Buradasınız
Yapay Kutuplaştırma Tuzağına Düşmeyelim
Kartal’dan bir öğretmen
“Birkaç yıl öncesine kadar geleceğe dair hayallerim vardı, şimdi hayal kuramadığımı fark ettim. Hayal kurmaya başladığım an devamını getiremiyorum. Çünkü hiç birisinin olamayacağını hemen anlıyorum. Çok büyük hayaller kurmuyorum. Bir ev, bir araba, çocuklarım üniversiteyi bitirip iş sahibi olsun, Türkiye yaşanacak bir ülke olsun... Ben hayal kurmak istiyorum. Bu kadarcık hayalimin bile gerçekleşemeyeceğini bildiğim bir ülkede nasıl mutlu olacağım? Bu haksızlık değil mi? Sanki her şey giderek daha kötüye gidiyor... Ama bunun sorumlusu, bu yıllardır başımıza çöreklenmiş olan AKP ve Erdoğan. Onlar iktidara geldikleri ilk yıllar hep daha güzel şeyler getireceklerine dair bizi umutlandırdılar. Ne yalan söyleyeyim, ben çok isteyerek onlara oy verdim. Onlara çok güvendim. Ama o güvenimi yerle bir ettiler. İktidarda kalmak için her şeyi yaptılar. Kimse sesini çıkaramasın, onları koltuklarından etmesin diye de toplumu kutuplaştırdılar, böldüler, aileleri bile!
“İnsanları öyle çok dolduruşa getiriyorlar ki, olan bitenden rahatsız olanları hemen öcü ilan ediyorlar. Ekonomi almış başını gitmiş, nasıl geçineceğimizi düşünüyoruz, bıraktık markete gitmeyi, pazara bile gidemiyoruz. Ama bundan şikâyet etmeye hakkımız yok! Neymiş? Bundan şikâyet etmeye kalktığımızda vatan haini olurmuşuz. Yalan söylemeliymişiz! ‘Ekonomi çok iyi’ demeliymişiz, ‘durumumuz çok iyi’ demeliymişiz! Mesela, dayım çok koyu AKP’li, evlerine gittiğimizde ‘ekonomi kötü, geçinemiyoruz’ dediğimde, ‘öyle bir şey yok, her şey çok güzel’ diyor. Bize çok kızıyor, ‘niye kötülüyorsunuz’ diyor. Sanki bize düşman olmuş, sanki aynı aileden değiliz. Ailemden bazıları için en önemli şey sanki AKP’li olmak! Adamlar nasıl bölmüş toplumu? Kendinden olan ve olmayan diye iki taraf yaratmış. Her iki taraf da birbirine düşman olmuş sanki. O yüzden de ne yapsa o tarafı razı ediyor. Aile içinde bile bu düşmanlığı, bu bölünmeyi yaratmış. Abim de dayıma anlatmaya çalışıyor. Ama dayım sanki o düşmanmış gibi davranıyor. Bize diyor ki ‘onu (Erdoğan’ı) sevmiyorsanız bile sesinizi çıkarmayın, susun bari muhalefet etmeyin’ diyor.
“Vallahi dayım bana düşman gibi davranıyor ama ben her defasında ona olan biteni anlatmaya çalışıyorum. Geçinemiyorum. Ne yapayım, ona yalan mı söyleyeyim? Öğretmenim ama geçinemiyorum. Onların durumu da çok iyi değil. Ben de yıllarca koyu AKP’liydim. Ne oldu? Sonunda gerçekleri gördüm. Bizim gibi milyonlarca geçim derdinde olan insanı düşünmek yerine kendi menfaatlerini, kendi rantlarını, kendi koltuklarını düşündüklerini gördükten sonra ben onlara oy vermekten vazgeçtim. Ailemde onlara bağlı olanların da, diğer insanların da çok geçmeden onlara oy vermekten vazgeçeceklerine inanıyorum. Eğer benim gibi zamanında koyu bir AKP’li bile onların gerçek yüzünü anladıysa diğer insanların da anlayacağına, değişeceklerine inanıyorum. Ama bunun için pes etmememiz lazım. Ailemizdeki, çevremizdeki AKP’lilere ‘anlamazlar, değişmezler’ deyip gerçekleri anlatmaktan vazgeçmememiz lazım. Herkes dilinin döndüğünce gerçekleri anlatmalı. Ben bıkmadan usanmadan dayımlara gerçekleri anlatmaya çalışıyorum. Her ziyaretimde dinlemek istemeseler de onlara yaşadığımız zorlukların müsebbibinin onlar olduğunu anlatıyorum. Çoğu zaman kavga etsek de vazgeçmiyorum.
“45 yaşıma geldim, ben güzel günler göremedim, bari çocuklarım görsün diyorum. Onlara ailelerin bile bölündüğü bir memleket bırakmak istemiyorum. Artık birlik olmamız lazım. Sadece aile içinde değil, işyerlerinde farklı düşüncede olduğu için birbirini düşman gören insanlar olmasını istemiyorum. İnsanların farklı siyasetteki bir insanı terörist olarak yaftalamasını istemiyorum. Bu adamlara karşı insanların birlik olmasını istiyorum. Çünkü eğer biz birlik olmazsak bu adamlar bugüne kadar yaptıklarıyla durmaz, kendi çıkarları için her şeyi yaparlar.”
