Buradasınız
Biz Yeni Bir Dünya Kuracağız!
Avcılar’dan bir grup genç

Kapitalizm doğduğumuz andan itibaren biz gençlere bir rol biçiyor. Okullar bizleri bu sistem içerisinde yaşamaya hazırlıyor. Boyun eğmeyi, isyan etmemeyi, susmayı öğretiyor. İlkokuldan itibaren farklı yetenek ve becerilere sahip olduğumuz halde aynı sınavlara tabi tutuluyoruz ve hepimizden en iyi notu almamız bekleniyor. En iyi okula gitmemiz gerektiği, en iyisinin biz olmamız gerektiği öğütlenerek sürekli rekabet etmemiz ve bireysel düşünmemiz isteniyor. Kapitalizm bizleri yarış atı gibi koşturuyor, başkalarının kuyusunu kazıp onları ezip geçersek başarıya ulaşacağımızı belletiyor. İmkânsız kurtuluş hayalleri kurdurarak sahte bir mutluluk satıyor. Eğer çok çalışırsak CEO bile olabileceğimiz yalanına bizi inandırıyor. Biz gençlere tozpembe hayaller kurdurtarak bir gün bizim de “büyük adam” olacağımızı, sınıf atlayacağımızı ve böylelikle sorunlarımızın çözüleceğini söylüyor.
Oysa bütün bu pompalanan hayallerin arkasındaki gerçek hiç de tozpembe değil. Okul hayatımız boyunca onlarca sınava giriyoruz. Kimimiz girdiğimiz sınavlarda başarılı olurken kimimiz olamıyor. Başarılı olamayanlarımız yetersizlik hissiyle depresyona sürüklenirken, başarılı olanlar da verdiği emeklerin karşılığını alamayıp işsiz kalıyor. İşsiz kalmamızın nedeni kendimizi daha fazla geliştirip alanımızda uzmanlaşamamamız olarak belletiliyor burjuvazi tarafından. Fakat sınavlarımızda başarılı olsak da olmasak da bizi hayal ettiğimiz gibi bir gelecek beklemiyor. Kapitalizm emekçi gençliğin geleceğini çalıyor!
Kurduğumuz tozpembe hayallerin arkasında duran gerçeklikle yüzleşince kendimizi değersiz, çaresiz ve yalnız hissediyoruz. Peki gerçekten değersiz, çaresiz ve yalnız mıyız? Hayır, ne değersiz ne çaresiz ne de yalnızız! Bizler aynı sorunları yaşayan milyonlarca genciz. Hepimiz her gün kapitalist sistemin var olduğu bu dünyaya açıyoruz gözlerimizi. Emekçilerin öldürüldüğü veya göç ettirildiği, emperyalist savaşların olduğu, her gün iliklerimize kadar sömürüldüğümüz, hayatlarımızı zenginleri daha da zengin etmek uğruna harcadığımız bu dünyaya…
Kapitalist sistem yaşamlarımızı bir döngüye sokuyor. Sürekli işten eve, evden işe gidip gelerek monoton ve boğucu bir hayat yaşıyoruz. Kapitalizm hepimizden bir şeyler götürüyor. Kimimizden anne babamızı, kimimizden çocuğumuza ayırabileceğimiz vaktimizi, kimimizden ebeveynlerinden alacağı şefkati, gençliğimizi, ruhumuzu, bedenimizi, emeğimizi ve yaşama sevincimizi… Peki, başka bir dünyada yaşamak mümkün olamaz mı? Emekçilerin öldürülmediği, göç ettirilmediği, gündüzlerinde sömürülmeyen, gecelerinde aç yatılmayan sınırsız, sınıfsız, sömürüsüz, savaşsız her bucağında kardeşliğin ve özgürlüğün hâkim olduğu bir dünya…
İlk bakışta çok ütopik gelebilir bu düşünce. “Dünyayı sen mi kurtaracaksın?” diyenler de olabilir. Fakat gerçek şu ki uğruna mücadele edilmeyen her şey ütopyadır, hayaldir aslında. UİD-DER ile tanışmadan önce bizler de bu düzenin değişmeyeceğini, “böyle gelip böyle gideceğini” düşünürdük. Ama mücadele örgütümüz sayesinde bu düzenin bir gün değişebileceğini, işçi sınıfının mücadele geçmişinde neler başardığını öğrendik. Bizimle aynı sorunları yaşayan insanları gördükçe yalnız ve çaresiz olmadığımızı anlayarak birliktelikten gelen gücümüzün farkına vardık. Örgütlülüğümüzden aldığımız güçle dünyayı değiştirme mücadelesinin bir parçası olabildik.
