“Uzayan Çalışma Saatleri, Kısalan Yaşamlar” Seminerine Katılan İşçilerle Söyleşi

UİD-DER: Kendinizi tanıtır mısınız?

Neşe: Kalp-Damar Hastanesinde hemşireyim. 20 yaşındayım, 5 yıldır çalışıyorum. Vardiyalı çalışıyorum. Ne uyku saatimiz belli, ne çalışma düzenimiz. Sorumlular nasıl belirlerse ona göre çalışıyoruz. Elemansızlık yüzünden fazla mesaileri dayattılar. En büyük sorunumuz fazla çalışmak.

Ertan: 1 yıldır Koroza’da çalışıyorum. 12 saat çalışıyorum. Asgari ücret alıyorum.

Emre: 7 aydır UPS’de taşeron şirkette çalışıyorum. İşçiler direnişteyken işe girdim. Biz çalışırken sesler geliyordu. Arkadaşlara sormuştum ne oluyor diye? Sendikalı olmak isteyenler bağırıyormuş. Çok mutlu olmuştum. Burada güzel şeyler oluyor demiştim. Şimdi direnişten gelenlere iyi davranıyorlar. Kadrolulara farklı davranıyorlar. Taşeronlara kötü davranıyorlar.

Hatice: Fatih’te 112’de çalışıyorum, 25 yaşındayım. Aylık 180 saat çalışıyorum. Çalıştığım sektörde hayatımız risk altında. Her an saldırıyla karşı karşıyayız. Kurumumuz bize gereken önemi vermiyor. Çalıştığımız ortamın fiziki şartları kötü. Sorunlarıma çözüm bulamıyorum. Ayrıca maddi olarak da sorun yaşadığım için ek iş yapıyorum. Kirada kalıyorum. Aldığım maaş yetmiyor. İşe ilk başladığımda sorunun çalışanların işlerini iyi yapmamasından kaynaklandığını sanıyordum. Ama sonra anladım ki bu kadar kötü şartlarda kimse işini severek yapmaz. Ve sorunu yaratanlar çalışanlar değil sistemin kendisi.

Osman: 24 yaşındayım. 1 yıldır Ukinox’ta çalışıyorum. Mutfak lavabosu üretiyoruz. Günde 10 saat çalışıyorum. Sadece cumartesileri fazla mesaiden sayılıyor. Maaşlarımız düşük. Ağır iş yapıyoruz. Eklem yerlerimiz ağrıyor.

UİD-DER: İşten geriye kalan zamanınız nasıl geçiyor? Kendinize, ailenize, yapmak istediğiniz şeylere zaman ayırabiliyor musunuz?

Neşe: İster istemez yaşamımızdan fedakârlık etmek zorunda kalıyoruz. Arkadaşlarımı ziyaret edemiyorum. Nöbetim yokken bile icapçı olduğum için uzaklaşamıyorum yaşadığım yerden. Dinlenemiyorum; meselâ hiç 8 saat uyuyamadım.

Ertan: Ailem Samsun’da yaşıyor. Ancak yıllık izinlerimde gidebiliyorum. Çalışmaktan geriye fazla bir zamanım kalmıyor. Zaten işten döndükten sonra ya televizyon seyrediyor ya da birkaç arkadaşla sohbet ediyorum. Kısa oluyor. Hemen yatıp uyuyorum. Sabah da işe gidiyorum. Sinemaya, tiyatroya, sosyal hayata ayıracak pek zaman kalmıyor.

Emre: İşyeri evime yakın olduğu için diğer işçilerden daha fazla zamanım oluyor. Ağırlıklı olarak internetten haklarımı araştırıp yapılan eylemleri takip etmeye çalışıyorum.

Hatice: Nöbet usulü çalıştığım için 24 saatlik nöbetten sonra 3 günüm boş oluyor. Ama bu 3 günde kendimi ancak toparlayabiliyorum. Nöbetlerden kaynaklı psikolojim bozuluyor. Benim gibi birçok sağlıkçı arkadaş da öyle diyor. Ailemle yeterince vakit geçiremiyorum.

Osman: Hayatımı yaşamaya zaman yetmiyor. Kitap okuyamıyorum. Tiyatroya gitmek, tatile gitmek çok güzel olurdu.

 UİD-DER: Etkinliğimizi nasıl buldunuz? Seminerin size yararı oldu mu?

Neşe: Böyle bir yer beklemiyordum. Herkes birbirini tanıyor. Sunum yapılırken her şeyi belgelere dayandırıyorsunuz. Sunum yapan arkadaşın bilinçli olduğu çok belli oluyor. Fazla mesailerden sıkılmıştım. Bunun zorunluluk olmadığını öğrendim. Benim bugüne kadar böyle bir yerin, karşılıksız pek çok şeyin verildiği bir yerin varlığından bile haberim yoktu. Arkadaşlarıma da burayı haber vereceğim.

Ertan: Çok faydalı oldu. Bilgi yönünden çok çok iyi. Yüzde yüz daha fazla işçi katılmalı. Kendi başımıza bunları çözemeyiz. Birlikten güç doğar. Bilmediğim birçok şeyi bu etkinlikte öğrendim. Servisteyken yaşanan kazanın iş kazası olduğunu, patrona karşı nasıl davranmam gerektiğini ve hemen pes etmemem gerektiğini de bugün öğrendim.

Emre: Bilmediğim konuları öğrendim. Benim için çok faydalı oldu. Herkesin katılması lazım. İnsanlara böyle şeyler anlatılırsa kafalarında mutlaka bir şeyler kalır.

Hatice: İlk kez geliyorum. Çok sıcak bir ortam. Sorular ve sorunlar aynıydı. Tabii ki herkes katılmalı. Çoğumuz haklarımızı bilmiyoruz. İşçiler haklarını bilmeli ki haklıyken haksız duruma düşmesinler.

Osman: Buraya arkadaşım beni çağırdığında gelmek istemedim. Sıkılırım diye düşündüm. Şimdi ortamın çok güzel olduğunu gördüm. Etkinlikte anlatılanlar çok doğruydu. 8 saat çalışsak güzel olurdu. UİD-DER’e tekrar geleceğim. Buraya üye olunuyor mu?