Buradasınız
“Ama Olmaz ki!”
İstanbul’dan bir işçi
Hayallerimizin sınırının günlük yaşamımızın ötesine geçtiği nadirdir. Ayağımızı yorganımıza göre uzatmak zorunda kaldıkça kurduğumuz hayaller de yorganımızın boyunu geçmez oldu. Dünyamızın yüzölçümü 510 milyon km², dile kolay! Görmediğimiz nice yollar, gürül gürül akan çağlayanlar, göklere erişen dağlar, engin deryalar, adını bile duymadığımız şehirler var. Ama adımlarımız işyerlerimiz ile evlerimiz, evlerimiz ile çarşı pazar etrafında dönüp duran çemberin dışına çıkmaz. Hayallerimiz de tekdüze hayatlarımıza ayak uydurdukça güdükleşir. Bu tekdüze hayatımızı bölen acı gelişmeler de olur elbet. İşsizliğe düştüğümüzde, iş kazasında elimizi kolumuzu kaptırdığımızda, iş cinayetlerinde can verdiğimizde, griden kömür karasına doğru her ton renge bulanır hayatlarımız. Ellerimizle dünyanın bütün zenginliklerini üretiriz, öte yandan patronların sefahati uğruna gece gündüz çalışarak ömrümüzü tüketiriz. An gelir, bıçağın kemiğe dayandığı da olur. Bilcümle efendileri tutup kollarından silkeleyesin gelir. “Ama nasıl olur?” Doğrudur, her karanlığın sonu aydınlığa çıkar, hep böyle gidecek değil ya? “Ama ne zaman?” Bilirsin, birleşse bütün işçi milleti, kaçacak delik arar patronlar. “Ama olmaz ki!”
Umutsuzluk ve karamsarlık öyle kör bir kuyudur ki, içine düştüğünde ışık gittikçe uzaklaşır, karanlık alabildiğine derinleşir. Ve gözler karanlığa alıştıkça, ışık unutulur, karanlıktan gayrısı olmayacakmış gibi düşünülür. Şimdi de böyle günlerden geçiyoruz. İnsanlığın inişli çıkışlı mücadele tarihi akıllardan silinir, “bir şey yapmak” gözümüzde büyüdükçe imkânsızlaşır, her ağızdan “ama olmaz ki!” sesleri yükselir. Ama olur! İşçi sınıfı tarih boyunca nice olmazları oldurdu, oldurmaya da devam ediyor. Her ayağa kalktığında patronlara korku saldı, gücünün birliğinden geldiğini gördü. Denedi, yendi, yenildi, yenildikçe neden yenildiğini görüp bir daha denemek üzere zafere bir adım daha yaklaştı. Kavel’de “GREV!” dedi, grev hakkını anayasaya koydu. Sendikalarında örgütlendi, patronların örgütü MESS’i dize getirdi. Sendikalarını kapatmaya kalkışanlara karşı 15-16 Haziran 1970’te ayağa kalktı, patronlar korkularından ülkeyi terk etti. Nice fabrika önünde grev çadırları kuruldu, direniş halayları çekildi. O güne kadar “böyle gelmiş böyle gider” diyen işçiler, birlik olup örgütlendiğinde “böyle gitmez, gitmeyecek!” dedi.
Bir seneyi aşkın süredir direnen DHL Expess işçileri, sendikalaştıkları için kendilerini işten atan patrona karşı mücadele etmeyi denedi. “Birçok işçi, direnişimizi örnek alıp “biz de yapabiliriz” diyebilmeli, biz bunu istiyoruz. Biz sendikamızla birlikte sonuca varacağımızı ilk günden itibaren söylüyorduk ve bugün de öyle söylüyoruz. Biz işe geri döneceğimize ve toplu sözleşme yapacağımıza eminiz” dedi ve bugün DHL Express işyerinde toplu iş sözleşmesi aşamasına gelindi. Yine sendikalaştıkları için işten atılan Flormar işçileri aylardır fabrika önünde direnerek mücadele etmeyi seçti. “Bizi duyan işçi arkadaşlara korkmayın diyorum. Biz de başlangıçta çok korkuyorduk. Hiçbir şey olmuyor, daha çok güçleniyorsunuz. Direnişte birlik ve beraberliği görüyorsunuz. Bizim de başlangıçta kafamızda çok soru işaretleri vardı, acaba bu iş olur mu olmaz mı diye” diyen Flormar işçisi korkmayı bırakıp direnişi seçtikçe patronların nasıl geri çekildiklerini gördü. Mücadele eden işçi karanlık kuyulardan çıkmayı denedi ve ışığı gördü!
