Buradasınız
İnsanca Yaşamak İstiyor
Gebze’den bir petrokimya işçisi
Sabah 05.30’a kurduğu alarmın sesiyle uyandı Selim. Yeni bir gün başlıyordu. Aslında yeni olduğuna bakmayın, her gün aynıydı onun için. Sabah 8’de işbaşı yapar, akşam 8’de paydos eder. Günün birçok saatinde başka yerlerde yaşamak nasıl diye düşünürdü hep. Her işçi böyle mi yaşıyordu hayatını? Her işçi böyle yoksul mu acaba? Yıllar önce göçmüş Gebze’ye ailesi. Selim biraz büyüyüp de eli iş tutmaya başlayınca vermişler hemen bir tamirhaneye, okula gitmediği dönemlerde, yaz tatillerinde sürekli çalışmış. İlkokulu ancak bitirmiş Selim. Babası birkaç defa oku demiş ama ne fayda, okulu bir türlü sevememiş. Hep aynı hatıralar döner durur kafasında. İşe gidene kadar hep aynı hayaller, hep aynı duvarlara toslar Selim’in zihninde. Başka bir memlekette yeniden başlama hayalleri kurar. Fakat çalışma koşulları onu on iki saat ter dökmeye mahkûm etti. Hem hiç çıkmamıştır şehir dışına da.
Geçenlerde minibüste lise çağındaki gençlerin konuşmasına şahit olmuştu. Gençler hafta sonu İstanbul’u gezmenin planını yapıyorlardı heyecanla. İç geçirdi Selim. Bir defa okul gezisinde gitmişti İstanbul’a. Fabrikada günde on iki saat çalışmaya başladığından beri ne bir gezme ne de bir yer görebilmişti. Tek eğlencesi evdeki televizyondu. Tabi televizyon karşısında uyuyakalmadan hiçbir filmin veya dizinin sonunu getirememişti. Aslında kendini tek sansa da o da kendi gibi milyonlarca işçiyle aynı durumu yaşıyordu. O da milyonlarca işçi gibi hep iyi bir yaşamın hayalini kurardı. Öyle lüks bir hayatta da gözü yoktu hani. Başını sokacağı bir evi olsun, iyi bir maaşı olsun ve gün kararmadan evine girsin, bir de hafta sonları tatil olsun yeterdi onun için. Çok şey mi istiyordu? Fakat yaşamak böyle değildi ki. Yaşamak, demir tozu solumak, tırnağına vurduğun çekicin acısıydı. Yaşamak, yoksulluk ve çaresizlikti. Yaşamak hep aynı serviste hep aynı hayalleri kurmaktı. Peki bunun adına gerçekten yaşamak denir miydi? Oysa televizyonlarda gördüğü hayat bu muydu? Lüks otomobilleriyle, her istedikleri yere istedikleri zaman gidebilen ve geçim derdi olmayan insanlar da vardı. Yazın en lüks tatillere giden ve saray gibi evlerde yaşayanlar da vardı. Selim o kadar lüks bir hayat istemiyordu elbet. Geçim sıkıntısı olmadan yaşamak yeterdi ona. Hani bir aile kursa ve kimseye muhtaç etmese onları yeterdi. Fakat bu bile lükstü! Peki, neydi insan gibi yaşamak? Gerçekten çok çalışarak elde edilebilir miydi? Biraz düşündü ama bu mümkün değildi! Çünkü kendini bildi bileli canı çıkana kadar çalışıyordu. Artık gecesini gündüzünü bu soru kaplamıştı. Ne kadar düşünürse düşünsün bir cevap bulamıyordu. “Allah rızası için yok muydu bunun cevabını bilen?” diye geçirdi içinden.
Hastaneye gitmek için işten izin aldığı bir günde, Selim çarşıdan geçiyordu. Kırmızı şapkalar takmış bir grup insanın bir şeyler dağıttığını gördü. Biraz daha yaklaştı gruba. Çok da yaklaşmak istemiyordu. Uzaktan pankartlara göz gezdirdi. Birden gözleri büyüdü. Dövizlerden birinde şöyle yazıyordu: “Böylesi yaşamak değil!” Günlerdir aklına takılan soruydu bu. Önce tereddüt etti ama bu belki de onun için bir fırsattı. Belki bir daha onları göremeyecekti meydanlarda. Bir daha nasıl izin alacaktı işyerinden. “Fırsat bu fırsat” dedi ve dövizi tutan kadının yanına gitti. “Neden böyle yazdınız?” dedi. “İşimiz var gücümüz var. Allah’a şükür yaşıyoruz” dedi hemen arkasından. Kadın samimiyetle gülümseyerek, çalışma koşullarının zorluğundan ve hayat pahalılığından kısaca bahsetti. Sonra dünyadaki zenginlikleri anlattı. Sorunun bu zenginliği işçiler ürettiği halde onların faydalanamamasından kaynaklandığını söyledi. Bu dünyadaki her şeyin herkese bol bol yeteceğinden bahsetti. Kadın anlattıkça Selim’in kafasında bin bir türlü soru beliriyordu. “Anlaşılan senin daha çok sorun var” dedi kadın. Selim’in zihnini okurcasına ve onu hafta sonu derneğe davet etti. Selim söz verdi kadına, eğer insanca yaşamanın yolu buradan geçiyorsa seve seve gelirim dedi. Selim eve vardı ve akşam yatağa uzandığında ilk defa bu hayatta yalnız olmadığını hissetti.
Demek ki buymuş. Demek ki insanca yaşamak kendiliğinden olacak iş değilmiş. Demek ki bunun için önce bir şeylerin değişmesi gerekiyormuş. Üstelik bunu isteyen sadece kendisi de değilmiş. Yalnız olmadığını bilmek ve aynı kaderi yaşayan işçilerin birbirlerine güvenmesi değişime giden yoldaki ilk adımmış. Tıpkı Selim’in döviz tutan kadına güvendiği gibi.
