8 Mart’ın Tarihsel Mirasına Sahip Çıkalım!

Bugün 8 Mart Uluslararası Emekçi Kadınlar Günü. Sokaklar, mağaza vitrinleri renklenmeye başladı. Cep telefonlarına 8 Mart’a özel kampanyalarla ilgili bildirimler geliyor. Her yerde alışverişe teşvik eden reklamlar yapılıyor. Böylelikle 8 Mart tüketime yönelik bir gün haline dönüştürülüyor. Aynı zamanda her yerde kadın toplantıları, konferanslar düzenleniyor. Siyasi partilerin kadın kollarında ve çeşitli kadın derneklerinde yapılan toplantılarda hükümet yetkilileri ve burjuva kadınlar konuşmalar yapıyor. Bu toplantılarda patron ve işçi kadınlar arasında ayrım yapılmadan, sanki tüm kadınların sorunları ortakmış gibi konuşuluyor. Burjuva kadınlar konuşmalarında kadın haklarından, kadının toplumdaki yerinden, kadına şiddetten, tacizden ve pek çok konudan bahsediyorlar. Emekçi kadınların çifte ezilmişliğinden, şiddet ve tacize uğrayanların çoğunlukla emekçi kadınlar olduğundan ve bunun asıl sorumlusunun da kapitalist sömürü düzeni olduğundan hiç bahsedilmiyor bu toplantılarda. Burjuva kadınlar “kadın sorunu”nda da kendi sınıf çıkarları doğrultusunda hareket ediyorlar. Böyle yaparak aslında Uluslararası Emekçi Kadınlar Günü’nün anlamını saptırıyor ve gerçekte ne olduğunu gizliyorlar.

Peki, tüketim malzemesi yapılan ve “kadın günü”ne dönüştürülen 8 Mart gerçekte nedir? 8 Mart ne kadınlara hediye alınan bir gündür ne de salt bir “kadın günü”dür. 8 Mart kadınıyla erkeğiyle işçi sınıfının mücadele günüdür.

8 Mart 1857 yılında Amerika’da bir tekstil fabrikasında işçi kadınlar daha kısa çalışma saatleri, eşit işe eşit ücret talebiyle greve çıktılar. İşçilerin fabrikadan çıkmaması üzerine patron ve polis fabrika kapılarını kilitledi. Fabrikada çıkan yangın sonucu 129 kadın işçi yanarak can verdi. Ama bundan sonraki yıllarda da emekçi kadınlar yılmadılar, korkmadılar daha güzel bir dünya özlemiyle mücadeleye devam ettiler. Sayısız grev ve direnişe öncülük ettiler.

1900’lere gelindiğinde dünyada işçi hareketi geçmiş yıllara göre çok daha ilerlemişti. İşçi kadınlar da sendikalar ve sosyalist örgütlerde daha etkin hale geliyorlardı. Öncü işçi kadınlar, emekçileri kapitalist sisteme ve savaşa karşı mücadeleye çağırıyor, eylemler ve toplantılar örgütlüyorlardı. 1910 yılında 2. Uluslararası Sosyalist Kadınlar Konferansı düzenlendi. Bu konferansa 17 ülkeden sosyalist, öncü kadınlar katıldı. O yiğit kadınlardan Clara Zetkin'in önerisiyle 129 kadın işçinin anısına, 8 Mart, Uluslararası Emekçi Kadınlar Günü olarak ilan edildi.

Bundan 7 yıl sonra 1. Dünya Savaşının yarattığı açlık ve yoksulluk emekçiler için yaşamı dayanılmaz hale getiriyordu. Cephelerden sürekli ölüm haberleri geliyordu. Rusya’da bu koşullara isyan eden emekçi kadınlar 8 Mart günü bir protesto mitingi örgütlediler. Erkek işçileri, askerleri de bu protestoya katılmaya, savaşa karşı çıkmaya çağırdılar. “Kahrolsun savaş!” sloganını yükseltiyorlardı. Gösterilerden sonra kadınlar işbaşı yapmadı. İlk günler 90 bin işçinin katıldığı grev daha sonra 240 bin işçinin katıldığı bir başkaldırıya dönüştü ve tarihteki ilk muzaffer işçi devrimi olan Ekim Devriminin fitilini ateşledi.

Bu şanlı devrimden 100 yıl sonra biz mücadeleci emekçi kadınlar bizden önce mücadele eden emekçi kadınların mirasına sahip çıkıyoruz. Kapitalizmin yarattığı savaş, zulüm ve baskı koşullarına karşı yılmadan, korkmadan, inancımızı kaybetmeden mücadele ediyoruz. İşçi sınıfının haklı mücadelesini kadın-erkek ulaştığımız bütün işçilere aktarıyoruz. Onları da devrimci işçi mücadelesine çağırıyoruz. Her yıl olduğu gibi bu yıl da 8 Mart’ı tarihten aldığımız bilinç ve Marksizmin ışığıyla karşılıyor, 8 Mart ruhuyla emekçi kadınları mücadeleye çağırıyoruz.