Buradasınız
İnsanlık Boyun Eğmeyecek!

Her geçen gün dünyamıza ilişkin yeni felaket senaryoları ortaya atılıyor. Kimi yazarlar uygarlığın ve özellikle de Batı uygarlığının çökeceğini söylüyorlar. Kimi ünlü bilim insanları dünyayı terk etmemiz gerektiğini açıklıyorlar. Peki neden? Ne oldu da bu tür felaket senaryoları ortalığı kapladı?
Çünkü paranın egemenliğine dayanan kapitalist sistem tıkanmış durumda ve daha fazla yol alacak güçte değil. Okyanusta yüzen devasa bir geminin su almaya başladığını ve geminin kalıcı olarak onarılmasının mümkün olmadığını düşünün! İşte kapitalizmin durumu da böyle… Yaşlanmış ve kendini yenileme gücünü kaybetmiş bir sistem var karşımızda. İçten içe, derinden derine ilerleyen çürüme ve çözülme her geçen gün daha fazla açığa çıkıyor. Tabiri caizse kapitalizm bir tükenmişlik sendromu yaşıyor. Nitekim bugün dünyadaki tüm sorunların temelinde de sistemin tıkanıklığı ve tükenmişliği var.
Şöyle etrafımıza bir bakalım, ne görüyoruz? Savaş, kentlerin yakılıp yıkılması, yüz binlerce insanın acımasızca katledilmesi, milyonların yerinden olması, milyonların mülteci haline gelmesi, binlercesinin denizlerde boğulması, hastalık, kolera… Nükleer silah yarışının hızlanması, nükleer silahları kullanma tehditleri ve dehşetin her an patlayacağı korkusu… Küresel iklim değişikliği ve doğanın dengesinin bozulması… Bunlar felaket tablosunun bir kısmı. Tablonun diğer kısmında ise şunlar var: Ekonomik kriz, çığ gibi büyüyen işsizlik, ücretlerin düşürülmesi, işçi sınıfının çalışma ve yaşam koşullarının kötüleşmesi, 1 milyar insanın aç yaşaması… Ve tablo şöyle tamamlanıyor: Tek kişiye dayalı baskıcı rejimlerin kurulması, demokratik haklara el konulması, toplum üzerindeki baskının artması, insanların umutsuzluğa kapılması ve geleceğe olan güvenlerini yitirmesi…
Ömrünü tamamlayan kapitalist sistem, insanlığa yeni bir gelecek sunamıyor ama kendiliğinden de yıkılıp gitmiyor. Zaten bugüne kadar hiçbir sistem kendiliğinden yıkılıp gitmedi. Bozulan, işlemez hale gelen tüm kurulu düzenler toplumları daha fazla çürüttü ve kaos her alanı sardı. Bundan dolayı eski zamanlarda insanlar, bu çürüme ve kaos durumunu kıyamet alametlerine benzetmişlerdi. Ama insanlık her seferinde düştüğü gayya kuyusundan çıkmayı başardı.
İnsanlık geçmişten geleceğe bir yürüyüş halindedir. Bir avuç sömürücü asalak hariç, büyük çoğunluğun hayali; insanın insanı sömürmediği, savaşların olmadığı, tüm insanların bolluk içinde yaşadığı, barış ve özgürlük dolu bir toplum olmuştur. İnsanlığın uzun yürüyüşünde ortaya çıkan her sömürücü sistem nihayetinde çökmüştür. Şöyle tarihe bir bakarsak bunu net bir şekilde görürüz. İnsanların köle yapıldığı köleci sistem, feodal beylere dayalı zulüm düzeni ya da uçsuz bucaksız toprakların üzerinde yükselen despotik Asya imparatorlukları… Ne oldu bunlara? Hepsi de yıkılıp gitti. Çünkü insanların sömürülmesine dayanan hiçbir sistem sonsuza dek ayakta kalamaz. Üreten, ama ezilen ve sömürülen insanlar neden bu şekilde yaşamayı kabul etsinler? Etmezler, etmemişlerdir, etmeyeceklerdir.
Her kurulu düzenin aslında doğuş, gelişme ve çözülüş dönemi vardır. Kapitalizm ilk ortaya çıktığında tüm eski toplumları kökünden sarstı. Çünkü kapitalizm endüstri devrimi üzerinde gelişiyordu. Makineli üretime dayalı bir ekonomi ve toplum ortaya çıkıyordu. Kapitalist sistem, tüm eski sistemleri çözüp parçaladı. Köylülüğü çözerek işçileştirdi ve milyonları kentlere topladı; eski toplumsal ilişkilerin yerini modern ilişkiler aldı. Daha da ileri giderek bir dünya ekonomisi yarattı ve dünyanın farklı bölgelerindeki insanları karşılıklı olarak birbirine bağladı. Teknolojinin gelişmesiyle dünya, adeta küresel bir köye dönüştü.