- Adres Doğru mu?
- Emekliler “AÇIZ” Diyor, Onları Kim Duyuyor?
- Geleceğimizi Kurmak İçin Birliğimizi Büyütelim
- “Asıl Haber Biziz Be Abla”
- Sağlık Çalışanlarına Sağlıksız Yemekler
- Sorunlar Mücadeleyle Çözülür
- İşyerinde “Paralı Eğitim!”
- Onların İnsafına Bırakmayalım!
- “Sana Ceza Veriyorum Tayfun!”
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- “Çalışanlarımıza Rapor Vermeyin!”
- “Kırtasiye Ürünleri İkinci Ele Düştü”
- Örgütlü Olmak ve Toplu İş Sözleşmeleri
- Alo 170: Yanlış Numara Çevirdiniz!
- Turgut Özal, Gökova Santrali ve Sonrası
- TÜİK Kimin Hizmetinde?
- Emekliler Sendika Kuramazmış!
- Sorumluluk Almadan Kazanım Elde Edemeyiz
- Topluma Fildişi Kulelerden Bakmak
- Mücadele Edenler Mutlaka Kazanır!
Son Eklenenler
- 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddetle Uluslararası Mücadele Gününde her yıl olduğu gibi bu yıl da emekçi kadınlar alanları doldurdu. Dünyanın dört bir yanında olduğu gibi Türkiye’de de kadınlar onlarca kent ve ilçede protesto yürüyüşleri, nöbet eylemleri...
- Yunanistan’da 20 Kasımda pek çok sektörden on binlerce işçi genel greve çıktı. Yunanistan İşçi Sendikaları Konfederasyonu (GSEE) ve Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu’nun (ADEDY) çağrısıyla gerçekleşen grevle birlikte 70 şehirde protesto...
- Ankara’dan UİD-DER’li işçiler olarak özelleştirmeye ve hak gasplarına karşı eyleme geçen Çayırhan Termik Santrali ve Linyit İşletmesi işçilerini eylem alanlarında ziyaret ettik. 20 Kasımda maden işçileri iş bırakarak direnişe başlamış, ardından...
- “Eğer öleceksem, burada size karşı mücadele ederken öleceğim. Benim düşmanım sizsiniz. Vietnamlılar ya da Çinliler, Japonlar değil. Benim düşmanlarım ben özgürlüğümü istediğimde buna karşı duranlardır. Adalet istediğimde buna karşı duranlardır....
- Adana’da SASA Polyester’in PTA tesis şantiyesinde Gemont Endüstri adlı taşeron şirket bünyesinde çalışan inşaat işçileri gasp edilen 2 aylık ücretleri ve tazminatları için 20 Kasımdan beri fabrika önünde eylem yapıyor. Yapı ve Yol İşçileri...
- Hatay’ın Payas ilçesinde bulunan Atakaş Çelik fabrikasında Birleşik Metal-İş üyesi üç işçi, geçtiğimiz günlerde işten çıkarılmıştı. UİD-DER’li işçiler olarak fabrika önünde direniş başlatan işçilere direnişin beşinci gününde dayanışma ziyaretinde...
- “Her şeyin içinde ve her şeyin dışındayız”. Bu söz bir market çalışanı arkadaşımın ağzından işçilerin yaşamını özetleyen bir söz olarak döküldü. Uzun zamandır büyük bir mağazada çalışan arkadaşım, marketin günlük cirosunun rekorlar kırmasına rağmen...
- 40 yıllık kısacık yaşamına yüzlerce hikâye ve roman sığdıran Amerikalı sosyalist yazar Jack London 22 Kasım 1916’da hayatını kaybetti. Aradan geçen uzun yıllar London’ın eserlerinin güncelliğinden hiçbir şey kaybettirmedi. Çünkü o işçi sınıfının...
- Ankara’nın Nallıhan ilçesinde bulunan Kömür İşletmeleri AŞ (KİAŞ) bünyesindeki Çayırhan Termik Santralinde çalışan madenciler, madenin özelleştirilmesine karşı 20 Kasımda direnişe başladı. Sabah 08.00’de gece vardiyası dışarı çıkmadı, gündüz...
- Emperyalist savaş Ortadoğu başta olmak üzere dünyanın her yerinde kendini hissettiriyor. Egemenler yıllık bütçelerin büyük kısmını “savunma” adı altında savaş sanayisine ayırıyorlar. Burjuva siyasetçilerin politikaları hızlı bir şekilde sertleşiyor...
- Fotoğraftaki reklam panosu kaldırımın ortasında duruyor, gündüz gece. Arka tarafında medya maymunu Hülya Avşar sanki “hadi EYT’liler koşun, sakın geç kalmayın” dercesine sırıtıyor. Mağazada çalışan genç işçi kızımıza EYT reklamını sordum. Kendine...
- Bağımsız Maden-iş üyesi Fernas Madencilik işçilerinin direnişi çeşitli sendika ve işçi örgütlerinin desteği ile kazanımla sonuçlandı. Fernas patronu Ocak 2025’te işçilerin ücretlerine zam yapılmasını ve atılan işçilerin hak kaybı olmadan işe geri...
- Fransa’da devlet demiryolu şirketi SNCF’de örgütlü CGT-Cheminots, UNSA-Ferroviaire, SUD Rail ve CFDT-Cheminots sendikaları, 11 Aralıkta süresiz grev kararı aldı. Dört demiryolu sendikası, grev kararını SNCF’nin yük taşımacılığı birimi olan SNCF Fret...