Birleşik Mücadelenin Önemi

Orhanlı bölgesinde bir terlik fabrikasında çalışmaktayım. İş koşulları oldukça kötü! Bunun yanı sıra yemekhane ve yemekler oldukça kötü. 12 saat çalışıyoruz ama yemek olarak bozuk çorba ve ekşi yoğurttan başka bir şey yok. Yevmiye usulü çalışıyoruz, fakat ücret ödemeleri iki haftada bir olması gerekirken belirsiz tarihlerde parça parça yapılıyor. İşyeri müdürünün söylediklerini hatırlıyorum; “Arkadaşlar biz bir ekibiz, işyerimizi düşünmeliyiz.” Ne derece ekibiz şimdilerde daha iyi görüyoruz.

Biz işçiler olarak işyerinde aç çalışıp düzgün para alamıyoruz. Buna rağmen yine de işlerde hiç aksama olmuyor. Her gün 3-4 kamyon dolusu malzeme sevk ediliyor. Bizler artık ürettiğimiz malların hesabını tutuyoruz. Bunu duyan patron kendi adamlarına “malların hesabını kimse tutmasın bizler gerekeni yapıyoruz, para olduğunda kimsenin hakkı bizde kalmaz” demiş. İşçi arkadaşlarla bazen kendi aramızda konuşuyoruz, ama bir türlü örgütlü bir güç oluşturamıyoruz. Her işyerinde olduğu gibi burada da patron yanlıları var. Ama ancak onları buna zorlayan koşulları yok ettiğimiz zaman yanlışlarının farkına varacaklar.

Biz işçiler olarak bir ay önce iş bırakma eylemi yaptık. Ama fabrikanın eski elemanlarından birkaçı birlikteliği bozdu; böylece yapılmak istenen yapılamadı. Gizliden para alan arkadaşlarımız da var. İşte böylesi ortamda bir şeyler yapmak zor. Arkadaşlar genel anlamıyla işten çıkmayı düşünüyor ve nitekim de birçoğu çıkıyor. Oysa başka yere gidilse de aynı koşullar bekliyor biz işçileri. Yapılması gereken işyerinde kalmak ve orayı düzeltmektir. Bunun için de zaman ve sabırlı mücadele gerekiyor. Patronun kirli oyunlarına ancak birlikte mücadele ederek karşı koyabiliriz.

Yaşasın Örgütlü Mücadelemiz!