Buradasınız
Üniversiteliler Anlatıyor: Ne Yaşıyorlar, Ne Yapacaklar?
Yıldız Teknik Üniversitesinden bir öğrenci: Kapitalist sistem öyle bir durumda ki nereden tutsak elde kalır. “Oku yoksa aç kalırsın” dedirtiyorlar ailelerimize ama zaten okusak bile yine aç ve işsiz kalıyoruz. “Normal” şartlarda bile biz işçi ve emekçi çocukları için bir yandan hayatta kalmak, bir yandan da okumak zaten zorken böylesi zorlu zamanlarda işler iyice zorlaşıyor. Bildiğiniz gibi korona virüsünün baş göstermesiyle okullar tatil edildi. Bizleri de memleketlerimize yolladılar, uzaktan eğitim ile derslere devam ediyoruz. Ediyoruz ama bunun olması için evimizde internetimiz ve bir de bilgisayarımızın olması gerekiyor. Bunlar da herkesin sahip olabildiği şeyler değil ne yazık ki. Hele ki tek gayesi evine ekmek götürmek olan işçi, emekçi çocuğu öğrenciler için internete ulaşmak neredeyse çölde vaha bulmak gibi bir şey.
Benim okulum da uzaktan eğitim vermeye başladı fakat kullanılan sistem çok yavaş olduğu için hocalar alternatif sistemlere yöneleceklerini söylediler. Bir gün bir arkadaşımız kullandığımız sistemin belli bir yerden sonra ücrete tabi olacağını ve ancak para verirsek kullanabileceğimizi söyleyince, hoca da “o zaman herkes üç beş bir şeyler atar ve dersleri öyle yaparız” dedi. Çözüm yine fakirin cebi! Zaten bu süreçte de hep öyle gitmiyor mu? Devletin başı sıkışır, çözüm fakirin cebi! Patron az kâr eder, çözüm fakirin cebi! Korona gelir fakirin cebi, korona gidecek yine fakirin cebi! Alacak bir şey kalmadı artık fakirden; bir paltosu kaldı yamalı, bir de cebi delik pantolonu…
Sağlık Bilimleri Üniversitesinden bir öğrenci: Ben Kredi ve Yurtlar Kurumu’nun yurdunda kalan bir öğrenciyim. Bu süreçte yurtta kalan öğrenciler olarak birçok sıkıntıyla karşı karşıya kaldık. Kaldığım yurttan apar topar çıkartıldık. Doğru düzgün bir açıklama bile yapılmadı, “boşaltmanız lazım, karantina yurdu burası artık” dendi o kadar. Birkaç gün içerisinde bilet alıp memleketlere dönmemiz istendi. Birçoğumuzun kısa süre içerisinde bilet alacak maddi durumu yoktu. Biletler oldukça pahalı satılıyordu ve bazılarımız memleketine gidemedi, zaten kısa süre içerisinde de şehirlerarası yolculuk yasaklandı.
Yurtlarda yediğimiz yemeklerden tutun da kaldığımız yere kadar sağlıksız koşullarda olduğumuz aşikâr fakat her ne hikmetse koronavirüs çıktıktan sonra birden sağlımızı düşünür oldular. Yurdu kısa zamanda boşaltmamız gerektiği ile ilgili anonslar yapılıp öğrencilerde panik hali yaratıldı. Bir de yabancı uyruklu öğrenciler var, tabi onların mağduriyeti bizimkinden daha fazla… Memleketlerine gitmeleri büyük sıkıntı oldu. Onlar okudukları şehirde bazı yurtlara yerleştirildiler. Yabancı uyruklu oldukları için yurttan dışarı çıkmaları da yasaklandı. İhtiyaç halinde izin alıp günde 1 saat dışarı çıkma hakları var.