Kimimiz fabrikalarda saatlerce çalışıp ter akıtıyor, kimimiz okul sıralarında dirsek çürütüyoruz. Adlarımız, yaşlarımız, oturduğumuz semtler farklı… Fakat bizi ortaklaştıran bir şey var. Bizler her gün bu kokuşmuş sistem altında eziliyor, haksızlığa maruz kalıyor, kendimizi değersiz ve yalnız hissediyoruz. Lakin biliyoruz ki sınıfımızın saflarında yer tuttuğumuzda, bu sistemi yerle bir edebilecek gücü kendimizde gördüğümüzde gerçekten değerli olduğumuzu, toplumun bir parçası olabildiğimizi hissederiz. Çünkü bizler işçi sınıfının gençliğiyiz.
Burjuvalar bizlere, işçi sınıfının gençlerine siyasetin kötü bir şey olduğunu ve siyasetten uzak durmamız gerektiğini söylüyorlar. Bundaki niyet açıkça bizi uyutmak ve bizleri sindirmek istemeleridir. Bizler işçi sınıfının haklı mücadelesini büyütmek ve zafere ulaştırmak için işçi sınıfının mücadele deneyimlerini kuşanarak sınıf siyasetimizi sahiplenmeli ve büyütmeliyiz. Okuldaki sıra arkadaşlarımızdan ve iş arkadaşlarımızdan başlayarak örgütlenmeli, gücümüzü aydınlık bir gelecek için, sosyalizm için birleştirmeliyiz.
UİD-DER Müzik Topluluğu UMUT’un da dediği gibi;
Biz yeni bir dünya kuracağız
Yeni, yepyeni bir dünya
Hadi sen de katıl, biz olalım
Umut dolu bu yolculukta!
- Yaşadığımız Çağın Sorumluluğunu Almak, Guido Gibi Olmak!
- Çatalca’ya Bir Ziyaretin Ardından
- Mücadele Geleneğimizin İzinde: Bayrak Elden Ele
- Sınavlar, Gelecek Kaygısı… Çözüm Nerede?
- Nehirler Akmaya, Gençlik Mücadeleye Devam Eder!
- Yaşımız 19…
- UİD-DER’de Çocukların Anlattıkları
- Gençliğe Çağrı: Bize Kılavuz Gerek!
- Üniversite Hayalleri ve Hayatın Gerçekleri...
- “Kıyamet Sığınakları” ve Bizim Sığınağımız
- “Babamıza Bile Güvenemeyecek miyiz?”
- Reklam Deyip Geçmeyelim!
- Yalnızlık ve Korku Duvarını Hep Birlikte Yıkalım!
- Mücadelenin Gençlerinden Sokak, Slogan ve Meydan
- Örgütlüysek Her Şeyiz!
- Arenalardan TikTok’a Uyuşturma Araçları
- Hüsrevlerin Değil Ferhatların Destanıdır Hatırlanan
- “Kafasını Telefona Gömen Gençlerden Değiliz!”
- Onlar “Kazanalım” Dedikçe Biz Kaybediyoruz
- Yalnız Taştan Duvar Olmaz
Son Eklenenler
- 12 Eylül askeri faşist darbesinin 45. yılında Türkiye’nin çeşitli illerinde eylemler gerçekleştirildi. Yapılan eylemlerde darbe rejimi ve onun günümüzdeki etkileri protesto edildi. İstanbul’da 78’liler Girişimi öncülüğünde Taksim Kazancı Yokuşunda...
