Buradasınız
Ücretli Köleliğin Zincirlerini Kıralım!
Kölelik, Yunan ve Roma gibi pek çok uygarlıkta hayat bulmuş bir sistemdir. Köle olan anne babadan dünyaya gelenler köle olur ve hayatları boyunca efendileri için çalışırlardı. Savaşta tutsak edilmek, borcunu ödeyememek de köle olma nedeniydi. Köleler, tarlalarda, ev hizmetlerinde, madenlerde, taş ocaklarında çalıştırılırlardı. Kimi zaman da efendilerini eğlendirmek için yırtıcı hayvanlarla ya da birbirleriyle ölümüne dövüştürüldüler. Köleler çoğu kez ağır çalışma koşulları ve kötü muameleler sonucu hayatlarını kaybederlerdi. Tıpkı bir mal ya da hayvan gibi alınıp satılırlardı. Özgür olmalarının tek şartı ise efendileri tarafından azad edilmeleriydi.
Kölelik üretim ilişkileri ortadan kalkalı çok oldu. Aynı zamanda kölelik, modern dönemde tüm dünyada yasaklandı. O günlere dönüp bakacak olursak madenlerde, taş ocaklarında çalışan, tarlalarda ırgatlık eden, ekip biçen yani tüm zenginliği var eden, üretenler kölelerdi. Bugün içinde yaşadığımız kapitalist kâr düzenindeyse koca gökdelenleri inşa edenler, demire bakıra şekil verenler, tarlalarda, fabrikalarda çalışanlar işçiler. Peki, bugün işçi sınıfının içinde bulunduğu durumla tarihte kölelerin yaşadıkları arasında bir fark var mı acaba? Ağır çalışma koşulları, uzun çalışma saatleri, kötü muamele tıpkı geçmişte kölelerin olduğu gibi bugünün işçilerinin de en büyük sorunları arasında yer alıyor.
Geçmişte sahipler-efendiler vardı. Bugünse patronlar. Geçmişte alınıp satılan birer eşyaydı köleler. Onlara “ses çıkaran aletler” deniyordu. Kapitalist sistemde ise ücretli kölelik var. İşçi işgücünü ücret karşılığında satmak zorundadır, bunu yapmazsa aç kalır. Bugün patronların lehine çıkarılan yasalarla işçilerin durumu kölelerden farksız. İyice yaygınlaştırılan taşeronluk sistemiyle, özel istihdam bürolarıyla, gündeme getirilen kiralık işçilik uygulamasıyla işçiler köle haline getiriliyor.
Örgütsüz işçiler işten atılma, aç kalma korkusuyla patronların dayattığı ağır çalışma koşullarına, düşük ücretlere, güvencesiz çalışmaya kısacası bilcümle haksızlığa sesini çıkaramadan fabrika köşelerinde ömürlerini tüketiyorlar. İster o fabrikada ister bu fabrikada adeta bir yük hayvanından farksız, giderek artan iş temposuyla çalışıyorlar. İşçilerin kölelerden tek farkı işgüçlerini o ya da bu patrona satmaları karşılığında aldıkları üç kuruş paradır. Ev kirası, kredi kartı borçları, faturalar, ev kredisi, çocukların ihtiyaçları derken zaten işçinin eli kolu bağlanmıştır. İşçiler sözde “özgürler” ama aynı köleler gibi yaşayıp acı çekiyorlar. İşte bu nedenle kapitalizmde işçilere “ücretli köle” deniyor.
Geçmişte köleler büyük acılar içinde çalışır, alın teri akıtır ve efendilerini zengin ederlerdi. Şimdinin efendileri olan patronlar da işçilerin sefaleti ve acısıyla zenginleşiyorlar. Patronlar yattıkları yerlerden servetlerine servet katıyor, işçilerse ücretli köle olarak çalışmaya ve kendilerini “özgür” sanmaya devam ediyorlar. İşçi sınıfının ozanı Nazım Hikmet’in; “Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı Karun etmek hürriyetinle hürsün!” dizeleri de bu durumu çok güzel özetliyor. Bugün işçi sınıfı içinde bulunduğu koşulları değiştirecek bir örgütlülüğe sahip olmadığı için durum her geçen gün daha da kötüleşiyor. Ancak umutsuzluğa yer olmamalı hiçbir zaman. Efendilerini eğlendirmek için aslanlara yem edilen, ağır çalışma koşulları altında can veren, köle pazarlarında satılan köleler zincirlerine rağmen pek çok kez ayaklandılar. Roma İmparatorluğu’na karşı isyan başlatan Spartaküs’ün adı hâlâ yaşıyor.
Ücretli köle olmadığımız, çocuklarımızın geleceği için kaygı duymadığımız bir yaşam sürmek istiyorsak bunun için ter akıtmak zorundayız. Efendilerimiz olan patronlar bizi azad etmeyecekler, biz zincirlerimizi kırıp özgürleşeceğiz. Ama bunun için örgütlenirsek! Patronların kapitalist kâr düzenine karşı mücadele edersek! Daha fazla kâr uğruna en insanlık dışı işlere girişmekten, savaşlar çıkarmaktan, işçileri açlığa, sefalete mahkûm etmekten, iş cinayetleriyle katletmekten geri durmayan patronlar sınıfının karşısına işçi sınıfı olarak çıkarsak! Modern çağın ücretli köleleri olarak bugünün Spartaküs’leri olmak için, sömürüyü, köleliği yıkmak için harekete geçersek! Gerçek özgürlük işte budur!
Ya Hep Beraber Ya Hiç Birimiz
Haribo’da Direniş Var!
