Saldırıların Üstüne Zamlar da Geldi

Sistem krizi derinleştikte saldırıların şiddeti de artıyor. Kıdem tazminatına yönelik saldırı meclis gündeminde. Çalışma saatleri keza yine gündemde. Bu saldırıların üzerine bir de bütün tüketim maddelerine zam yapıldı. Zam yaptık demiyorlar, herkes tükettiği maddenin vergisini ödesin diyorlar. Saldırı ÖTV’nin arttırılması şeklinde oldu. Doğal gazdan elektriğe, sigaradan otomobile, ilaçtan telefona pek çok alanda yapılan zamlar işçi-emekçiler için yaşamlarından biraz daha feragat edip patronlara daha fazla çalışmak anlamına gelmektedir. Ücretlere zam yapılırken oranlar en düşük miktarda tutulurken, tüketim maddelerine gelince bu tutukluk birden yok oluveriyor. Bir işçinin aldığı asgari ücretle nasıl geçimini sağlayacağı patronlar ve onların sözcülerinin hiç de umurlarında olmamakta.

Saldırılar arttıkça artarken kaybolan biz işçi-emekçilerin yaşamları olmakta. Zam demek daha fazla çalışma, daha fazla sömürü, daha fazla iş cinayeti, daha fazla kaybolan yaşam demek. Bugün fabrikalarda 12 saat çalışma normal hale gelmiş durumda. Ayın sonunu getirebilmek için fazla mesai çalışmasına kalmayı normal görüyor işçi. Yasalar haftalık çalışma süresini 45 saat olarak belirliyor, oysa esnek çalıştırma dayatması ve hayat şartlarının gerekleri işçiyi daha fazla çalışmaya zorluyor.

Dünyanın birçok yerinde işçi-emekçiler yapılan saldırıları cevapsız bırakmıyor. Bizde ise işçiler tek tek tepkilerle yetiniyor. Basıyor küfürü! Oysa bu saldırılar karşısında tek tek değil toplu hareket edebilsek, birlikte davranmayı öğrenebilsek, örgütlü hareket edebilsek sesimiz daha gür, daha güçlü çıkar. Biz güçlü olursak, biz örgütlü olursak bu kadar pervasızca saldıramaz patronlar sınıfı ve onların temsilcileri.