Lakin tüm bunları yapan kapitalizm, aynı zamanda akıl almaz bir eşitsizlik yarattı. Düşünebiliyor musunuz, bir avuç insan tüm üretim araçlarını ve sermayeyi elinde tutuyor. Meselâ 2043 kişinin toplam serveti, dünya nüfusunun %70’inin toplam zenginliğine eşit. Bu 2043 kişinin 8’inin toplam serveti ise, 3,5 milyar insanın toplam zenginliğine eşit… Buna karşılık, tüm zenginliği üreten işçi sınıfı iliklerine kadar sömürülüyor ve sefalet içinde yaşıyor. Afrika’da insanlar açlıktan kırılıyor. Peki, böyle bir dünyada adalet, barış, huzur, ahlâk olabilir mi?
Oysa tüm insanlığa ve hatta daha fazlasına (gerçekte 10,5 milyar insana) yetecek ürün üretmek mümkün. Bunun için insanlık gerekli teknolojiye sahiptir. Kimi işkollarında şimdiden tam otomasyona geçmek ve robotlara dayalı üretim yapmak mümkün… Yani iş saatlerini düşürmek, tüm işsizliği bitirmek, fiziksel ve manevi gelişimleri için tüm insanlara daha fazla zaman tanımak, açlığın kökünü kazımak hayal değil. Savaşsız, sömürüsüz, özgürlük ve barış dolu toplum bir adım ötemizde. Ancak bunun için insanlığın ortakça paylaşması gereken üretim araçlarına el koyan bir avuç asalağın düzenine son vermek zorundayız.
Ömrünü dolduran, tıkanan ve çürüyen kapitalist sistem, sömürüsüz bir dünya hayal eden insanlığın yoluna uzanmış devasa bir cesede benziyor. Bu cesedi tarihin çöplüğüne fırlatıp atacak olan işçi sınıfının mücadelesidir. Zira tüm zenginliği yaratan ve üretim gücünü elinde tutan işçi sınıfıdır. Belki şu anda işçi sınıfı tepkisiz ama unutmayalım ki tüm depremler, sakin yüzeyin altında yıllar yılı biriken enerjinin, gerilimin bir anda açığa çıkmasıyla gerçekleşir.
Geçmişten günümüze nice büyük köle isyanları olmuş, nice köylü ayaklanmaları gerçekleşmiştir. Endüstri devrimi sırasında, vahşi kapitalist sömürüye karşı başlayan işçi sınıfı mücadelesi tüm Avrupa’yı sarmış ve sermaye sınıfı birçok taviz vermek zorunda kalmıştır. Sayısız işçi ayaklanmaları olmuş, kimi yerlerde işçiler iktidarı ele almayı da başarmıştır. Meselâ bundan tam yüz yıl önce, Ekim 1917’de Rusya işçi sınıfı ve yoksul köylüler ayaklanıp iktidarı ele geçirmeyi başarmışlardı. Türkiye’de 1980 öncesinde örgütlü, bilinçli işçiler sömürüsüz bir dünya kurmak için mücadele ediyorlardı ve patronlar, işçilerin birliği karşısında korkuyla titriyordu. İşçi sınıfının bu mücadelesi durdurulamaz. Toplumu çıkışsızlığa sürükleyen kapitalizme karşı mücadele, işçi-emekçi sınıflar için kaçınılmaz hale geliyor.
Elbette sömürüsüz bir dünya kurmak isteyen insanlığın uzun yürüyüşü düz bir çizgide ilerlemiyor. Bu yürüyüşte insanlık büyük yaralar alıyor, ihanete uğruyor, yeniliyor, gerilere savruluyor, uzun suskunluk yılları geçiriyor ama her seferinde toparlanıyor, deneyim biriktirerek yeniden ayağa kalkıyor, ileriye atılıyor. Yani ezilen ve sömürülen insanlık sömürücü efendilere boyun eğmemiştir, eğmeyecektir!
Hayalini Adlandıramayan İşçi
Günaydın
- “Ekonomi Tıkırında” Masallarına Devam!
- Grev Hakkımıza Sahip Çıkalım!
- Mücadele İçinde Dönüşenler: Derby’den 15-16 Haziran’a!
- Kurtuluş Ellerimizde, Örgütlü Gücümüzde!
- İşçi Dayanışması 206. Sayı Çıktı!
- Sabırla, İnatla, İnançla: Sıra Bize de Gelecek!
- Tarihin Tekerleğini Geriye Çevirmek İsteyenler
- Kasırgalar Kimleri Vuruyor?
- ABD’den Türkiye’ye Ülkeyi Şirket Gibi Yönetenler
- Gençliğe Çağrı: Bize Kılavuz Gerek!
- Anna’nın Annesi ve Anneler Günü
- Baskılara, Zorbalığa, Sömürüye, Emperyalist Savaşa Karşı Umut Örgütlü Mücadelede!
- İşçi Dayanışması 205. Sayı Çıktı!
