Buradasınız
Bizim Yoksulluğumuz, Onların Serveti
Ankara’dan genç bir işçi
“En büyük hayalim de musluğu çevireyim bir suyum aksın, makinem olsun, çamaşırlarım dönsün, kendi kendine temizlensin. Elektrik de yok burada, çocuklar da istiyor rahat etsin ama elimizden gelen bu. Ben de isterim düzgün gideyim, her şey evimde olsun, ama yapacak bir şey yok. Tek oda, mutfakla tuvalet aynı yerde, zaten biliyorsunuz musluk akmıyor. Burama kadar geldi ama ne yapacaksın, elektriği mi ödeyeceksin, suyu mu ödeyeceksin, kirayı mı, mecbur, ne yapacaksın, nereye gideceksin? Elde yok avuçta yok, dört tane çocuk var.” (Gülbahar, Şişli)
“Ben çocuklara bakıyorum şimdi. Hiçbir gelirimiz yok, çöpten geçiniyoruz.” (Nur, Çekmeköy)
“Hasta torunumu evde bırakıp belki biraz kâğıt toplarım da oğlana ayran alırım diye sokaklara çıkıyorum. Ne yapayım, mecburum.” (Şahin Amca)
Derin Yoksulluk Ağı’nın yayınladığı bir raporda geçiyor bu cümleler. İstanbullu emekçiler, anlatımlarıyla yaşamlarını resmediyor. Neler yok ki bu manzarada? Sömürü düzeni denilince akla gelen bütün illetler var. İşsizlik, açlık, sefalet, evsizlik, güvencesizlik ve yokluğun bin bir türlü hali… Raporda sınıfımızın insanları dertlerini anlatıyor. Belediyelerin çöpleri erken toplamasından dert yanıyorlar. Çünkü çöpler erken toplandığında çocuklarının karnına girecek bir şey kalmıyor. “Eskiden komşularımız aşını ekmeğini bizimle paylaşırdı, karnımızı doyururduk” diyorlar. “Ama şimdi onlarda da kalmadı bir şey. Ee birbirimize bakarak doymayacağımıza göre hep birlikte aç kalıyoruz. Yani biliyorsunuz bizim aç kalmamız dert değil hani de çocuklar, çocuğunuz aç kalınca başka oluyor… Nasıl anlatsam… Anlatılmıyor galiba…”
Evet dostlar, yoksulluğumuzu anlatmak için kelimeler yetersiz kalıyor. Ama biliyoruz; yoksulluk bizim kaderimiz değil. Dünyamız rızıkla, nimetle dolup taşıyor. Tüm dünyada açlığı bitirebiliriz. Bütün insanların karnını doyurması hem de en güzel ve en sağlıklı biçimde doyurması mümkün. Ama biz işçiler açlıktan ölüyoruz. Bunca zenginliğin içinde biz emekçiler, sefaletten boğuluyoruz. Onlar saraylarda, yalılarda, yükselen rezidanslarda, havuzlu villalarında cenneti yaşıyor. Emekçiler hemen yanı başlarında derme çatma barakalarda yaşıyor, çocuklarımızın karnını doyurmak için rızkımızı çöpte arıyoruz. Peki neden? Çünkü bizim sefaletimiz, onların serveti. Bir tarafta biz yoksulluk çukuruna battıkça, diğer tarafta onların servetleri arşa yükseliyor. İşte tam da bu noktada, gelin hep beraber cephenin diğer tarafına bakalım ve bu düzenin çelişkilerine bir kez daha tanıklık edelim. Bakalım patronlar ne diyor?
“Biz Koç Holding olarak, pandeminin önümüze yepyeni fırsatlar açacağını biliyorduk. Nitekim öyle de oldu.” Otuz iki dişini de gösterecek şekilde sırıtarak açıklamasına devam ediyor. “Malumunuz olduğu üzere, 3. çeyrekte holdingin kârı, önceki yılın aynı dönemine göre yüzde 185 artışla 1 milyar 363 milyon TL’den 3 milyar 886 milyon TL’ye yükseldi. Net kârımız yüzde 94 arttı.”
“Biz Sabancı Holding olarak pandeminin tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de iş yapış şekillerini etkileyeceğini biliyorduk. Bu açıdan bakıldığında elde ettiğimiz finansal sonuçlar, geçmiş dönemlerde attığımız adımların ne kadar isabetli olduğunu bir kez daha ortaya koydu.” Bu da diğeri gibi aynı şekilde sırıtarak devam ediyor açıklamasına. “Geçen yılın aynı dönemine göre bu yılın üçüncü çeyreğinde net kârımızı yüzde 69 arttırdık.” Ve ikisi de aynı açıklamayı yapıyor: “Elbette bununla yetinmeyeceğiz. Daha çok çalışıp ülkemizin ekonomisini (kendi ceplerini kastediyor) daha da büyüteceğiz.”
Diğer tarafta manzara bu şekilde kardeşler. Bir tarafta ücretsiz izne gönderilip günde 39 lira alan, sefalete mahkûm edilen milyonlarca biz; diğer tarafta günde 31 milyon lira kâr eden, servetlerine servet katan bir avuç onlar. Bir tarafta milyarlarca işçi için hayat cehenneme dönmüş durumda. Diğer tarafta patronlar, adeta kendi cennetlerini kurarak diledikleri gibi yaşıyorlar. Bu ne yaman çelişki böyle! İşte bu sömürü düzeni bu kadar saçma ve akıl dışı bir düzendir. Adına kapitalizm denilen bu sistem, emekçiler için cehennemin ta kendisi değil mi?
