Buradasınız
“Burada Siyaset Yapmayın”
İzmir’den emekli bir işçi

Yıllar önce Aziz Nesin’in “Bu Memleket Batar Arkadaşım Batar” kitabını okumuştum. Zihnimde kaldığı kadarıyla olay bir kahvehanede geçiyordu. Kahvehanedeki bütün masalardaki konuşmalar aynı. Memleketin tepesindekiler halkı iliklerine kadar söğüşlediği, yoksulların ceplerinin dibinde kalan tek kuruşu bile ellerinden çekip aldığı halde ahali kahvehanelerde, sokakta, evde, fabrikalarda, kısacası hayatın her yerinde memleketin battığını, daha da batacağını tartışıp durmaktadır. Kahvehaneye her gün gidip aynı masaya oturup gazeteleri okuyan biri konuşmalara hiç katılmaz. Ayda yılda bir sadece “batmaz, batmaz” der ve susarmış. Aradan aylar yıllar geçer. Ahali memleketin neden batmayacağını hiç sormaz o kişiye. Yıllar sonra memleketin hali daha beter duruma gelir. Ahali nihayet hiç ciddiye almadıkları kişiye “batmaz, batmaz diyorsun. Bundan beter daha nasıl batacak?” diye sorarlar. Malum kişi şöyle der: “Herkes kuzu kuzu çalışıyor. Vergisini veriyor. Çalışanlar çalıştığı ve vergiler verdiği sürece memleket batmaz, batan halk olur.” Ahali bunu hiç düşünmediği için malum kişiyi adamdan saymadıklarına gani gani utanırlar. Sohbet ve tartışmaları bambaşka olmaya başlar.
Örgütsüz toplumlar canları yanmadan gerçekleri göremezler. Örgütlü şekilde mücadeleye girene kadar doğru bildiklerinin yanlış, yanlış bildiklerinin doğrular olduğunun ayırdına varmazlar. Siyasetin tepedekilerin işi olduğuna inandırılmışlardır yıllarca.
Bir haftadır memleketin onlarca yerinde çıkan yangınlar devam ediyor. Memleketin tepesindekiler bir yandan “biz çok güçlüyüz, hallederiz. Telaşa mahal yok” rahatlığı içindeler. Diğer yandansa “yangın var diyeni yakarım” diye bağırıyorlar. Her daim ahaliye yükseklerden, otobüs üstünden bakıp “keyif çayı” fırlatmaya devam ediyorlar. Şimdiyse yangınları alıcı kuşlar gibi gökyüzünden izliyorlar. Fırlatacakları çaylar yanan yerlere düşüp telef olacağından depolarda bekleyeduruyor. Yangınlarda canları yananlar yoksullar. Yangınları söndürmek için ölenler, elleri, yüzleri, ayakları yananlar yine yoksullar yani işçi ve emekçiler. Tepelerden bakan efendiler bir yandan “yangınları söndürüyoruz” derler. Sanki yanan kendi elleriymiş gibi. Sıkıştıklarındaysa “ben ellerimle mi söndüreceğim” derler.
Dün mahalledeki kahvehaneye gittim. Krizden önce kahvehanedeki tartışmaların odağında futbol olurdu. Duvar boyundaki televizyonda futbol izlenirdi. Haliyle ahali Diyarbakır karpuzu gibi ikiye yarılırdı. Milli maçlardaysa ahali yek bütün olurdu. Şimdilerdeyse bilmem kaç bin dolara takım değiştiren Lionel Messi bile gündemde yer alamamış ahali nezdinde. Televizyonlardaki sözümona tartışmacılar ahali yangınları, selleri, krizi, işsizliği unutup Messi’yi konuşsun diye yırtınıyorlar. Ama konuşmalar, tartışmalar dönüp dolaşıp pahalılığa, işsizliğe, sellere, yangınlara yani can yakan konulara geliyor.
Oyun oynayan tanıdıkların yanına oturdum. Bizim kahveci Metin Ustaya işaret ederek bir çay istedi komşum Ahmet abi benim için. “Çaylar Musa’dan” dedi yüksek sesle Ahmet abi. Kahvehanenin sahibi Musa “burada siyaset yapmayın. Ekmek teknemin kapatılmasını mı istiyorsunuz?” diye bağırdı. Ahmet abinin “yav Musa paket çay at demedik” demesinden son zamanlarda fırlatılan çay paketlerinin tartışma konusu olduğu belliydi. Musa “siyaset yapmak isteyen çıkıp dışarıda yapsın” diye kapıyı gösterdi. Ahmet abi “ben siyaset yapmıyorum ki. Aha gördüğün gibi televizyondakiler siyaset yapıyor. Git onları sustur” diyerek televizyonu gösterdi. Birçok masadan Ahmet abiye destek verenler oldu. Tartışmalar uzayınca birisi ayağa kalkarak “Musa kardeşim kapat şu televizyonu siyaset konusu kapansın. Yeter ya. Bizim derdimiz bize yeter” diyerek yerine oturup oyununa devam etti.