- “Kıyamet Sığınakları” ve Bizim Sığınağımız
- Bu Kadar Çok Parayı Nereden Buluyorlar?
- “Çingene Kızı” ve İşçi Sınıfının Birliği
- Nefes Almak İçin…
- Sadeleştirince Açığa Çıkanlar…
- Kurtuluş Yok Tek Başına, Ya Hep Beraber Ya Hiçbirimiz!
- 1 Mayıs: Gün Gelir Zorbalar Kalmaz Gider!
Son Eklenenler
- Yıllar önce çalışıp ayrıldığım işyerinden bir işçi arkadaşım anlattı. Patron ekonomik krizden dolayı iflas ettiğini, işyerini kapatacağını söylemiş işçilere. Sonra patronla birlikte oturup ağlaşmışlar; “ne güzel bir işyerimiz vardı, ne güzel bir...
- Başlıkta yer alan ifadeler, Hakkı Özkan’ın “Grevden Sonra” romanındaki öncü işçi Nuri’nin eşinin sözleridir. Nuri, grevde öncüdür; mayası sağlam, kararlı bir işçidir. Yazar Hakkı Özkan matbaa işçiliği yapmıştır, yaşadıklarını romana aktarmıştır. “...
- Gebze Sendikalar Birliği, İsrail devletinin Gazze’de yürüttüğü katliamı, emperyalist savaşı lanetlemek, Filistin halkının sesi olmak, işçilerin dayanışmasını büyütmek için Filistinli sendikacılarla birlikte Gebze Kent Meydanında bir eylem düzenledi...
- Kenya’da, geçtiğimiz sene Haziran ayında, IMF’nin dayattığı kemer sıkma politikaları doğrultusunda yeni vergi yasası hazırlanmıştı. Bu yasa tasarısı, işsizlik, yoksulluk ve artan hayat pahalılığıyla boğuşan işçilerin ve emekçi gençliğin öfkesini...
- Petrol-İş Sendikası Gebze Şubesinin örgütlü olduğu, Kocaeli Dilovası ve İzmir Çiğli’de üretim yapan DYO Boya fabrikalarında, düşük zam dayatmasına karşı greve çıkan işçilerin mücadelesi 44. gününde kazanımla sonuçlandı. İlk yıl için yüzde 73...
- İşçi sınıfının tarihsel mücadele mirasını yaşatmak ve bu mirastan güç alarak işçilerin birliğini büyütmek için çalışan UİD-DER, 15-16 Haziran Büyük İşçi Direnişinin 55. yılı vesilesiyle 29 Haziranda, “Gelenekten Geleceğe: Umut Örgütlü Mücadelede!”...
- Petrol-İş Sendikasının örgütlü olduğu Kocaeli’nin Körfez ilçesinde faaliyet gösteren Gübretaş fabrikasında yüzde 30 sefalet dayatmasına karşı işçiler, 3 Temmuzda greve başladı. Devrimci Sağlık-İş Sendikasının, kamu işçilerine dayatılan sefalet...
- Geçtiğimiz hafta sonu, 15-16 Haziran Büyük İşçi Direnişinin 55, UİD-DER’in kuruluşunun 19. yılı vesilesiyle Uğur Mumcu Kültür Merkezi’nde yüzlerce işçi arkadaşımızla yan yanaydık. Grevleri devam eden Petrol-İş üyesi DYO işçileri, DİSK’in kurucusu...
- Sivas katliamının 32. yılında Türkiye’nin birçok kentinde anma etkinlikleri ve eylemler düzenlendi. Katledilen 33 aydın ve sanatçı anıldı, katliam bir kez daha lanetlendi. Sivas katliamının unutulmadığının, tüm katliamların er ya da geç hesabının...
- Bak, ufukta görünen/ Özgürlüğün bayrağını sallayanlar/ Başı dik/ Gözleri umut umut bakanlar/
- Türk-İş’e bağlı sendikalarda örgütlü kamu işçileri, 2025-2026 yılı toplu iş sözleşmesi görüşmelerinde siyasi iktidarın sefalet zammı dayatmasına karşı eylemlerine devam ediyor. 1 Temmuzda Türkiye genelinde kent meydanlarında kitlesel basın...
- İzmir Buca Belediyesi işçileri, birikmiş maaş ve alacakları ödenmediği için 18 Haziran’dan bu yana iş durdurmuş durumda. 4857 sayılı İş Kanunu’nun 34. maddesi gereği yasal haklarını kullanan işçiler, belediye binası önünde maaş, gıda kartı ve diğer...
- Merhaba dostlarım. Bu yıl da Haziran ayını hem UİD-DER’in kuruluş yıl dönümünü hem de sınıfımızın tarihine damgasını vurmuş 15-16 Haziran günlerini anarak ve anlamlandırarak geçirdik. UİD-DER’imizin internet sitesinde, sosyal medyasında ve İşçi...