- Emekliler “AÇIZ” Diyor, Onları Kim Duyuyor?
- Geleceğimizi Kurmak İçin Birliğimizi Büyütelim
- “Asıl Haber Biziz Be Abla”
- Sağlık Çalışanlarına Sağlıksız Yemekler
- Sorunlar Mücadeleyle Çözülür
- İşyerinde “Paralı Eğitim!”
- Onların İnsafına Bırakmayalım!
- “Sana Ceza Veriyorum Tayfun!”
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- “Çalışanlarımıza Rapor Vermeyin!”
- “Kırtasiye Ürünleri İkinci Ele Düştü”
- Örgütlü Olmak ve Toplu İş Sözleşmeleri
- Alo 170: Yanlış Numara Çevirdiniz!
- Turgut Özal, Gökova Santrali ve Sonrası
- TÜİK Kimin Hizmetinde?
- Emekliler Sendika Kuramazmış!
- Sorumluluk Almadan Kazanım Elde Edemeyiz
- Topluma Fildişi Kulelerden Bakmak
- Mücadele Edenler Mutlaka Kazanır!
- “Geçmiş Olsun” Yerine “Rapor Almayın”
Son Eklenenler
- Arjantin’de sendikaların çağrısıyla işçiler 9 Mayısta 24 saatliğine genel greve gitti. Faşist devlet başkanı Javier Milei ve hükümetine karşı yapılan genel grev çağrısına çeşitli sektörlerden işçiler karşılık verdi. Genel İş Konfederasyonu’nun (CGT...
- Zorlu bir yıldan geçerken işçi sınıfının birlik, mücadele ve dayanışma günü olan 1 Mayıs’ı, heyecan ve coşku içinde karşıladık. UİD-DER olarak 1 Mayıs’a işçi kentleri Lüleburgaz ve Bursa’da katıldık. Lüleburgaz’da geçirdiğimiz ilk 1 Mayıs’ımız...
- Emekli bir işçi: Bu 1 Mayıs’ta da sınıf kardeşlerimizle kol kola yürüdük. Sınıfımızın taleplerini hep birlikte haykırdık. İyi ki önümüzde bizlere yolu açan sınıfımızın mücadele örgütü UİD-DER var. Kendini, sınıfın taleplerine ve sadece sınıfın...
- Bugün 13 Mayıs 2024. Soma madenci katliamının 10. yıldönümü. 10 yıldır dinmeyen bir acı ve öfkedir Soma Türkiye işçi sınıfının kalbinde. Çünkü Soma’nın hesabı sorulmadı, çünkü Somalar devam ediyor, çünkü kapitalistlerin kâr hırsı yeni Somaların...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta bir kez daha dünyanın ve Türkiye’nin dört bir yanında işçiler meydanlara çıktılar. Kapitalist sömürüye, emperyalist savaşa, yoksulluğa, baskılara, eşitsizliğe, adaletsizliğe...
- Çorum’un Dodurga ilçesinde bulunan maden ocağında faaliyet gösteren ODAŞ Elektrik bünyesindeki Yel Enerji’de çalışan işçiler patronun sendika düşmanlığına karşı 9 Mayısta direnişe başladı. Yel Enerji işçileri kötü çalışma koşulları ve düşük...
- Sınıfımızın uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs’ı geride bıraktık. Mücadele örgütümüz UİD-DER, bu sene 1 Mayıs’ı işçi kentleri olan Bursa ve Lüleburgaz’da kutlama kararı aldı. Bizler de bu doğrultuda tüm hazırlıklarımızı yaparak...
- Öz İplik-İş Sendikası, Başkanlar Kurulunu, direnişteki Durak Tekstil işçileriyle dayanışmak amacıyla Bursa’da gerçekleştirdi. Kurulun ardından sendika yöneticileri direnişlerinin 83. gününde Durak Tekstil işçilerini ziyaret etti. Burada yapılan...
- 1 Mayıs işçi sınıfının uluslararası birlik ve mücadele günü. Her 1 Mayıs’ta UİD-DER’li mücadeleci işçiler bir gelincik tarlasını andırır gibi dolduruyorlar meydanları. Her 1 Mayıs’ta, işçi sınıfının bu çalışkan evlatları coşku dolu, disiplinli...
- Merhaba dostlar, uzun zamandan beri çalışma şartlarım nedeniyle birçok etkinliğe katılamıyordum. Yaşımın genç olmasına rağmen heyecanımı yitirmiştim. Hem yaşadığım şehirlerde etkinliklerin olmaması hem de maddi imkânsızlıklar yüzünden uzak kalmıştım...
- İstanbul Eyüpsultan’da özel bir lisenin müdürü 74 yaşındaki emekli öğretmen İbrahim Oktugan öğrencisi tarafından silahla vurularak öldürüldü. Öğretmenler “Can Güvenliğimiz Sağlansın, Gerekli Tedbirler alınsın!” talebiyle İzmir’den Bursa’ya, Mardin’...
- 21-28 Nisan Ebeler Haftası ve 12-18 Mayıs Dünya Hemşireler Haftası vesilesiyle 10 Mayısta İstanbul Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi önünde bir araya gelen hemşire ve ebeler basın açıklaması gerçekleştirdi.
- Bu sene 1 Mayıs’a UİD-DER’le birlikte bir işçi kenti olan Lüleburgaz’da katıldım. 1 Mayıs heyecanımız sabah saatlerinde başladı. Yol boyunca türkülerimizle, marşlarımızla 1 Mayıs alanına gittik. Tabii içimizde İstanbul’da kitlesel ve birleşik bir 1...