Örgütsüz toplumlar, hakları için mücadeleyle tanıştıklarında o canhıraş savundukları sermaye sahiplerinin siyasetçilerinin tamamının karşılarında olduğunu görmeye başlarlar uykudan uyanmaya başlamış gibi. İşte o andan itibaren gerçek arkadaşlarının sınıf kardeşleri ve gerçek dostlarının işçi sınıfının sendikaları, dernekleri olduğunu kavrarlar. Çaydan ekmeğe, sudan tuza, şekerden sabuna hiçbir şeyin siyasetin dışında olmadığını kavrarlar. İşte bunun adı sınıf siyasetidir.
Metin Usta denmesinin nedeni işinin ehli bir demirci ustası oluşundandır. Milyonlarca işçi işten atıldığında kriz Metin Ustayı da teğet geçmemişti. Metin şimdilerde akrabasının kahvehanesinde yüz lira karşılığında yevmiyeci olarak çalışıyor. Kahvehanenin sahibi gerdanı sarkık Musa özel masasında alıcı kuş gibi masalardaki insanları gözler her daim. Eskiden önündeki kâğıda her çay için bir çizik atardı. Şimdilerdeyse önündeki bilgisayarda sipariş edilen çayı, ayranı, sodayı, kahveyi ayrı ayrı kaydediyor. Hesap eksik çıkarsa garson Metin Ustanın yevmiyesinden kesermiş. Elleri iri ve nasırlıdır hâlâ Metin Ustanın. Biraz da çaycılık yapmak ağır geliyor bizim Metin Ustaya. “Ahvalin ne âlemde” diye sordum çayı getirdiğinde. İri ve nasırlı ellerini iki yana açarak “bundan daha kötü mezara girmek olur” diyerek mesleğini ne kadar özlediğini anlatıyordu gözleri.
Örgütsüz toplumlar canları yanmadan gerçekleri göremezler. Örgütlü şekilde mücadeleye girene kadar doğru bildiklerinin yanlış, yanlış bildiklerinin doğrular olduğunun ayırdına varmazlar. Siyasetin tepedekilerin işi olduğuna inandırılmışlardır yıllarca. Oy verdikleri burjuva partilerini futbol takımı tutar gibi savunurlar. Fakat hakları için mücadeleyle tanıştıklarında o canhıraş savundukları sermaye sahiplerinin siyasetçilerinin tamamının karşılarında olduğunu görmeye başlarlar uykudan uyanmaya başlamış gibi. İşte o andan itibaren gerçek arkadaşlarının sınıf kardeşleri ve gerçek dostlarının işçi sınıfının sendikaları, dernekleri olduğunu kavrarlar. Çaydan ekmeğe, sudan tuza, şekerden sabuna hiçbir şeyin siyasetin dışında olmadığını kavrarlar. İşte bunun adı sınıf siyasetidir.
İsteyince Birlik Olabiliyormuşuz!
Sürü Halinde Aynı Yöne Bakan Sırtlanlar
- Onlar Zevk-ü Sefa İçinde, İşçiye Gelince?
- “İstanbul’da Mezar Yeri Alamayız”
- Battaniyelere Değil Sınıfımıza Sarılalım
- Sağlıksız Gıdalara Mahkûm muyuz?
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- Hani Bu Topluma Güven Olmazdı!
- Sabancı’nın Mutlu Yaşam Sırları
- Rahat Yaşamın Sırrı
- Kent Ekmek Kuyruğu: “Ben Öyle İstediğim İçin”
- Sistem Ne Ölümüze, Ne de Dirimize Saygı Duyuyor!
- “7 Kitap, 7 Defter, 1 Litre Su, Yarım Ekmek”
- Siz Kimi Taşıyorsunuz Sırtınızda?
- Yalanlara Değil Birleşmeye İhtiyacımız Var
- Kupona ve Kuraya Bağlanan Umutlarımız
- “Artık Kiracı Kalmaz”, TOKİ’ye Hücum!
- Yoksulluk Utanılacak Bir Şey Değil!
- İşçi Aileleri ve Kreş Çilesi
- Yaz Tatilinde Kriz Var!
- “Yok mu Arttıran?”
