Çocuklar Savaşlarda Ölüyor, Aç Kalıyor

Ben 12 yaşında bir öğrenciyim. Ama öğrenciler bu sistemin içinde ezilip gidiyor. Yani bu sistem biz çocukları da eziyor. Ama ezilmeyi durdurabilmek için birliğimizi ve beraberliğimizi elimizde çok iyi tutmalıyız. İnsanlık yerine artık kölelik geliyor. Dünya çapında çok büyük savaşlar oluyor. Savaş patronların çıkarları uğruna yapılıyor. Bununla birlikte küçük çocukları da içine alıyor. Ben buradan herkese sesleniyorum, hangi çocuk savaşta ölmek ister? Hangi çocuk yaşamak istemez ki? Ama savaş insanlara ve çocuklara neler yapıyor.

Mısır’da, Afrika’da ve daha birçok ülkede çocuklar açlıktan ölüyor. Bu onların suçu değil. Bu kapitalist sistemin pisliğidir. Bu kapitalist sistemin suçudur. Bunun yanında bu çocukların eğitim hakkı, barınma hakkı, yaşama hakkı var. Ama bu hakları görmezden gelinir. Her şeyin suçu yaşadığımız bu sistemdir. Birçok ülkede insanlar çamurdan kurabiye yiyorlar, bir parça ekmeğe hasretler. Niye zenginlerin çok güzel yemekleri oluyor da diğer insanların yiyecek çamurları oluyor. İşte açlık, savaş ve kapitalizm. Niye yapılıyor bu savaşlar? Niye kardeşlik beraberlik olmuyor? Eğer savaşları istemiyorsak, açlığı istemiyorsak işte bu bizim elimizde. Bizim elimizde olan kimsenin yenemeyeceği bir güçtür. Bu gücün adı beraberlik, topluluk, kardeşliktir. Evet birçok yerde hâlâ acı çeken insanlar ve çocuklar var.

Bunları, biz gücümüzle aşabiliriz. Bizim gücümüzü kimse ölçemez ve biz bir gün bu gücü iyi kullandığımızda karşımızda ister kapitalizm olsun ister savaş ikisini de yıkabiliriz.