- “Bırak seni başkaları övsün” diye bir söz vardır. Bir de işçi sınıfının ve insanlığın sömürüye karşı yürüttüğü mücadeleyi tarif eden başka bir ifade vardır: “Sen sadece doğru yolda yürü. Sabırla, emekle, alın teriyle ilerle. Bir gün başkaları da...
- Metal işkolunda Türk Metal, Çelik-İş ve Birleşik Metal-İş sendikalarıyla metal patronlarını temsil eden Türkiye Metal Sanayicileri Sendikası (MESS) arasında 2025-2027 dönemini kapsayan Grup Toplu İş Sözleşmesi görüşmeleri başladı. Bu sözleşme, 250’...
- Ankara’da bulunan Tapeten Mensucat’ta Teksif Sendikasında örgütlenen işçiler, işverenin TİS masasına oturmayı reddetmesi üzerine 4 Eylülde greve çıkmışlardı. UİD-DER üyesi işçiler olarak grevlerinin 8. gününde Tapeten işçilerini ziyaret ettik.
- Yaşadığımız topraklarda 12 Eylül 1980’de bir askeri faşist darbe gerçekleştirildi. Darbeciler ülkedeki kaosu ve kardeş kavgasını bitirmek için darbe yaptıklarını ileri sürüyorlardı. Oysa asıl amaç işçi sınıfına ve örgütlerine darbe vurmaktı.
- Rejimin toplumsal muhalefeti sindirmeye yönelik her geçen gün dozunu artırdığı saldırılara karşı protestolar sürüyor. 2 Eylülde CHP İstanbul il örgütüne kayyum atanmasının ardından başlayan protestolarda emekçiler rejimin baskılarına biat...
- Nepal’de hükûmetin 4 Eylülde Facebook, X (Twitter), YouTube ve benzeri 26 platformu erişime kapatma kararı, gençlerin öncülüğünde işçi ve emekçilerin de katıldığı geniş protestoları tetikledi. Ülkede artan yoksulluk ve yolsuzluk karşısında biriken...
- Trump yönetimi işçi düşmanı ekonomi politikalarını, göçmenlere karşı saldırılarını, emperyalist savaşı körüklemeyi, Siyonist İsrail devletini desteklemeyi sürdürüyor. Emperyalist savaşın baş aktörü olarak Gazze’de yapılan soykırımı açık şekilde...
- İsveç sermayeli Omsa Metal fabrikasında çalışan işçiler, 2025’in ilk aylarında Birleşik Metal-İş Sendikası Gebze 1 Nolu şubede örgütlendiler. Şirket, sendikanın yetkisine itiraz ederken toplu iş sözleşmesi sürecinde de “sıfır zam” dayatmasında...
- Tanıdık birilerinden söz ederken “bizim Ahmet”, “bizim Ayşe” deriz. Bazen tarafını anlatırken “bizim takım”, “bizim parti” deriz. Hatta bazen hangi kimlik ve inançtan olduğunu tarif ederken de biz deriz. Gelin bu konunun üzerine duralım biraz. Biz...
- Türkiye’de rejimin her türlü muhalefeti ezmek, toplumu zapturapt altına almak ve bu yolla varlığını sürdürmek amacıyla hayata geçirdiği saldırıların ardı arkası kesilmiyor. Öyle ki bu rejim, yargıyı sopası, medyayı borazanı, devlet kurumlarını...
- Aylardır maaşları, toplu sözleşmeden doğan fark alacakları ve bazı yan hakları ödenmeyen Genel-İş Sendikası üyesi İzmir Buca, Karşıyaka ve Konak Belediyesi işçileri yürüttükleri mücadeleleri büyüterek iş bırakma eylemi yaptı.
- Dede Korkut hikâyelerinin birinde Uruzlu bir çobanla, bir Peri birbirlerini severler. Ancak bu beraberlik lanetlenmiştir. Peri bir gün çobanı çağırır ve şöyle der: “Bende bir emanetin var ama bu emanet halkının başına bela olacak, bilesin.”