Buradasınız
İşte Bu Bizim Metrobüs!
İstanbul’dan bir öğrenci
Bilirsiniz ki İstanbul’da bir yerden başka bir yere ulaşmak demek, çileli bir yolculuk demektir. Toplu taşıma araçlarının hengâmesi anlatmakla bitmez. Minibüs, otobüs, metro, tramvay, metrobüs gibi araçların her birinde yolculuk etmek ayrı bir dert. Ama bunların içinden birisi diğerlerine göre daha popüler. Tahmin edersiniz ki metrobüs ilk sırayı hiç kaptırmıyor! İşe gidiş ve dönüş saatlerinde metrobüs duraklarında yığınlar yerini alıyor ve yarış başlıyor! Henüz tanışmamış olanlar için biraz metrobüs sisteminden bahsedeyim. Anadolu yakasından ve Avrupa yakasının ilk durağı olan Zincirlikuyu’dan kalkan metrobüsler Avcılar ve Beylikdüzü’ne kadar gidiyor. Bir de ortalarda yer alan Cevizlibağ durağı var. Bu duraktan da 34C yani Cevizlibağ’dan kalkıp Beylikdüzü’ne kadar giden metrobüsler geçiyor. Ama işe gidiş-çıkış saatlerinde Cevizlibağ durağından metrobüse binmeye çalışmak demek, ezilme riskini göze almak demek. Böyle durumlarda da zamandan tasarruf etmek için yeni taktikler üretmek zorunda kalıyorsunuz.
Yine bir gün trafiğin yoğun olduğu saatlerde metrobüse işim düştü. Acelem olduğu için Cevizlibağ sendromuna karşı bir taktik üretmeye koyuldum. Cevizlibağ’dan bir önceki durak Topkapı durağı. Eğer Topkapı durağına gidersem, hem Cevizlibağ kadar kalabalık değildir hem de Anadolu yakasından ya da Zincirlikuyu’dan gelen bir metrobüsün bir kenarına ilişebilirim diye düşündüm. Bu fikir çok akıllıca gelmişti. Topkapı durağına gittim. Metrobüs beklemeye başladım. Art arda iki metrobüs geldi ve durdu. Kapılar açıldı ama içerideki insanlar sıkışmaktan kalıp halini almışlar, kımıldayamıyorlardı. Neyse, dedim kendi kendime “bir dahakine binerim.” Bekleyiş devam ederken duraktaki insan sayısı artıyor, önümüzden geçip duran boş metrobüs 34C’nin ardından bakakalıyorduk. Aradan neredeyse 20 dakika geçmişti ama tek kişi bile metrobüse binmeyi başaramamıştı. Kapıların hizasını tutturmaya çalışıyor, bazılarımız kapı önüme denk gelsin diye yavaş ilerleyen metrobüsü elimizle durdurmaya çalışıyorduk. Açılan kapının suratımıza kapanmasıyla sinirlerimiz gerilmeye başlıyordu. Önümüzden bomboş bir şekilde Cevizlibağ’dan yolcu almak üzere geçen 34C’ler de iyice sinir ediyordu bizi. En sonunda genç yaşlarda bir erkek dayanamayıp kendini metrobüs yoluna attı. 34C’nin önünü kesti ve kapıları açması için eliyle işaretler yaptı, tekrar durağa çıktı. Onun durağa çıkmasıyla 34C kayıp gitti önümüzden ve yine ardından bakakaldık. Yok, bu böyle olmayacaktı. Genç adam öfkeli bir şekilde bir sonraki 34C’nin de önüne atladı. Sonra baktım bir adam daha indi aşağıya. Ardından 3’er 5’er inmeye başladı insanlar. Ben de indim ve metrobüse doğru yürümeye başladık. Yürüyen kalabalığı gören metrobüs şöförü tüm kapıları açtı ve hepimiz metrobüse doluştuk. Metrobüse binebilmenin zaferiyle herkesin yüzü gülüyordu. Metrobüste bir dayanışma inanamazsınız; gençler yaşlılara yer veriyor, erkekler kadınlara yer veriyor; “Buyurun siz oturun”, “Yok canım ne demek buyurun siz oturun…” Tabiri caizse bu bir mucizeydi. İlerleyen duraklarda yanımdaki genç bir çocuk başka bir adama; “abi sen Topkapı durağında mı bindin?” diye sordu. Adam da “evet orada bindim” dedi. Genç çocuk gülerek “nasıl da durdurduk, bindik ama” dedi. Gencin bu heyecanına adam çok durgun tepkiler veriyordu. Sonra konuşmaya başladı: “Biz seçerken seçmesini biliyoruz. Ama sonra unutuyoruz. Bakmıyoruz ki seçtiğimiz adam ne yapıyor, denetlemiyoruz. Yalnızca seçmeyi biliyoruz. Sonra da seçtiğimiz A partisi B partisi fark etmez, onlar seçimi kazanıyor biz seviniyoruz. Biz niye seviniyoruz ki! Bizim hayatımızda değişen bir şey yok, bak! Sevinmesi gereken onların karıları, çocukları. İşte hep bizden dolayı böyle, haksız mıyım?” Genç “haklısın abi” diyerek adamı onayladı.