Neden olmasın? Kazanımlarla dolu mücadele tarihimizin sayfalarını her karıştırdığımızda daha fazlasını yapabileceğimiz ayan beyan ortadayken bize “olmaz!” dedirten ne? Üretimden gelen gücümüz eskisinden daha mı az? Hayır! Daha mı azız patronlar sınıfından? Hayır, çoğalarak büyüyoruz! Hep yenilmek, ezilmek kaderimiz mi? Değil be kardeşim! Bir çocuğun düşüp kalkmadan büyüdüğü nerede görülmüş? Emeklediğimiz çağda ayağa kalkmayı denemeseydik yürümenin tadına varabilir miydik? Peki ya güzel kardeşim, sen denedin mi ayağına takılan prangaları çözmeyi? Bir kez olsun kendi yaşamına kendin karar vermeyi denedin mi? İşyerinde yanı başındaki arkadaşına güvenmeyi denedin mi ki “bu işçilerden bir şey olmaz” demeye dilin vardı? “Ama olmaz!” partisi kurulsa oyunu verir iktidara taşırsın ama yaşamını cehenneme çevirenlere bir kez olsun “Hayır!” demeye cüret etmezsin. Çünkü birlik değiliz. Patronlar sınıfı bizleri bölüp parçalıyor ve düşüncelerimizi de belirliyorlar. “Bir şey yapmak” bir iştir, hakkını aradığında işini de kaybedebilirsin, doğru! Ama mücadele etmeden, bedel ödemeden hak almak nerede görülmüş! Onun için “olmaz ki” demek yerine “nasıl olur?” diye sormalıyız. Yeter ki birlik olmayı ve mücadele etmeyi deneyelim. Denedikçe olmaz denilenlerin olmaya başladığını göreceğiz!
Kırk Ayaklı Karınca
- Emekliler “AÇIZ” Diyor, Onları Kim Duyuyor?
- Geleceğimizi Kurmak İçin Birliğimizi Büyütelim
- “Asıl Haber Biziz Be Abla”
- Sağlık Çalışanlarına Sağlıksız Yemekler
- Sorunlar Mücadeleyle Çözülür
- İşyerinde “Paralı Eğitim!”
- Onların İnsafına Bırakmayalım!
- “Sana Ceza Veriyorum Tayfun!”
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- “Çalışanlarımıza Rapor Vermeyin!”
- “Kırtasiye Ürünleri İkinci Ele Düştü”
- Örgütlü Olmak ve Toplu İş Sözleşmeleri
- Alo 170: Yanlış Numara Çevirdiniz!
- Turgut Özal, Gökova Santrali ve Sonrası
- TÜİK Kimin Hizmetinde?
- Emekliler Sendika Kuramazmış!
- Sorumluluk Almadan Kazanım Elde Edemeyiz
- Topluma Fildişi Kulelerden Bakmak
- Mücadele Edenler Mutlaka Kazanır!
- “Geçmiş Olsun” Yerine “Rapor Almayın”
Son Eklenenler
- Türkiye’de seçimler öncesinde çok sayıda emekli eylemi gerçekleşti. Emeklilerin yaşadığı sorunların sandığa yansıyarak yerel seçimleri etkilediği herkesin malumu… Sorunlarımız bitmedi ve seçim sonrasında da emekliler olarak taleplerimizi haykırmaya...
