Buradasınız
Haklarımız İçin Birleşelim!
![](https://uidder.org/sites/all/modules/lazyloader/image_placeholder.gif)
Tüm işçiler işsiz kalmaktan, ev kiralarını ve faturalarını ödeyememekten, çocuklarının karnını doyuramamaktan korkarlar. Korku insana mahsustur, ama insan korkunun üstesinden gelmeyi de öğrenmiştir. Bir araya gelen ve güçlerini birleştiren insanlar korkularını yener ve korkuya neden olan tehlikeyi de ortadan kaldırırlar. O halde biz işçiler de bir araya gelmeliyiz. Birleşen ve korkularını yenen işçiler güçlüdürler. Birleşen işçileri patronlar kolay kolay işten atamaz! Birleşen ve korkularını yenen işçiler zamlara, hayat pahalılığına, düşük ücretlere ve fazla mesailere boyun eğmezler! Fakat birleşemeyen ve korkan işçiler teslim olurlar. Korku insanı esir eder, tüm haksızlıklar karşısında boyun eğmeye zorlar. O halde soralım: Neden birleşemiyoruz? Patronlar karşısında işçilerin çıkarı ortak değil mi?
Korku işçilerin örgütlü ve güçlü olmasının önünde bir engeldir. Ama işçilerin suni olarak bölünmesi de bir engeldir, ikisi birbirini tamamlar. İşçilerin haklarına dönük saldırılar son sürat sürüyor. Fakat yapay bölünme ve kutuplaşma, işçilerin artan sorunlarının üzerini örtüyor. Daha önce CHP ve generaller kendi çıkarları için toplumda kutuplaşma yaratıyorlardı. CHP ve Kemalist asker-sivil bürokrasi, laiklik ve cumhuriyet elden gidiyor diyerek dindar kesimleri aşağılıyordu. Şimdi de AKP hükümeti toplumu kutuplaştırıyor. AKP, uzun bir süre mağdur olduğunu ve demokrasiyi savunduğunu söyleyerek halktan oy topladı, bu söylemle oylarını yükseltti. Neticede AKP, özellikle 2007’den sonra devletin kontrolünü tümüyle eline geçirdi. Dolayısıyla artık “ben mağdurum, iktidar olmama izin vermiyorlar” diyemiyor. İşte bu yüzden toplumda kutuplaşmayı alabildiğine arttırmak istiyor. Dün demokrasiden dem vuran Başbakan Erdoğan, artık alabildiğine otoriter ve baskıcı bir dil kullanıyor. Demokratik haklarını kullananları aşağılıyor, hatta “terörist” diyor. Dini değerleri ve milliyetçiliği kendi çıkarları için tepe tepe kullanmaktan geri durmuyor.
Siyaset arenasında sürekli gerilim üretiliyor ve bu gerilimle emekçi kitlelere yön verilmeye çalışılıyor. İşçiler kendi durdukları yerden, yani sınıf çıkarları temelinde değil, AKP’nin ya da CHP’nin durduğu yerden gelişmelere bakabiliyorlar. Böylece AKP’ye oy veren işçiler AKP’nin her yaptığını sahiplenmeye, CHP’ye oy veren işçiler de CHP’nin her söylediği ve yaptığını sahiplenmeye itiliyorlar. AKP hükümeti, Nisan ve Ekim ayları arasında doğalgaza %30 gibi inanılmaz oranda bir zam yaptı. Bu ve diğer zamlardan ya da artan vergi oranlarından canı yanan, işçiden emekçiden başkası değil. Ancak öylesine bir kutuplaşma yaratılmış durumda ki, AKP’ye oy veren işçiler, zamları eleştiren diğer görüşten işçi arkadaşlarına karşı AKP’yi savunabiliyorlar. AKP’nin her politikası ve işçilerin haklarına dönük her saldırısı sorgulanmadan doğru bulunabiliyor. Ya da tam tersi oluyor: CHP’nin söylemlerini, CHP’ye oy veren işçiler rahatlıkla sahiplenebiliyorlar. Şimdi soralım: Bu durum kimin işine geliyor? İşçilerin bu kutuplaşmadan ne gibi bir çıkarı var?