Düşününce öyle trajikomikti ki halimiz. Parasını peşin verdiğimiz araca binebildik diye sevinir oluyoruz. Öfkemizi de bizi bu hale getirenlere değil metrobüs şöförüne, birbirimize kusuyoruz. Hâlbuki temel ihtiyaçlarımızdan birisi olan ulaşım, istenilse pekâlâ da sorun olmaktan çıkarılabilir. Metrobüsteki adam çok haklıydı. Biz önümüze dayatılanı seçip sonra da yaptıkları karşısında susuyoruz. Sormuyoruz “Bu iş niye böyle?” diye. Ya da kendi kendimize soruyoruz, kimse duymuyor. Kendi keyifleri için milyon dolarlar akıtıp saraylar yaptıranlar biz işçi-emekçi kesimi hiç umursamıyorlar bile. Seçim zamanı yakamıza yapışıp oy istiyorlar, sonra dış kapının dış mandalı bile olmuyoruz onlar için. Bu yaşadığım küçücük bir örnek bile birlik olunca güçlü olduğumuzu gösteriyor. Tek kişiyken açılmayan kapılar, hep birden yürüyünce açılıveriyor.
Analar
- Emekliler “AÇIZ” Diyor, Onları Kim Duyuyor?
- Geleceğimizi Kurmak İçin Birliğimizi Büyütelim
- “Asıl Haber Biziz Be Abla”
- Sağlık Çalışanlarına Sağlıksız Yemekler
- Sorunlar Mücadeleyle Çözülür
- İşyerinde “Paralı Eğitim!”
- Onların İnsafına Bırakmayalım!
- “Sana Ceza Veriyorum Tayfun!”
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- “Çalışanlarımıza Rapor Vermeyin!”
- “Kırtasiye Ürünleri İkinci Ele Düştü”
- Örgütlü Olmak ve Toplu İş Sözleşmeleri
- Alo 170: Yanlış Numara Çevirdiniz!
- Turgut Özal, Gökova Santrali ve Sonrası
- TÜİK Kimin Hizmetinde?
- Emekliler Sendika Kuramazmış!
- Sorumluluk Almadan Kazanım Elde Edemeyiz
- Topluma Fildişi Kulelerden Bakmak
- Mücadele Edenler Mutlaka Kazanır!
- “Geçmiş Olsun” Yerine “Rapor Almayın”
Son Eklenenler
- Sarayları süsleyen altın, sultanların ve soyluların yaşamında zenginliğin en önemli ölçüsü olmuştur. Fakat bu zenginliği üreten zamanın köleleri ve günümüzün işçileri için bu maden her zaman acı, gözyaşı ve ölüm getirmiştir. Altın madenlerinde...
- Çalıştığım işyerinde uzun yıllardır çalışan ve EYT yasası çıktıktan sonra SGK’ya başvurup emekli olanlar var. Malûm, emeklilik maaşı iktidar eliyle kuşa çevrildi. Bizim patron da sayıları azımsanmayacak kadar çok olduğu için EYT’li işçileri bir an...
- DİSK, 3 Mayısta Türkiye İstatistik Kurumunun (TÜİK) Ankara’daki merkez binası önünde basın açıklaması gerçekleştirdi. Burada konuşan DİSK Genel Başkanı Arzu Çerkezoğlu, TÜİK’in enflasyon sepetindeki maddelerin fiyat listesini 2 yıla yakın bir...
- Geçenlerde yeğenimle sohbet ederken “kolajenlerin içerisinde en kalitelisi hangisi bilgin var mı?” diye sordu. Ben de doğal olarak “bir sağlık sorunun mu var, neden kolajen kullanma gereği duyuyorsun?” diye sordum. O da yarı utanarak “hep güzel...
- Dünya genelinde yoksulluk ve baskılar büyüyor, emperyalist savaşın alevleri gün geçtikçe yayılıyor. Kapitalist sömürü düzeninin yarattığı sorunlar, krizler derinleşiyor. İşçi sınıfı ise kapitalist sömürüye karşı mücadele etmekten, birlik olup...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta Türkiye’nin dört bir yanında yüzbinlerce işçi ve emekçi alanlara çıktı, ekonomik yıkımın bedelini ödemek istemediklerini haykırdı. Sendikaların ve demokratik kitle...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta bir kez daha dünyanın ve Türkiye’nin dört bir yanında işçiler meydanlara çıktılar. Kapitalist sömürüye, emperyalist savaşa, yoksulluğa, baskılara, eşitsizliğe, adaletsizliğe...
- İngiltere’de 7 Ekimden bu yana her Cumartesi ulusal çapta eylemler düzenleyerek Filistin halkının yanında yer alan işçi ve emekçiler, egemenlerin savaşına karşı meydanlarda yerlerini almaya devam ediyor. 20 Nisanda ülke çapında çeşitli kent...
- İtalya’da büyük işçi sendikaları iş cinayetlerine karşı binlerce işçinin katıldığı kitlesel bir miting düzenledi. 20 Nisan’da işçiler “Artık Yeter!” sloganıyla işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği, kamu sağlığı hakkı, adil vergi reformu ve...
- İşyerinde, sokaklarda, toplu taşıma araçlarında insanların yüzlerinden okunan yorgunluk ve mutsuzluk dikkatimi çekiyor. Öfke, mutsuzluk, umutsuzluk bir virüs gibi yayılmaya başladı. “Ama insanlar neden bu kadar mutsuz?” diye düşündüm kendi kendime....
- 1 Mayıs’ın gelmesiyle emekçiler, kadınlar, üniversiteli gençler, emekliler kendi taleplerini haykırmak için alanları doldurmaya hazırlanıyor. Ben de genç bir işçi olarak kendi talebimi haykırmak için alanda yerimi alacağım. Benim talebim çalışma...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER Mersin temsilciliğinde de “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlik gerçekleştirildi. Etkinliğe çeşitli...
- Bugünün stajyer öğrencileri, yarının sağlık işçileri olarak 1 Mayıs’ta sesimizi duyurmaya geliyoruz. Kimimiz ailelerinden uzakta farklı şehirlerden gelip yurtlarda kalan, kimimizse aileleriyle İstanbul’da yaşayan öğrencileriz. Biliyoruz ki stajyer...