağlık emekçisi kadınlarız. 1 Mayıs yaklaşırken içimizdeki heyecan ve umutla bir araya geldik ve sağlık emekçileri olarak “neler talep ediyoruz?” diye konuştuk. Kadınların oldukça yoğun çalıştığı bir sektörde olmamıza rağmen...
- Sorunlarımız her geçen gün katmerlenerek büyüyor. Mutfak masrafları, faturalar, barınma sorunu, düşük ücretler… Ama yalnızca sorunları sıralamakla bir yere varamayız. Yaşadığımız sorunları çözüme kavuşturmak için öncelikle sorunun kaynağını...