Kutuplaşmaya neden olan diğer bir konu ise, çözüm bekleyen Kürt sorunudur. Bir Ortadoğu sorunu haline gelen Kürt sorunu çözülmediği için, Türk ve Kürt emekçilerinin çocukları ölmeye devam ediyor. Her gün cenazeler geliyor ve her iki taraftan ailelerin ocağına ateş düşüyor. Aileler acılar içinde kıvranırken ve toplum ölümlere üzülürken, bunu istismar eden MHP ve AKP milliyetçiliği gazlayıp duruyor. “Kim daha milliyetçi” yarışına girmiş bulunuyorlar. Amaçları milliyetçiliği daha fazla kışkırtmak ve milliyetçi gözükerek halktan oy almaktır. Oysa Kürtlerin ezilmesinden Türk halkının ve işçilerin bir çıkarı yoktur. Tüm örnekler gösteriyor ki, demokratik haklarını isteyen ezilen halklar sonunda özgürlüklerine kavuşuyorlar. Kürt sorunu da eninde sonunda çözülecektir. Soralım: O halde onca gencecik insan neden ölmeye devam ediyor? Çözülmeyen Kürt sorunu işçilerin birliğine darbe vuruyor. Milliyetçi kışkırtmalar sonucunda Türk işçiler, yan yana çalıştıkları Kürt işçileri düşman olarak görebiliyor. Peki, bu durum kimin işine yaramaktadır? Elbette patronların. Birbirlerine güvenmeyen işçiler düşük ücretlere, uzun çalışma saatlerine, iş güvenliği önlemlerinin alınmamasına karşı birleşebilirler mi? Birbirlerine güvenmeyen işçiler tek başlarına kalırlar ve işte bu nedenle korkarlar ve patronların karşısında boyun eğerler.
İşçi kardeşlerimiz şu gerçeği görmeli: AKP, CHP, MHP ve benzeri partiler patronların hizmetinde olan partilerdir. Bu partilerin hepsi de, iktidara geldiklerinde patronların çıkarlarını esas alırlar. Bugün AKP iktidarda, yarın CHP ya da MHP iktidara gelebilir. Bizler işçi sınıfının saflarından bakmalı, sınıf çıkarlarımızı savunmalıyız. Dün başka sermaye partileri iktidardaydı ve onlar da işçilerin haklarına saldırıyorlardı. Son 10 yıldan beri AKP iktidarda ve haklarımıza o saldırıyor. 10 yıl içinde AKP, emeklilik yaşını yükseltti, iş güvencesini ve kadrolu işçiliği ortadan kaldıran esnek çalışma türlerini ve taşeronlaştırmayı yasallaştırdı. İşçilerin haklarını savunan sendikalara büyük darbeler indirildi. Ücretler yerinde saydı, işçilerin alım gücü düştü, iş saatleri uzatıldı. Şimdi sırada kıdem tazminatının elimizden alınması ve kölelik bürolarının kurulması var.
Her ay 100’den fazla işçi iş kazalarında yaşamını kaybediyor. Bundan çok daha fazlası sakatlanıyor, meslek hastalıklarına yakalanıyor ve çalışamaz hale geliyor. Bu durumun savaştan ne farkı var? Son 10 yıl içinde 11 bine yakın işçi iş kazalarında hayatını kaybetti. Bu sayının, Türkiye’nin Kurtuluş Savaşında kaybettiği asker sayısından daha fazla olduğunu biliyor musunuz? Peki, işçi ölümleri neden durmuyor? Çünkü AKP, tüm programını patronların kârlarını büyütmesi üzerine kurmuş bulunuyor. Bu nedenle patronlar, “maliyet” diyerek iş güvenliği önlemlerini almıyorlar. AKP hükümeti ise gerekli denetimleri yapmıyor ve işçi ölümlerini “kader” diye açıklıyor; emekçilere “hakkınızı aramayın” diyor.
Kardeşler! Artık korkularımızı, bizi bölen ve körleştiren sahte kutuplaşmaları bir kenara bırakalım. Gelin tüm haksızlıklara, zulme, haklarımızın elimizden alınmasına, iş kazası adı altında işçilerin katledilmesine ve sakat bırakılmasına dur diyelim!
- Örgütlüysek Her Şeyiz, Örgütsüzsek Hiçbir Şey!
- İşçi Dayanışması 202. Sayı Çıktı!
- Onlar “Kazanalım” Dedikçe Biz Kaybediyoruz
- Ekranlar ve Çocuklarımız
- Suriyeliler Geri Dönecek mi?
- Asgari Ücret Nasıl Yükseltilir?
- Kumarla Köşeyi Dönenler Neye Dönüyor?
- İşçi Sınıfının Ortak Mücadele Dili: GREV!
- Umudumuzu ve Direncimizi Güçlendirelim, Mücadelemizi Büyütelim!
- İşçi Dayanışması 201. Sayı Çıktı!
- Zeytinyağı, Margarin, Süt Tozu
- Toplumsal Sorunların Bireysel Çözümü Mümkün mü?
- Gelişen Ufkumuz, Değişen Dünyamız
- Köşemize Çekilmiyoruz, Emekçi Gençlik Köşemizle Güçleniyoruz!
- Her Şeyi Paraya Bağlayanlar Kim?
- Devlet Bütçesi Kimin Bütçesi?
- İşçilerin Tek Çıkış Yolu Birlik, Dayanışma ve Mücadeledir!