Bizlerin ise yurt odalarında eşyaları kaldı, açıkta olan eşyalarımızın çöpe atıldığını öğrendik. İçeriye girip almamıza da izin verilmiyor. Yurtlar bu süreçte Gençlik ve Spor Bakanlığına bağlı olmayacakmış, Valiliğe bağlı olacakmış. Valilik de kesin bir şekilde yurtlara öğrenci giriş-çıkışını yasaklamış. Bundan dolayı da ihtiyacımız olan eşyalarımızı ve okul kitaplarımızın birçoğunu alamadık. Şimdi de internet üzerinden sınav yapılacağı ve derslerin internet üzerinden işleneceği söyleniyor fakat birçoğumuzun şartları buna uygun değil.
Piri Reis Üniversitesinden bir öğrenci: Merhaba, ben özel üniversitede okuyan bir öğrenciyim. Her anlamda çeşitli problemler yaşadığımız bu salgın döneminde eğitim sürecimizle ilgili sorunlarımızı paylaşmak istiyorum. Özellikle özel üniversitelerde yaşadığımız problemler bir hayli fazlayken salgın döneminde daha farklı bir boyuta ulaştı. Okulların kapatılmasıyla hepimizin bildiği gibi üniversitelerde de “uzaktan eğitim” sistemine geçildi. Genel tabloya baktığımızda uzaktan eğitim için gerekli şartların sağlanmadığını net bir şekilde görüyoruz.
Binlerce öğrenci örgün eğitim sürecinde zaten çok zor şartlarda okuyor. Okullarına devam ederken çalışmak zorunda olan, ihtiyaçlarını karşılamaya çalışan on binlerce genç var. Şimdi ise yetkililer “Öğrencilerimizi mağdur etmeyeceğiz” diye bas bas bağırıyorlar. Tabi ki bunlar içi boş sözlerdir. Uzaktan eğitim sistemine katılabilmek için bilgisayar, akıllı telefon, internet, tablet vb. gibi araçlara ihtiyaç var. Fakat bunlara sahip olmayan çok fazla öğrenci arkadaşımız var. Bu yüzden zaten yetersiz olan eğitimlerine devam edemiyorlar.
Bu koşulları özel üniversiteler için düşünelim bir de. Özel üniversitelerde zengin aile çocukları olduğu kadar emekçi ailelerin çocukları da var. Burslu okuyan, tek bir dersinden dahi kalmak istemeyen, ailesine yük olmak istemeyen gençler var. Fakat bizlere öyle seçenekler sunuyorlar ki bu duruma öfkelenmemek elde değil. Öğrenciler olarak eğitim yetersizliği ve gelecek kaygısıyla boğuşurken, bize sunulan çözümler asla bizim yararımıza olmuyor. Öğrencilerini müşteri olarak gören özel üniversitelerde yeterli seviyede eğitim alamıyoruz. Özellikle uzaktan eğitim sisteminde bu durum oldukça kötü. Bu bize ilerleyen süreçlerde çok fazla şeye mal olacak. Nitelikli eğitim alamadığımız için derslerimizi geçmekte zorlanacağız. Bu biz emekçi çocukları için bursların kesilmesi ve ailemizin cebinden çıkacak binlerce lira anlamına geliyor. Canını dişine takıp çalışan anne ve babalarımızın emekleri bir kez daha sömürülüyor. Hem yeterli eğitimi vermeyip hem de bizlerden çok daha fazla para talep ediyorlar. Salgın dönemi tabi ki işlerine geliyor. Biz işçi sınıfının gençleri için durum budur.
Yukarıda her birimizin de değindiği gibi çeşitli sorunlar yaşıyoruz bu süreçte. Uzaktan eğitim değil adeta uzaktan eziyet! Yüksek Öğretim Kurumu (YÖK) ise “eğer sorun yaşıyorsanız okulunuzu dondurun” diye bir “çözüm” sundu bizlere. Böylece aslında devletin ve onun kurumlarının bizlerin yararına çözümler sunmayacağı ve bizim aslında onların umurlarında bile olmadığımızı bir kez daha göstermiş oldular. Bize zorluk çıkartmaktan ve hayatı zehir etmekten başka bir işe yaramıyor bu sistem.
