Buradasınız
“Burada Siyaset Yapmayın”
İzmir’den emekli bir işçi
Yıllar önce Aziz Nesin’in “Bu Memleket Batar Arkadaşım Batar” kitabını okumuştum. Zihnimde kaldığı kadarıyla olay bir kahvehanede geçiyordu. Kahvehanedeki bütün masalardaki konuşmalar aynı. Memleketin tepesindekiler halkı iliklerine kadar söğüşlediği, yoksulların ceplerinin dibinde kalan tek kuruşu bile ellerinden çekip aldığı halde ahali kahvehanelerde, sokakta, evde, fabrikalarda, kısacası hayatın her yerinde memleketin battığını, daha da batacağını tartışıp durmaktadır. Kahvehaneye her gün gidip aynı masaya oturup gazeteleri okuyan biri konuşmalara hiç katılmaz. Ayda yılda bir sadece “batmaz, batmaz” der ve susarmış. Aradan aylar yıllar geçer. Ahali memleketin neden batmayacağını hiç sormaz o kişiye. Yıllar sonra memleketin hali daha beter duruma gelir. Ahali nihayet hiç ciddiye almadıkları kişiye “batmaz, batmaz diyorsun. Bundan beter daha nasıl batacak?” diye sorarlar. Malum kişi şöyle der: “Herkes kuzu kuzu çalışıyor. Vergisini veriyor. Çalışanlar çalıştığı ve vergiler verdiği sürece memleket batmaz, batan halk olur.” Ahali bunu hiç düşünmediği için malum kişiyi adamdan saymadıklarına gani gani utanırlar. Sohbet ve tartışmaları bambaşka olmaya başlar.
Örgütsüz toplumlar canları yanmadan gerçekleri göremezler. Örgütlü şekilde mücadeleye girene kadar doğru bildiklerinin yanlış, yanlış bildiklerinin doğrular olduğunun ayırdına varmazlar. Siyasetin tepedekilerin işi olduğuna inandırılmışlardır yıllarca.
Bir haftadır memleketin onlarca yerinde çıkan yangınlar devam ediyor. Memleketin tepesindekiler bir yandan “biz çok güçlüyüz, hallederiz. Telaşa mahal yok” rahatlığı içindeler. Diğer yandansa “yangın var diyeni yakarım” diye bağırıyorlar. Her daim ahaliye yükseklerden, otobüs üstünden bakıp “keyif çayı” fırlatmaya devam ediyorlar. Şimdiyse yangınları alıcı kuşlar gibi gökyüzünden izliyorlar. Fırlatacakları çaylar yanan yerlere düşüp telef olacağından depolarda bekleyeduruyor. Yangınlarda canları yananlar yoksullar. Yangınları söndürmek için ölenler, elleri, yüzleri, ayakları yananlar yine yoksullar yani işçi ve emekçiler. Tepelerden bakan efendiler bir yandan “yangınları söndürüyoruz” derler. Sanki yanan kendi elleriymiş gibi. Sıkıştıklarındaysa “ben ellerimle mi söndüreceğim” derler.
Dün mahalledeki kahvehaneye gittim. Krizden önce kahvehanedeki tartışmaların odağında futbol olurdu. Duvar boyundaki televizyonda futbol izlenirdi. Haliyle ahali Diyarbakır karpuzu gibi ikiye yarılırdı. Milli maçlardaysa ahali yek bütün olurdu. Şimdilerdeyse bilmem kaç bin dolara takım değiştiren Lionel Messi bile gündemde yer alamamış ahali nezdinde. Televizyonlardaki sözümona tartışmacılar ahali yangınları, selleri, krizi, işsizliği unutup Messi’yi konuşsun diye yırtınıyorlar. Ama konuşmalar, tartışmalar dönüp dolaşıp pahalılığa, işsizliğe, sellere, yangınlara yani can yakan konulara geliyor.
Oyun oynayan tanıdıkların yanına oturdum. Bizim kahveci Metin Ustaya işaret ederek bir çay istedi komşum Ahmet abi benim için. “Çaylar Musa’dan” dedi yüksek sesle Ahmet abi. Kahvehanenin sahibi Musa “burada siyaset yapmayın. Ekmek teknemin kapatılmasını mı istiyorsunuz?” diye bağırdı. Ahmet abinin “yav Musa paket çay at demedik” demesinden son zamanlarda fırlatılan çay paketlerinin tartışma konusu olduğu belliydi. Musa “siyaset yapmak isteyen çıkıp dışarıda yapsın” diye kapıyı gösterdi. Ahmet abi “ben siyaset yapmıyorum ki. Aha gördüğün gibi televizyondakiler siyaset yapıyor. Git onları sustur” diyerek televizyonu gösterdi. Birçok masadan Ahmet abiye destek verenler oldu. Tartışmalar uzayınca birisi ayağa kalkarak “Musa kardeşim kapat şu televizyonu siyaset konusu kapansın. Yeter ya. Bizim derdimiz bize yeter” diyerek yerine oturup oyununa devam etti.
