Metalde Direniş Günlüğü (23 Haziran)

Ermetal’de tekrar üretimi durduran işçiler taleplerini kabul ettirdiler

Bursa’da sendikasız olarak çalışan Ermetal işçileri, verilen sözler tutulmayınca 22 Haziranda yeniden iş bıraktılar ve eylemleri sonucunda taleplerini kabul ettirdiler. Ermetal işçileri, metal direnişinin etkisiyle 29 Mayısta üretimi durdurarak saat ücretlerinde 2 lira artış, bayram parası ve ikramiyelerde de artış talep etmişlerdi. Fabrika yönetiminin Haziranda ücretlerin arttırılacağı sözü üzerine yeniden işbaşı yapmışlardı. Ancak aradan geçen süreye rağmen işçilerin talepleri karşılanmadığı için işçiler yeniden üretimi durdurdular. İşçilerin eylemi karşısında geri adım atan fabrika yönetimi, işçilerle yeniden masaya oturdu ve taleplerini kabul ettiğini açıkladı. Buna göre,

1. İşçi ücretlerine %10 zam yapılacak,
2. Ocak ayına kadar işçilere 1000 liralık prim üç taksit halinde verilecek,
3. 2016’da 1200 liralık prim her ay 100’er lira olacak şekilde verilecek.
4. 2017’de toplam 600 lira prim verilecek.

Renault’da işçiler yeniden harekete geçti

renault-iscileri_0.jpg

Metal işçileri MESS’in açıkladığı zamlara birçok fabrikada tepki gösteriyorlar. Renault işçileri de MESS’in açıklamasına ve Renault yönetiminin tutumuna tepki gösteriyorlar. Çalışma koşullarını düzeltmek ve Türk Metal çetesini defetmek için Mayıs ayı başında Renault işçileri üretimi durdurarak direnişe geçmiş ve onların başlattığı hareket önce Bursa, sonra diğer kentlerdeki metal işçilerine yayılmıştı. Renault işçileri, fabrika yönetiminin önerdiği 9 maddelik öneriyi kabul ederek işbaşı yapmışlardı. Bunların arasında işçilerin sendikal özgürlüklerinin tanınması, işçilerin kendi seçtikleri temsilcilerin tanınması, yapılan eylemlerden dolayı hiçbir işçinin atılmaması gibi talepler yer alıyordu. İşçiler, yeniden işbaşı yaptıktan sonra verilen sözlerin takipçisi olduklarını yaptıkları eylem ve yürüyüşlerle gösterdiler. Renault işçileri fabrika yönetimiyle yaptıkları görüşmelerin ardından eylemlerine son vermişlerdi. 22 Haziran gecesi, Renault yönteminden değil MESS’ten haber geldi. İşyeri yönetimleri, brüt olarak 3 bin 500 lira ek ödenek verileceğini ve bunun 2017’ye kadar geçerli olmak üzere her ay maaşlara yansıtılacağını açıkladılar.

Söz konusu iyileştirmenin taleplerinin çok altında olduğunu gören işçiler, hem haberin MESS’ten gelmiş olmasına, hem de Renault yönetiminin tutumuna sert tepki gösterdiler. Bu sabah vardiya girişinde tepkilerini yürüyüş ve sloganlarla dile getiren Renault işçileri, Cuma gününe kadar bekleyeceklerini açıkladılar. Taleplerinin kabul edilmemesi halinde Cuma günü iş bırakacaklarını duyurdular.

Renault işçilerinin tepkisi, Delphi, Ototrim ve Mako fabrikalarında da etkisini gösterdi. Delphi işçileri gece vardiyasında üretimi 15 dakika erken sona erdirerek tepkilerini gösterdiler. Sabahleyin işe giriş sırasında da sloganlarla kararlılıklarını ortaya koydular.

Tofaş’ta Koç sözünde durmadı, işçi kıyımına girişti

tofas-iscileri-toplanti-AA_02.jpg

MESS’in yaptığı açıklamanın ardından Koç Holding Tofaş’ta işçi kıyımına girişti. Dün akşam saatlerinde MESS’in açıklamasına tepki gösteren işçilerin önce savunmaları alındı, bugünse telefonla işten çıkarıldıkları bildirildi. Hiçbir işçinin işten çıkarılmayacağı, işçilerin seçtikleri temsilcilerin tanınacağı ve işçilere ikramiye verileceği sözlerini tutmayan fabrika yönetimi, aralarında öncü işçilerin de olduğu birçok işçiyi işten çıkardı. Tofaş işçileri şimdiye kadar 80 işçinin işten çıkarıldığını bildiriyorlar.

Metal işçilerinin mücadelesi yeni bir aşamaya girmiş bulunuyor. Türk Metal’den istifa eden ve ilk etapta belirli taleplerini kabul ettiren işçiler, şimdi hem bu taleplerinin gerçekten karşılanması hem de işten atılan arkadaşlarının geri alınması ve işten atmaların önüne geçilmesi için mücadele vermek zorundalar. Tofaş’ta olduğu üzere, MESS ve patronlar öncü işçileri işten atarak metal işçilerinin birliğini dağıtmak, intikam almak ve kölece çalışma koşullarını sürdürmek istiyorlar. MESS’in, patronların ve Türk Metal çetesinin saldırılarına dur demek için tüm işçiler, işyerlerinden başlayarak tüm fabrikaları kapsayacak şekilde örgütlülüklerini güçlendirmelidirler. İç örgütlülüklerini güçlendiren, birbirlerine sımsıkı sarılan, karşılarında son derece örgütlü sermaye grupları olduğu bilinciyle hareket eden ve kendilerini işçi örgütlerinden yalıtmayan işçilerin mücadelesi enine sonunda başarıya ulaşacaktır.