Çocuklarımız Asosyal Büyüyor!

Eğitim-Sen’in çocukların sosyalleşme oranlarına ilişkin yaptığı anketin verileri Şubat ayında gazetelerde yayınlandı. İstanbul’un Ümraniye, Sarıgazi gibi işçi nüfusunun yoğun olduğu ilçelerinde yapılan ankette, üst, orta ve alt gelir gruplarının çocuklarının sosyalleşme oranları karşılaştırılmış. Anketin sonuçlarına göre, üst gelir grupları sosyal aktivitelere daha çok zaman ayırıyorken, alt gelir gruplarının çocukları sosyal aktivitelere çok daha az zaman ayırıyorlar.

Çocukların içinde yer aldığı sosyal faaliyetlerden kimileri kurs, eğitim ve çeşitli oyunlar. Üst gelir grubu çocukları büyük oranda sportif kulüplere üye olarak vakitlerini geçiriyorken, alt gelir grubu çocukları daha çok TV başında vakit geçiriyor. Ankete göre alt gelir grubundaki (işçi veya işsiz) çocuklar el işi yaparak, televizyon izleyerek, körebe vs. oynayarak vakitlerini geçiriyorken, üst gelir grubu denilen patronların çocukları ise kurslara, vakıflara, derneklere giderek, planlı ve programlı aktivitelere katılarak vakitlerini geçiriyor.

Aslında anket verileri de gösteriyor ki patron ve işçi çocuklarının kaderi daha çocukken ayrışmaya başlıyor. Patron çocukları özel ve pahalı sosyal faaliyetlere yöneliyorken, işçi çocukları parasız ve sokağı temel alan sosyal faaliyetlere yönelmektedir. Ailelerin sınıfsal kökeni çocuklarının sosyal faaliyetlerini belirliyor. İşçi ailesi çocuğunu sosyal faaliyetlere yönlendiremediği gibi en temel ihtiyacı olan eğitim, sağlık ve besin gereksinmelerini de yeterince karşılayamamaktadır. Bu durum da gösteriyor ki anne ve babalar eşitsiz ve sömürüye dayanan bu sistem karşısında örgütlenmeden çocuklarına iyi bir gelecek hazırlayamayacaklardır.

Çocukların sosyal bağlarının kopması gelecekte kendi içine kapanan, hakkını arayamayan, kendini ifade edemeyen, pasif bir kişilik yapısına bürünmelerine neden olabilir. Bu duruma son vermenin yolu işçi çocuklarının aileleriyle beraber işçi örgütleri ve mücadelelerine daha çok katılmalarından geçiyor. Bizim çocuklarımızı televizyon başına hapseden sermaye sınıfı, kendi çocuklarını dernek ve kurslarda özel olarak eğitiyor. Bu durumda bizim de tek seçeneğimiz, UİD-DER gibi işçi örgütlerine hem kendimiz giderek hem de çocuklarımızı götürerek, onları şimdiden mücadeleci birer insan olarak yetiştirmektir.