Bu sözler okulumdaki kadın öğretmen arkadaşlarımdan birine ait. İstanbul Büyükşehir Belediye başkanlığı seçiminin yenilenmesine karar verildikten sonraki gün, biz birkaç öğretmen arkadaşla neden böyle olduğu üzerine sohbet ederken o da AKP’ye öfkesini böyle dile getirmişti. Bu arkadaşım özellikle son bir yıldır toplumdaki kutuplaşmadan çok rahatsız olduğunu söyler dururdu. Ama bu kutuplaşmanın ailesi içinde bu düzeydeki yansımasından hiç bahsetmezdi. Onun ailesinde yaşananlar ne yazık ki on binlerce aile içinde yaşanıyor. Aileler mutlak surette aynı görüşten insanlardan oluşmuyor elbette. Kimi zaman kardeşler farklı siyasi görüşlerden, farklı partilerden olabiliyor. Anne, baba ile çocukları farklı görüşlerden olabiliyor. Asıl sorun artık bu farklılıkların düşmanlığa dönüşmesinde. Son yıllarda siyasi iktidar yapay kutuplaştırmayı giderek derinleştirdi. Karşısındaki muhalefeti marjinalleştirmek, yalnızlaştırmak ve etkisiz hale getirmek, kendine oy veren kitleyi de esir almak için bu kutuplaşmayı derinleştirmek için her şeyi yaptı.
Peki, 23 Haziran seçimlerinden sonra o arkadaşımın ruh hali nasıl oldu dersiniz? Uzun yıllardır çalıştığım okullarda seçim sonrası seçimin bu kadar konuşulduğu bir dönem yaşamamıştık. Hele de okulun bittiği bir seminer döneminde tatil planları konuşulacakken en çok konuşulan konu seçim sonuçları oldu. Seçimin sonucunda oy verdikleri adayın kazanmış olmasının sevincinden öte bir durum vardı. Krizden ve sorumlusunun iktidar olduğundan bahsedildi. İktidardakilerin kendinden olmayanları yok saydıkları, şimdiye kadar sesini çıkaranı baskıyla susturdukları ama bundan sonra işlerinin kolay olmayacağı konuşuldu. Toplumun her kesiminden insanların tüm bu sorunlara karşı sandıkta ortak tepki gösterdikleri konuşuldu. Sanki seçim büyükşehir belediye başkanı seçimi değildi. Seçimden önce de benzer konuşmalar yapılıyordu ama daha sessiz, daha az kişiyle ve daha çok aynı görüşten olanlarla. Ama şimdi bu konuşmalar daha yüksek sesle ve daha kalabalık ortamlarda ve daha önce AKP’ye oy vermiş olanlarla (bu sohbetler sırasında bu seçimde ilk kez AKP’ye oy vermediğini söyleyenler de vardı) yapıldı. Kutuplaşmanın ailesinin içine kadar girdiğini anlatan arkadaşım da bu sohbetlerde, bu seçimde umudunu kestiği insanların artık daha fazla bir oranda AKP’ye tepki gösterdiğini, toplumdaki kutuplaşmanın iktidarın istediği gibi sonuç vermediğini, toplum vicdanının farklı tepki verdiğini ve bunun kendisini umutlandırdığını anlatıp durdu. Onu uzun zamandır hiç böyle mutlu görmemiştim!
Biz işçilerin, emekçilerin doğal dürtüsü birlik ve kardeşlikten yana olmaktır aslında. Hele de zor zamanları yaşamaya başladığımızda, bu ihtiyaç kendini bize dayatır. Egemenler ne kadar bizi ayırmaya, birbirimize düşman etmeye, aramızda buzdan duvarlar örmeye çalışırsa çalışsın, su akar yolunu bulur. İnsanlar acı çeke çeke doğruya varırlar. Ve birlik olmalarının önündeki engelleri yıkmak için harekete geçerler eninde sonunda. 23 Haziran seçimlerinin gösterdiği bir şey var. Türkiye’de insanların büyük bir kısmı ekonomideki ve siyasetteki gidişattan memnun değil ve buna karşı birlik olma ihtiyacı giderek büyüyor. Tabii ki yaratılan kutuplaşmayı kırmak için birlik olmak gerekiyor ama bunu yalnızca sandıkta ortak tepki göstermekle sınırlı düşünmemek gerekir. İktidarların zorbalıklarına, işçi sınıfının haklarına saldırılarına karşı mücadele eden bir birlik yaratmamız gerekiyor. Başka yolu yok!
- Emekliler “AÇIZ” Diyor, Onları Kim Duyuyor?
- Geleceğimizi Kurmak İçin Birliğimizi Büyütelim
- “Asıl Haber Biziz Be Abla”
- Sağlık Çalışanlarına Sağlıksız Yemekler
- Sorunlar Mücadeleyle Çözülür
- İşyerinde “Paralı Eğitim!”
- Onların İnsafına Bırakmayalım!