- “İstanbul’da Mezar Yeri Alamayız”
- Battaniyelere Değil Sınıfımıza Sarılalım
- Sağlıksız Gıdalara Mahkûm muyuz?
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- Hani Bu Topluma Güven Olmazdı!
- Sabancı’nın Mutlu Yaşam Sırları
- Rahat Yaşamın Sırrı
- Kent Ekmek Kuyruğu: “Ben Öyle İstediğim İçin”
- Sistem Ne Ölümüze, Ne de Dirimize Saygı Duyuyor!
- “7 Kitap, 7 Defter, 1 Litre Su, Yarım Ekmek”
- Siz Kimi Taşıyorsunuz Sırtınızda?
- Yalanlara Değil Birleşmeye İhtiyacımız Var
- Kupona ve Kuraya Bağlanan Umutlarımız
- “Artık Kiracı Kalmaz”, TOKİ’ye Hücum!
- Yoksulluk Utanılacak Bir Şey Değil!
- İşçi Aileleri ve Kreş Çilesi
- Yaz Tatilinde Kriz Var!
- “Yok mu Arttıran?”
- Bakan Nebati’den “Işıl Işıl” Yorumlar ve Uçurumlar
- “Nehir, Nehir, Çocuğumu Geri Verin!”
Son Eklenenler
- İngiltere’de 7 Ekimden bu yana her Cumartesi ulusal çapta eylemler düzenleyerek Filistin halkının yanında yer alan işçi ve emekçiler, egemenlerin savaşına karşı meydanlarda yerlerini almaya devam ediyor. 20 Nisanda ülke çapında çeşitli kent...
- İtalya’da büyük işçi sendikaları iş cinayetlerine karşı binlerce işçinin katıldığı kitlesel bir miting düzenledi. 20 Nisan’da işçiler “Artık Yeter!” sloganıyla işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği, kamu sağlığı hakkı, adil vergi reformu ve...
- İşyerinde, sokaklarda, toplu taşıma araçlarında insanların yüzlerinden okunan yorgunluk ve mutsuzluk dikkatimi çekiyor. Öfke, mutsuzluk, umutsuzluk bir virüs gibi yayılmaya başladı. “Ama insanlar neden bu kadar mutsuz?” diye düşündüm kendi kendime....
- 1 Mayıs’ın gelmesiyle emekçiler, kadınlar, üniversiteli gençler, emekliler kendi taleplerini haykırmak için alanları doldurmaya hazırlanıyor. Ben de genç bir işçi olarak kendi talebimi haykırmak için alanda yerimi alacağım. Benim talebim çalışma...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER Mersin temsilciliğinde de “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlik gerçekleştirildi. Etkinliğe çeşitli...
- Bugünün stajyer öğrencileri, yarının sağlık işçileri olarak 1 Mayıs’ta sesimizi duyurmaya geliyoruz. Kimimiz ailelerinden uzakta farklı şehirlerden gelip yurtlarda kalan, kimimizse aileleriyle İstanbul’da yaşayan öğrencileriz. Biliyoruz ki stajyer...
- 2021 yılı sonunda Mesleki Eğitim Kanunu’nda yapılan değişiklikle birlikte MESEM’e (Mesleki Eğitim Merkezleri) kayıtlı kişi sayısında patlama yaşandı. Bugün MESEM’e kayıtlı, 300 bini ise 18 yaşından küçük, 1,5 milyon öğrenci var. MESEM’lerin daha...
- Bizler Gebze’den işçi ve öğrenciler olarak 1 Mayıs yaklaşırken sizlerle duygu ve düşüncelerimizi paylaşmak istiyoruz. Birçoğumuz 1 Mayıs’ı UİD-DER’in geçen sene Uğur Mumcu Kültür Merkezinde gerçekleşen 1 Mayıs etkinliği ile tanıdık. Bu tanışma...
- UİD-DER’li işçiler, grevlerinin 9. gününde Mersen işçilerine dayanışma ziyaretinde bulundu. “İşçiler Boyun Eğmiyor Mücadele Ediyor! Yaşasın Sınıf Dayanışması!” pankartı arkasında grev çadırına yürüyen UİD-DER’li işçiler hep birlikte “Yaşasın Sınıf...
- Emekçi kadın kardeşimiz, nasılsın? Pek sorulmaz nasıl olduğumuz, neler hissettiğimiz ve en önemlisi ne istediğimiz. Bu düzende bir rol biçilmiştir biz emekçi kadınlara ve ona uygun davranmamız, rolümüzü iyi oynamamız beklenir bizden. Hem de öyle...
- Bizler kamuda çalışan sağlık emekçisi kadınlarız. 1 Mayıs yaklaşırken içimizdeki heyecan ve umutla bir araya geldik ve sağlık emekçileri olarak “neler talep ediyoruz?” diye konuştuk. Kadınların oldukça yoğun çalıştığı bir sektörde olmamıza rağmen...
- Sorunlarımız her geçen gün katmerlenerek büyüyor. Mutfak masrafları, faturalar, barınma sorunu, düşük ücretler… Ama yalnızca sorunları sıralamakla bir yere varamayız. Yaşadığımız sorunları çözüme kavuşturmak için öncelikle sorunun kaynağını...
- Mersin Çevre Platformu, MIP AŞ’nin limanı genişletmek amacıyla Atatürk Parkını kapatmasını Özgür Çocuk Parkında basın açıklaması ile protesto etti. Mersin halkı, şehir merkezinde bulunan Atatürk Parkının MIP A.Ş tarafından liman genişletme...