- Bakan Nebati’den “Işıl Işıl” Yorumlar ve Uçurumlar
Son Eklenenler
- UİD-DER’in 15-16 Haziran Büyük İşçi Direnişinin 55. yıldönümünde gerçekleştirdiği “15-16 Haziran: Gelenekten Geleceğe: Umut Örgütlü Mücadelede!” etkinliğine farklı sektörlerden yüzlerce işçi katıldı. Etkinliğe katılan konuklar arasında; unutulmaz...
- Özel Sektör Öğretmenleri Sendikasının 25 Haziranda başlattığı Büyük Öğretmen Yürüyüşünü gerçekleştiren ve bugün Ankara’ya ulaşan öğretmenlerin önü Ziya Gökalp Caddesi üzerinde polis barikatıyla kesildi. Talepleri için yürüyüşlerini Milli Eğitim...
- 31 Mart 2024’te yapılan yerel seçimlerin ardından İzmir Çiğli Belediyesinde çalışan 147 işçi tasarruf bahanesiyle işten atılmış, yürütülen mücadele sonucu işçilerin bir kısmının işe iadesi yapılmıştı. Verilen tüm sözlere rağmen işe iadesi yapılmayan...
- Bu yıl 1 milyondan fazla öğrenci LGS sınavına, 2,5 milyon öğrenci YKS sınavına girmek için başvuru yaptı. Her yıl milyonlarca çocuk ve genç, aileleriyle birlikte sınav stresiyle baş etmeye çalışıyor. Çocuklarının geleceğine yönelik kaygı duyan...
- Artan fiyatlar karşısında alım gücümüz düşmeye devam ediyor. Enflasyonun artış hızının azaldığı söyleniyor ama bu, fiyatların düşmesi anlamına gelmiyor. Yaz meyveleri tezgâhlara çıktı ama kilosu 150-200 liraya varan fiyatlar yüzünden alamıyoruz....
- 15-16 Haziran 1970 Büyük İşçi Direnişi, cesaretini, onurunu ve örgütlü gücünü kuşanmış Türkiye işçi sınıfının tarihe kazıdığı iki büyük gün… İşçi sınıfının tarihsel mücadele mirasını yaşatmak ve bu mirastan güç alarak işçilerin birliğini büyütmek...
- Maliye Bakanı Mehmet Şimşek, geçtiğimiz günlerde en kötüsünü geride bıraktığımızı söyledi ve “2026 yılı, refahın daha çok hissedildiği, fırsatların genişlediği ve ekonomik güvenin pekiştiği bir yıl olacak” dedi. Yıllardır iktidar sözcülerinden...
- Özel Okul Öğretmenleri Sendikası üyesi öğretmenlerin Büyük Öğretmen Yürüyüşü 3. gününde devam ederken, 27 Haziranda Ankara’da Milli Eğitim Bakanlığı önünde basın açıklaması yapıldı. Aynı gün Haber-Sen Türkiye genelinde yaptığı basın açıklamalarında...
- Sevgili Polonez işçisi kardeşlerim, Dayanışma TV’de yayınlanan “146+Bir Polonez Bir İşçi Direnişinin Kalbinden” belgeselinizi büyük bir dikkatle izledim. Belgeseldeki her bir kare, her bir sözünüz direnişinizin gün gün örülmüş gerçek hikâyesini...
- “Gerçeğin içinden, sınıfın penceresinden” şiarıyla yayın yapan Dayanışma TV, işçi sınıfının ilham verici mücadelelerini belgelemeye, bu mücadelelerin işçi sınıfının ortak deneyimi haline getirilmesi çabasına katkı sunmaya devam ediyor. Dayanışma TV...
- Türk-İş’e bağlı sendikalarda örgütlü kamu işçileri, 2025-2026 yılı toplu iş sözleşmesi görüşmelerinde siyasi iktidarın yüzde 16’lık sefalet zammı dayatmasına karşı 26 Haziranda Türkiye genelinde yarım gün iş bıraktı. Türkiye Sağlık-İş Sendikasına...
- İspanya’nın güneyinde bulunan sanayi kenti Cadiz’de yaklaşık 30 bin metal işçisi grevde. 18-19 Haziranda 2 günlük grevlerinin ardından talepleri karşılanmayan işçiler 23 Hazirandan bu yana süresiz grevdeler. CCOO ve UGT sendikalarına üye işçiler,...
- Gençlik dönemi, insan hayatının en heyecanlı, en meraklı ve en enerjik zamanlarıdır derler. Bu yönleriyle gençlik bir nehre benzetilebilir; coşkulu, yönünü arayan, bazen de önüne çıkan taşlara çarpa çarpa yolunu bulan… Bazen hızlı, bazen yavaş akar...