- İşçi Dayanışması 200. Sayı Çıktı!
- Muhammed Ali’nin Haykırışı ve Gerçek Düşmanlar
- Kapatılan Ocakların Susmayan Bandosu
Son Eklenenler
- Aralık ayında tüketici fiyatlarının yüzde 1’in biraz üzerinde yükseldiği, yıllık enflasyonunsa azalarak yüzde 44 civarında gerçekleştiği açıklandı. Bu oranlara bakarak enflasyonun hız kestiğine, ücret zamlarının “beklenen enflasyona” göre belirlenip...
- 2025 yılı için asgari ücret zammı, TÜİK’in sahte rakamlarıyla açıklanan enflasyon oranının dahi altında kalan yüzde 30 olarak belirlendi. Patronlar da işçilere bu sefalet zammını dayatıyor. Şubat ayıyla beraber zamlı ücretlerin açıklanması sonrası...
- İş kazaları ve iş cinayetleri dur durak bilmiyor. Sermeyenin aç gözlülüğü işçileri yaşamından ediyor. Balıkesir’de bulunan ZSR Patlayıcı üretim tesisinde, 24 Aralık 2024’te gerçekleşen patlamada 11 işçi yaşamını yitirdi. Patlama sonrasında Balıkesir...
- Maraş ve Hatay başta olmak üzere 11 şehirde çok büyük yıkım yaratan, yaklaşık yüz bin insanın hayatını kaybettiği, on binlerce insanın yaralandığı, milyonlarca insanın yaşamının derinden etkilendiği 6 Şubat depremlerinin üzerinden iki yıl geçti....
- Siyasi iktidarın ekonomi politikalarının hedefi belli: Ekonomik yıkımın bedelini işçi ve emekçilere ödetmek, on milyonlarca işçinin, emekçinin, emeklinin açlığa talim etmesi pahasına sermayeyi dizginsizce büyütmeye devam etmek. Soygunun, talanın...
- 6 Şubat depremlerinin üzerinden iki yıl geçti. Aradan geçen zamanda depremlerin yarattığı yıkımın, ortaya saçılan yolsuzlukların, usulsüzlüklerin ve boş vermişliğin hesabı sorulmadı. Siyasi gelişmelerle, yaratılan yapay gündemlerle yaşanan felaketin...
- İzmir Büyükşehir Belediyesinde 158 işçinin ücretsiz izne çıkarılması üzerine DİSK/Genel-İş Sendikası İzmir 1, 2, 3 ve 9 No’lu Şubeleri 3 Şubatta direnişe başladı. Sosyal-İş Sendikasının örgütlendiği Turkcell Global Bilgi’nin Siirt Şubesinde 4 işçi...
- Adalet Peşinde Aileleri Platformu, 6 Şubat depremlerinin 2’nci yılında Kadıköy İskelesi önünde anma programı düzenledi. 2 Şubatta düzenlenen anmada “Rant Uğruna Ölenlerin Hesabını Sormaya Geldik! Susmak İhanettir, Hesap Sormak Görevdir!” yazılı...
- Çalıştığım işyerinde 60 yaşlarında bir abiyle sohbet ediyorduk. “Ne zaman emekli olacaksın?” diye sordu. “60 yaşında emekli olacağım” dedim. “Ooo senin işin çok zor yahu, o yaşa kadar çalışılır mı?” dedi. “Ama sen de emeklisin, hâlâ çalışıyorsun”...
- Sırbistan’da Belgrad ve Novi Sad başta olmak üzere ülke genelinde kitlesel protestolar devam ederken bir yandan da öğrenciler dersleri boykot ederek üniversiteleri işgal ediyorlar. Yunanistan’da 2023'teki tren kazasının yıldönümünde işçiler,...
- Birleşik Metal-İş Gebze 2 No’lu Şubenin örgütlü olduğu Kaynak Tekniği (Lincoln Electric) fabrikasında işçiler, 2024 Eylül ayından bu yana süren toplu sözleşme sürecinde, ücret ve sosyal haklarda anlaşma sağlanamaması üzerine greve çıktı. Sabah...
- Bazen gün ağarmadan, bir bardak çay bile içmeden, bir tabak yemek yemeden yeri geldiğinde hoş bir sohbeti yarıda bırakarak gözümüz sürekli saatte, servis bekleriz. Hastanede, okulda, düğünde, misafirlikte bile bir telaşımız oluyor, işyerinin...
- Bolu Kartalkaya’daki Grand Kartal Otelde göz göre göre gerçekleşen katliam, iktidarın bugüne kadarki denetimsizlik ve cezasızlık politikalarının yeniden sorgulanmasına neden oldu. İktidar sahipleri her zamanki gibi “bu meseleye siyaset karıştırmayın...