Örgütsüz toplumlar, hakları için mücadeleyle tanıştıklarında o canhıraş savundukları sermaye sahiplerinin siyasetçilerinin tamamının karşılarında olduğunu görmeye başlarlar uykudan uyanmaya başlamış gibi. İşte o andan itibaren gerçek arkadaşlarının sınıf kardeşleri ve gerçek dostlarının işçi sınıfının sendikaları, dernekleri olduğunu kavrarlar. Çaydan ekmeğe, sudan tuza, şekerden sabuna hiçbir şeyin siyasetin dışında olmadığını kavrarlar. İşte bunun adı sınıf siyasetidir.
Metin Usta denmesinin nedeni işinin ehli bir demirci ustası oluşundandır. Milyonlarca işçi işten atıldığında kriz Metin Ustayı da teğet geçmemişti. Metin şimdilerde akrabasının kahvehanesinde yüz lira karşılığında yevmiyeci olarak çalışıyor. Kahvehanenin sahibi gerdanı sarkık Musa özel masasında alıcı kuş gibi masalardaki insanları gözler her daim. Eskiden önündeki kâğıda her çay için bir çizik atardı. Şimdilerdeyse önündeki bilgisayarda sipariş edilen çayı, ayranı, sodayı, kahveyi ayrı ayrı kaydediyor. Hesap eksik çıkarsa garson Metin Ustanın yevmiyesinden kesermiş. Elleri iri ve nasırlıdır hâlâ Metin Ustanın. Biraz da çaycılık yapmak ağır geliyor bizim Metin Ustaya. “Ahvalin ne âlemde” diye sordum çayı getirdiğinde. İri ve nasırlı ellerini iki yana açarak “bundan daha kötü mezara girmek olur” diyerek mesleğini ne kadar özlediğini anlatıyordu gözleri.
Örgütsüz toplumlar canları yanmadan gerçekleri göremezler. Örgütlü şekilde mücadeleye girene kadar doğru bildiklerinin yanlış, yanlış bildiklerinin doğrular olduğunun ayırdına varmazlar. Siyasetin tepedekilerin işi olduğuna inandırılmışlardır yıllarca. Oy verdikleri burjuva partilerini futbol takımı tutar gibi savunurlar. Fakat hakları için mücadeleyle tanıştıklarında o canhıraş savundukları sermaye sahiplerinin siyasetçilerinin tamamının karşılarında olduğunu görmeye başlarlar uykudan uyanmaya başlamış gibi. İşte o andan itibaren gerçek arkadaşlarının sınıf kardeşleri ve gerçek dostlarının işçi sınıfının sendikaları, dernekleri olduğunu kavrarlar. Çaydan ekmeğe, sudan tuza, şekerden sabuna hiçbir şeyin siyasetin dışında olmadığını kavrarlar. İşte bunun adı sınıf siyasetidir.
- “İstanbul’da Mezar Yeri Alamayız”
- Battaniyelere Değil Sınıfımıza Sarılalım
- Sağlıksız Gıdalara Mahkûm muyuz?
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- Hani Bu Topluma Güven Olmazdı!
- Sabancı’nın Mutlu Yaşam Sırları
- Rahat Yaşamın Sırrı
- Kent Ekmek Kuyruğu: “Ben Öyle İstediğim İçin”
- Sistem Ne Ölümüze, Ne de Dirimize Saygı Duyuyor!
- “7 Kitap, 7 Defter, 1 Litre Su, Yarım Ekmek”
- Siz Kimi Taşıyorsunuz Sırtınızda?
- Yalanlara Değil Birleşmeye İhtiyacımız Var
- Kupona ve Kuraya Bağlanan Umutlarımız
- “Artık Kiracı Kalmaz”, TOKİ’ye Hücum!
- Yoksulluk Utanılacak Bir Şey Değil!
- İşçi Aileleri ve Kreş Çilesi
- Yaz Tatilinde Kriz Var!
- “Yok mu Arttıran?”