Onların ne yaptığı ortada peki biz ne yapacağız? Birlik olacağız, sınıfımızın saflarında mücadele edeceğiz! İhtiyacımız olan tek çözüm birliğimizdedir. Biz ancak birlik olursak, ancak o zaman tüm sorunları ve çıkışsızlıkları yok edebiliriz.
- Okuyan Bir İşçi Soruyor
- Uyanmak İstiyoruz Güzel Bir Sabaha
- Koca Yusuf’tan Köroğlu’na, Onlardan Bize Kalan
- Mesleki Eğitim mi Kâr Hırsı mı?
- Greve Hazırlanırken Sohbetler
- Fırtınalar Yaratan Kelebekler!
- Sömürü Çarklarında Kaybolan Genç Yaşamlar
- MESEM: “Genç Eller” Üretiyor, Patronlar Sömürüyor!
- Sorunlarımız Ortak, Peki Ya Mücadelemiz?
- “Aman Çocuğum Sağa Sola Bulaşma” mı?
- “Enflasyon Canavarı”nı Üzerimize Salan Kim?
- Bir İlmek de MESEM Çıraklarından
- KYK Yurtlarında Ölmek İstemiyoruz!
- Bu Düzeni Yıkmak Boynumuzun Borcu
- Arel Üniversitesi Öğrencileri Servis Ücretine Neden İtiraz Ediyor?
- Aileler İstemese de Gençler Sorunları Görüyor
- Bizim Onlara İhtiyacımız Yok!
- “Bütün Suç Masadakilerin!”
- “Bizim Hayatımızda Şakaya Yer Var mı?”
- UİD-DER’de Bilinçlenelim, Haksızlığa Karşı Birleşelim
- Gevrek “Susamlı Tavuk”
- Koronavirüs Sınıf Ayrımı Yapmıyor mu?
- Salgında İşçi Sağlığı Hiçe Sayılıyor!
- Patrondan Covid-19 Önlemleri
- Koronavirüsle Geçirdiğimiz 9 Ayın Bilançosu
- Maskeye Emanet Edilmiş İşçi Sağlığı ve İşten Atmaların Yeni Bahanesi Maske
- Patronlar Koronavirüsü Tepe Tepe Kullanırken Asıl Faturayı Biz İşçiler Ödüyoruz
- Şantiyede Sözde Korona Önlemleri
- Hayat Eve Sığar mı?
- İşçi Sınıfıdır Bizim Asıl Ailemiz
- Bakan’a mı İnanalım Yaşadıklarımıza mı?
- Adımız Koronalıya Çıktı!
- Metal İşçileri: “İşçinin Hakkı İşçiye!”
- Sözde Pandemi Önlemleri ve Küresel Açlık
- “Hijyene Dikkat Edin Ama Fazla Su, Sabun, Peçete Harcamayın”
- “Yeni Normal” Koşullarında Öğrencilerin Sınav Maratonu
- Gebzeli İşçiler Koronavirüsün İşçiler Üzerindeki Etkilerini Anlatıyor
- Gebzeli İşçiler Yeni Normali Değerlendiriyor
- Koronavirüsle Yaşamayı Öğrenmeli miyiz?
- Yağlı Ekmekleri Ballandı!
Son Eklenenler
- Siyasi iktidar ve sermaye sınıfı yasa kural tanımadan işçilerin haklarını gasp ediyor. Bu saldırılara işçilerin cevabı ise mücadele etmek, boyun eğmemek oluyor. 7 Martta greve çıkan Lezita işçileri, 17 Martta Manisa Turgutlu’da yürüyüş ve basın...
