Yasalar Patronların Canını ve Malını Koruyor

Patronlar işlerine geldiğinde bizleri bir kâğıt parçası gibi kullanıp atıyorlar. Elbette ki yasaları da onlara hizmet ediyor. İş Kanununun 25/2 maddesi patronların bizleri tazminatsız işten çıkartmalarının yolunu döşüyor. Geçtiğimiz günlerde matbaada çalışan bir arkadaşımız bu madde gerekçe gösterilerek işten atıldı. Hayatında ilk defa bir yasa maddesine dayandırılarak işine son verilmişti. Bu yasanın ne içerdiğini, işten atılmasının patrona göre hangi haklı (?) nedene dayandırıldığını bilmiyordu. Tıpkı birçoğumuz gibi. Oysaki bu madde tam da işverenlerin lehine hazırlanmış, işçiyi suçlu gibi gösteren bir maddedir. Patronlar keyfi olarak bu maddeyi her koşulda uygulamaktan geri durmuyorlar.

Bir makinenin vidası kırıldığında, bir makine bozulup çalışmadığında bile işçilerin canından daha fazla önem verilir onlara. İşe alındığımız ilk günden itibaren kendi emeğimiz olan makineleri ya da diğer malzemeleri canımızdan daha fazla kıymet verip koruma altına alırız. Peki, güvenlik önlemleri almadan işçileri çalıştıran patronlar bunun bedelini ödüyorlar mı? Tiner ve boya kokusu içinde çürüyen ciğerlerimizin, iş cinayetlerine kurban giden bedenlerimizin hesabını ödüyorlar mı? Hayır!

Tüm bu yasalar patronların canını, malını güvence altına alıyor. Ama bu bizleri yıldırmasın. Böyle bir durumla karşılaştığımızda ilk yapmamız gereken şey, patron bizi çıkartıyor diye boynumuzu büküp işten çıkmamaktır. Sessizce boyun eğmemeliyiz. Öncelikle hangi gerekçeye dayandırarak işten çıkartıyorsa, patronun bunu ispatlaması gerektiğini yazıyor aynı yasalar. İspatlamasını ondan talep etmeliyiz. Patronun kötü niyetli olduğunu noter aracılığıyla tespit ettirmemiz elimizi daha fazla güçlendirecektir. Fakat tek bir gücümüz vardır o da örgütlü gücümüzdür. Patronlara karşı birleşmek için örgütlenmek, bir arada durarak işten çıkartılan arkadaşımıza sahip çıkmak ve sıranın bize gelmesini beklemeden örgütlü mücadelenin içine girmek zorundayız. Başka kurtuluşumuz yok!