Honda İşçileri de İşten Atılmalarla Yüz Yüze

Kapitalist sistemin insanlığı içine sürüklediği kriz, her geçen gün daha da derinleşiyor. Patronlar krizin faturasını biz işçilere çıkarmakta gecikmiyorlar. Dünyadaki sayılı otomobil tekelleri, birbiri ardına kapasite azaltımına gidip işçileri işten çıkartarak krizden çıkmanın yolunu arıyorlar. Amerikan’ın üç büyük otomobil tekeli Chrysler, Ford ve General Motors uzun süredir iflasın eşiğinde olduklarını ilan ederek kendi burjuva devletlerinden kurtarılmayı talep ediyorlar. Taleplerine yanıt gelmesini beklemeden şimdiden on binlerce işçiyi işten çıkarttılar.

Otomotiv sanayinde tüm kara bulutların Amerika’nın üzerinde dolaştığı düşünülürken, Japon sermayesinin sayılı kuruluşları da krizin içine yuvarlanmaya başladı. Japon otomobil üreticisi Honda, İngiltere, Japonya ve Hindistan gibi önemli üretim merkezlerinde kapasite azaltımı ve işçi kıyımına gideceğini duyurdu. Hindistan’daki üretimini yüzde 60’lara düşüren Honda, İngiltere’deki fabrikasını 2009’un ilk çeyreğinde 2 aylığına kapatacak. 27 binden fazla işçinin çalıştığı Japonya’daki fabrikalarında ise Aralık ya da Ocak ayında 760 işçinin işten çıkartılabileceği belirtiliyor.

Honda’nın Türkiye’deki fabrikası da küçülüyor. 2008 yılı içinde iki kez büyüme kararı alan Türkiye fabrikası, Türk medyasında krize rağmen büyümeye devam eden örnek otomobil üreticisi olarak gösteriliyordu. 1200 kişinin çalıştığı fabrika bu yıl yatırımını genişleterek yıllık 50 bin araç kapasitesine ulaşmıştı. Ardından krize rağmen yeni yıla 70 bin araç kapasitesi ile gireceğini ve 500 işçi alacağını duyurmuştu. Fakat krizin geldiği son noktada, Honda Türkiye AŞ., Gebze’deki inşaatını ve büyüme hedeflerini dondurduğunu açıkladı. Ayrıca Honda-Kocaeli fabrikası yeni yılın ilk iki ayında haftada sadece 3 gün çalışacak, dolayısıyla  yıllık 50 bin araç kapasitesinin de altına düşmüş olacak.

Honda patronu, bize, yeni yılın ilk iki ayında haftada iki gün çalışılmayacak diyor, fakat bu iki günün ücretli ya da ücretsiz izin olup olmadığını söylemiyor. Eğer biz işçiler krizde köşeye sıkışan patronların giderek artan saldırılarına karşı örgütlenip mücadele etmezsek, 2009’da daha zorlu günlerle karşılaşacağız. Yapacağımız tek bir şey var, olanlara sessiz kalmamak, ayağa kalkıp mücadele etmek, krizin faturasını bize çıkarmalarına izin vermemek, faturayı onlara ödetmek!