- İşçilerin mücadele örgütü UİD-DER’in, “Geçmişten Geleceğe Yaşasın 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü” şiarıyla düzenlediği etkinlikler dizisi İstanbul Avrupa Yakası ve Mersin’deki etkinliklerle son buldu.
- Kocaeli İSİG Meclisi ve Eğitim-Sen 1 No’lu Şube, MESEM aracılığıyla öğrencilerin sermaye için çocuk işçi yapılmasına karşı 16 Martta basın açıklaması düzenledi.
- Patronlar iş barışını “patronla işçi arasında uyum, saygı ve güven ortamı” olarak tanımlıyorlar. Peki, patronun işçiyi sömürmesi üzerine kurulu bir sistemde saygıdan, barıştan söz edebilir miyiz? İş barışı söylemini dillerinden düşürmeyen patronlar...
- Malum, Şubat ayını geride bırakıp baharın gelişini müjdeleyen Mart ayına girdik. Fakat içimiz bahar sevinciyle dolmak bir yana daha da kararıyor. Ama bunun tek nedeni hava değil. Atalarımız “Mart kapıdan baktırır, kazma kürek yaktırır” demişler....
- Ücretlerimizin yükseltilmesini talep ettiğimiz her dönemde, biz işçilere “açgözlü”, “nankör” yaftası yapıştırılır. İktidar sahiplerinden tutun da, daha fazla kâr etmek için hayatlarımızı cehenneme çeviren patronlara kadar sermaye sınıfının zihniyeti...
- İşçilerin pek çok sektörde hak gasplarına karşı verdikleri mücadeleler sürüyor. Antep’te bulunan Sayın Tekstil fabrikasında 200’ü aşkın işçinin ek zam talebiyle 9 Martta başlattığı iş bırakma eylemi devam ediyor. 14 Martta sendikaları BİRTEK-SEN’le...
- Toplumun ezenler ve ezilenler olarak ikiye bölündüğü bir sistemde gerçek adalet ve barış olamaz. Ama gerçek adaleti ve barışı isteyenler olur ve onlar ezilen sınıflardır, kadın erkek işçiler ve emekçilerdir. Dünden bugüne Fransa’dan Türkiye’ye...
- Hepimizin bildiği üzere kısa bir süre önce 2023-2025 MESS Grup Toplu İş Sözleşmesi grev aşamasında son buldu. Birden çok fabrikada MESS’e bağlı olsun veya olmasın hareketli süreçler yaşandı. Çünkü alınacak ücret başka fabrikadaki işçilerin alacağı...
- Pek çok işçi kardeşimiz grev ve direnişlerde “biz ekmeğimizin peşindeyiz” derler. Bununla ekmeklerini korumak dışında bir amaçları olmadığını anlatmaya çalışırlar. Fakat kısa zamanda ekmeklerini koruyabilmek için sendikaya üye olma, grev, gösteri,...
- TÜİK’e göre Türkiye’de göreli yoksullaşma da azalıyormuş! Ülkedeki ortalama gelirin yüzde 50’si yoksulluk sınırı olarak kabul edildiğinde 2013 yılında göreli yoksulluk oranı yüzde 15 iken 2023 yılında yüzde 13,9’a düşmüş. Pek çok uzman Cumhuriyet...
- Erzincan İliç’te bulunan siyanürlü altın madeninde meydana gelen faciada 9 madenci kardeşimiz hâlâ göçük altında. Siyanürlü liç yığınının çökmesinin ardından siyanürün yanı sıra çeşitli ağır metaller de suya ve toprağa karıştı. Madenin sahibi yerli-...
- Çalıştığım işyerinde Tuncay isimli bir arkadaşımız var. Tuncay eşinden ayrılmış, çok şeker bir oğlu var, hayatta belki de tek tutunacağı dal o kalmış. Gözlerinde “şişe dibi” diye tabir edilen bir gözlük, ayağının biri topal, iki kulağında da işitme...