Kırılan Tezgâhlarda Umutlarımız Yitmesin

Ekonominin her geçen gün kötüye gittiği bir dönemde patlak veren Covid-19 salgınından en çok etkilenen yine işçiler ve emekçiler oldu. Kahvehanelerin kapatılması ile işsiz kalan Yusuf ve ailesi bu emekçi ailelerden biriydi. Yusuf, evine ekmek götürebilmek için Esenler’de seyyar bir tezgâh açtı. İlk kez açıyordu tezgâhı ve o gün yanına oğlu Ali’yi de almıştı. Ancak zabıtalar tezgâhlarını kırdılar. Yusuf’un 8 yaşındaki oğlu Ali bunun anlamını biliyordu; tezgâh kırılırsa ekmek yoktu, harçlık yoktu. Babasına saldıran, tezgâhı kıran zabıtalara direnmek istedi küçücük elleriyle. “Bırakın! Eve ekmek götürüyoruz!” diye feryat etti. Bu feryatlar yüreğimizi dağladı. Bu olay ne ilk ne de sonuncu maalesef. Her gün benzer pek çok olay yaşanıyor.

Hâlâ işi olanlarımız zamlar karşında her geçen gün daha da eriyen ücretleriyle nasıl geçinebileceğini kara kara düşünürken kısa çalışmada olanlarımız ise bu kuşa dönmüş ücretlerin bile tamamını alamıyor. Bir de ücretsiz izinlerle “çalışıyor” görünüp işsiz olanlarımız var. 10 milyondan fazlamız fiili olarak işsizken, milyonlarcamız ise açlık sınırının da altında olan asgari ücretle geçinmeye çalışıyor. Kira, faturalar, gıda giderleri hepimizi zorluyor. Yoksul aileler geçinebilmek için çocukların bile çalışmasına ihtiyaç duyar hale geliyor.

Bu koşullarda çocuklar yeterli gıdaya dahi ulaşamazken bir de pandemi sürecinde uzaktan eğitim sorunu eklendi. Mesela Ali’nin 3 kardeşi daha var. Evlerinde tek tablet ile eğitim görmeye çalışıyorlar. Birçoğumuzun evinde de böyle değil mi? Bir kardeş derse girerken diğer kardeş giremiyor ya da çocuğumuzun eğitimi için kredi kartları ile bilgisayar alıp ağır bir borç yükünün daha altına giriyoruz.

Evet, hepimizin zaten bildiği hatta belki her gün boğuştuğu sorunlardan bahsediyorum. Bunlar bizim gerçeklerimiz ve hiç de iç acıcı şeyler yaşamıyoruz. Ama içimizi karartmak çare değil. Bunun yerine birbirimize destek olursak, bir arada durursak artık yeter diyebiliriz bize bu koşulları reva görenlere. Bunun en güzel örneğini bugün bir arada mücadele eden maden işçileri, metal işçileri gösteriyor bize.