- Merhaba dostlar; bizler İstanbul’dan bir grup öğretmeniz. 1 Mayıs’a yaklaşırken duygularımızı siz işçi kardeşlerimizle paylaşmak istedik. Öncelikle her sene olduğu gibi bu sene de 1 Mayıs coşkusunu haftalar, aylar öncesinden hissetmeye başladık. O...
- Öz Gıda-İş Sendikasında örgütlü işçilerin 7 Marttan beri grevde olduğu Abalıoğlu Lezita fabrikasında 16 Nisanda jandarma işçileri ve sendikacıları darp etti ve ters kelepçeyle gözaltına aldı. Yaralanan 8 işçi hastaneye kaldırıldı. İzmir Kemalpaşa’da...
- 17 Nisan Sağlıkta Şiddete Karşı Mücadele Günü kapsamında Türkiye’nin pek çok kentinde sağlık emekçileri basın açıklamaları gerçekleştirdi. 12 yıl önce Gaziantep’te görev sırasında katledilen Dr. Ersin Arslan ve sağlıkta şiddet sonucu yaşamını...
- Bursa’da faaliyet gösteren Durak Tekstil’de 6 işçi Öz İplik-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılmış ve fabrika önünde direnişe geçmişlerdi. 6 Şubattan itibaren direnişlerine kararlı bir şekilde devam eden Durak Tekstil işçileriyle dayanışma...
- Sermaye sınıfı ve iktidar bizi bir birey, bir insan olarak değil sadece ucuz işgücü kaynağı olarak görüyor. Çok çocuk doğurmamızı, gelecek işçi kuşaklarını yetiştirmemizi beklerken, kadın istihdamını teşvik ettiklerini söylerken, doğum ve emzirme...
- Adıyaman’ın Besni ilçesinde bulunan Mega Polietilen fabrikasında 2 aylık ücretleri gasp edilen işçiler 8 Nisanda iş bırakarak direnişe başladı. 15 Nisanda BİRTEK-SEN’in çağrısıyla fabrika önünde bir dayanışma eylemi yapıldı. 5 Nisandan bu yana...
- İşçi sınıfının 8 saatlik işgünü için mücadelesinden doğan 1 Mayıs’ın 138 yıllık bir tarihi var. Kuşaklar boyunca kadın ve erkek işçiler işgününü 8 saate indirmek için mücadele ettiler ama bu mücadele işgününün kısaltılması talebiyle sınırlı kalmadı...
- Hepimiz artan hayat pahalılığından şikâyet ediyoruz. Geçimimizi sağlamakta, ay sonunu getirmekte zorlanıyoruz. Çarşı-pazarda, marketlerde hep aynı sohbeti yapıyor, aynı dertten yakınıyoruz: Hayat çok pahalı! Çoğumuz için tatil yapmak, hafta sonu...
- İsrail’in Gazze’ye saldırıları altıncı ayını geride bırakırken altı aydır meydanları dolduran İngiltereli işçi ve emekçiler “acil ve kalıcı ateşkes” ve “İsrail’e silah satışının sonlandırılması” talepleriyle bir kez daha meydanlara çıktı. 13 Nisanda...
- Otuz yıl boyunca kesintisiz çalışmış, ücreti daha cebine girmeden SGK primleri ve vergileri kesilmiş, EYT’li emekli bir işçiyim. 2024 yılı Cumhurbaşkanı Erdoğan tarafından emekliler yılı ilan edildi ama emekliler sefalet içinde yaşamaya mahkûm...
- Ezilenlerin safında mücadele eden, şiirlerini ve oyunlarını işçi sınıfına adayan Bertolt Brecht, “Yarının Büyüklerine Şiirler” kitabında, beşiğinin başucunda oğluna seslenen bir ananın ninnisine yer verir. Geçmişten bugüne ninniler, çocukların...
- Sevgili işçi kardeşlerim, hepinize merhaba. Bu mektubumda sizlerle sözü eğip bükmeden konuşmak ve gerçekler üzerine hasbihal etmek istiyorum. Yani gerçekleri olduğu gibi konuşalım. Biliyorum ki kursağınıza giren her lokmayı alın teriniz, elinizin...