- Bakan Nebati’den “Işıl Işıl” Yorumlar ve Uçurumlar
- “Nehir, Nehir, Çocuğumu Geri Verin!”
Son Eklenenler
- UİD-DER’li işçiler, grevlerinin 9. gününde Mersen işçilerine dayanışma ziyaretinde bulundu. “İşçiler Boyun Eğmiyor Mücadele Ediyor! Yaşasın Sınıf Dayanışması!” pankartı arkasında grev çadırına yürüyen UİD-DER’li işçiler hep birlikte “Yaşasın Sınıf...
- Emekçi kadın kardeşimiz, nasılsın? Pek sorulmaz nasıl olduğumuz, neler hissettiğimiz ve en önemlisi ne istediğimiz. Bu düzende bir rol biçilmiştir biz emekçi kadınlara ve ona uygun davranmamız, rolümüzü iyi oynamamız beklenir bizden. Hem de öyle...
- Bizler kamuda çalışan sağlık emekçisi kadınlarız. 1 Mayıs yaklaşırken içimizdeki heyecan ve umutla bir araya geldik ve sağlık emekçileri olarak “neler talep ediyoruz?” diye konuştuk. Kadınların oldukça yoğun çalıştığı bir sektörde olmamıza rağmen...
- Sorunlarımız her geçen gün katmerlenerek büyüyor. Mutfak masrafları, faturalar, barınma sorunu, düşük ücretler… Ama yalnızca sorunları sıralamakla bir yere varamayız. Yaşadığımız sorunları çözüme kavuşturmak için öncelikle sorunun kaynağını...
- Mersin Çevre Platformu, MIP AŞ’nin limanı genişletmek amacıyla Atatürk Parkını kapatmasını Özgür Çocuk Parkında basın açıklaması ile protesto etti. Mersin halkı, şehir merkezinde bulunan Atatürk Parkının MIP A.Ş tarafından liman genişletme...
- 28 Nisan birçok ülkede iş kazalarında ve meslek hastalıklarında yaşamını yitirmiş işçileri anma günü olarak kabul edilmiş durumda. İlk defa Kanada Kamu Çalışanları Sendikası (CUPE), 1984’te kendi üyeleri için 28 Nisanı Yas Günü olarak ilan etti. Bir...
- ABD’nin New York şehrindeki Columbia Üniversitesi öğrencilerinin başlattığı Filistin halkıyla dayanışma eylemleri ülke çapındaki diğer üniversitelere de yayılarak büyüyor. ABD’nin 22 eyaletinde 40’tan fazla kampüste öğrenciler aynı taleplerle...
- Aralık 2023’te iktidara gelen faşist Javier Milei ve hükümeti, kemer sıkma politikalarıyla krizin faturasını Arjantinli emekçilerin sırtına yıkmaya devam ediyor. İktidara geldiği günden bu yana birçok protesto gösterisiyle Milei hükümetine...
- İşçi sınıfının kadınları olarak birçok sorun yaşıyoruz ve bu 1 Mayıs’ta bizim de yükselteceğimiz taleplerimiz var. Sohbetimiz sırasında emekçi kadın kardeşlerimiz hangi taleplerle 1 Mayıs’a katılacaklarını anlattılar.
- Bizler bir grup petrokimya işçisiyiz. Tüm sınıf kardeşlerimizi 1 Mayıs’ın birlik, mücadele ve dayanışma coşkusuyla selamlıyoruz.
- İşçilerin sendikalaşma hakkı, ücretleri patronlar tarafından gasp edilirken bu duruma itiraz eden, hakkını arayan işçiler cezalandırılıyor, darp ediliyor. Ancak saldırılara, baskılara boyun eğmeyen işçiler mücadeleyi sürdürüyor. İstanbul Finans...
- Tekirdağ Çorlu’da 8 Temmuz 2018’de meydana gelen tren katliamında 7’si çocuk 25 kişi yaşamını yitirmiş, 300’den fazla kişi yaralanmıştı. Katliama ilişkin davanın karar duruşması 25 Nisanda Çorlu Halk Eğitim Merkezi’ne kurulan 1. Ağır Ceza...
- Emekçi kadınlar olarak hayatın her alanında çeşitli sorunlarla karşılaşıyoruz. Bu sistem bizi sokakta katledip, savaşlarda öldürüyor. Emeğimiz yok sayılıp hayatımız değersizleştiriliyor. Bizler işçi sınıfının kadınlarıyız, ellerimizdeki hünerle...