- “Sana Ceza Veriyorum Tayfun!”
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- “Çalışanlarımıza Rapor Vermeyin!”
- “Kırtasiye Ürünleri İkinci Ele Düştü”
- Örgütlü Olmak ve Toplu İş Sözleşmeleri
- Alo 170: Yanlış Numara Çevirdiniz!
- Turgut Özal, Gökova Santrali ve Sonrası
- TÜİK Kimin Hizmetinde?
- Emekliler Sendika Kuramazmış!
- Sorumluluk Almadan Kazanım Elde Edemeyiz
- Topluma Fildişi Kulelerden Bakmak
- Mücadele Edenler Mutlaka Kazanır!
- “Geçmiş Olsun” Yerine “Rapor Almayın”
Son Eklenenler
- 17 Nisan Sağlıkta Şiddete Karşı Mücadele Günü kapsamında Türkiye’nin pek çok kentinde sağlık emekçileri basın açıklamaları gerçekleştirdi. 12 yıl önce Gaziantep’te görev sırasında katledilen Dr. Ersin Arslan ve sağlıkta şiddet sonucu yaşamını...
- Bursa’da faaliyet gösteren Durak Tekstil’de 6 işçi Öz İplik-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılmış ve fabrika önünde direnişe geçmişlerdi. 6 Şubattan itibaren direnişlerine kararlı bir şekilde devam eden Durak Tekstil işçileriyle dayanışma...
- Sermaye sınıfı ve iktidar bizi bir birey, bir insan olarak değil sadece ucuz işgücü kaynağı olarak görüyor. Çok çocuk doğurmamızı, gelecek işçi kuşaklarını yetiştirmemizi beklerken, kadın istihdamını teşvik ettiklerini söylerken, doğum ve emzirme...
- Adıyaman’ın Besni ilçesinde bulunan Mega Polietilen fabrikasında 2 aylık ücretleri gasp edilen işçiler 8 Nisanda iş bırakarak direnişe başladı. 15 Nisanda BİRTEK-SEN’in çağrısıyla fabrika önünde bir dayanışma eylemi yapıldı. 5 Nisandan bu yana...
- İşçi sınıfının 8 saatlik işgünü için mücadelesinden doğan 1 Mayıs’ın 138 yıllık bir tarihi var. Kuşaklar boyunca kadın ve erkek işçiler işgününü 8 saate indirmek için mücadele ettiler ama bu mücadele işgününün kısaltılması talebiyle sınırlı kalmadı...
- Hepimiz artan hayat pahalılığından şikâyet ediyoruz. Geçimimizi sağlamakta, ay sonunu getirmekte zorlanıyoruz. Çarşı-pazarda, marketlerde hep aynı sohbeti yapıyor, aynı dertten yakınıyoruz: Hayat çok pahalı! Çoğumuz için tatil yapmak, hafta sonu...
- İsrail’in Gazze’ye saldırıları altıncı ayını geride bırakırken altı aydır meydanları dolduran İngiltereli işçi ve emekçiler “acil ve kalıcı ateşkes” ve “İsrail’e silah satışının sonlandırılması” talepleriyle bir kez daha meydanlara çıktı. 13 Nisanda...
- Otuz yıl boyunca kesintisiz çalışmış, ücreti daha cebine girmeden SGK primleri ve vergileri kesilmiş, EYT’li emekli bir işçiyim. 2024 yılı Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından emekliler yılı ilan edildi ama emekliler sefalet içinde yaşamaya mahkûm...
- Ezilenlerin safında mücadele eden, şiirlerini ve oyunlarını işçi sınıfına adayan Bertolt Brecht, “Yarının Büyüklerine Şiirler” kitabında, beşiğinin başucunda oğluna seslenen bir ananın ninnisine yer verir. Geçmişten bugüne ninniler, çocukların...
- Sevgili işçi kardeşlerim, hepinize merhaba. Bu mektubumda sizlerle sözü eğip bükmeden konuşmak ve gerçekler üzerine hasbihal etmek istiyorum. Yani gerçekleri olduğu gibi konuşalım. Biliyorum ki kursağınıza giren her lokmayı alın teriniz, elinizin...
- Adnan Yücel, Yeryüzü Aşkın Yüzü Oluncaya Dek şiirinde “saraylar, saltanatlar çöker, kan susar bir gün, zulüm biter” der. Yeryüzünde “aşkın” yani özgürlüğün, barışın, mutluluğun hâkim olacağı günler için ve o günlere kadar mücadelenin devam edeceğini...
- Bugün dünyanın pek çok yerinde savaş naraları yankılanıyor. Filistin, Ukrayna, Suriye, Lübnan, Yemen ve daha birçok ülkede emperyalist savaşların getirdiği yıkımlara, acılara, ölümlere tanık oluyoruz. Şimdilik televizyon ekranlarında, gazetelerde...
- Portekizli yazar Jose Saramago “Körlük” romanında toplumsal körlüğü, bu kitabın devamı olan “Görmek” romanında ise ezilenler gerçekleri görmeye başladıklarında neler olduğunu anlatır. “Körlük” romanı 1933-1974 yılları arasında Portekiz’de hüküm...