Buradasınız
İşsizlik Fonu Yağmalanıyor
Gebze’den bir kadın metal işçisi
Hepimizin bildiği gibi krizle birlikte tüm faturayı biz işçilere kesmeye girişen gözü dönmüş patronlar, bizlere kan kusturmaya devam ediyorlar. Ben metal işkolunda çalışan bir işçi olarak, çalıştığımız işyerinde krizden bize yansıyanların bir kısmını sizlerle paylaşacağım. O kadar çok saldırı var ki, şimdilik en yakıcı sorunumuzdan biri olan işsizlik fonunun gaspından bahsedeceğim.
Krizle birlikte sanki gerçekten de çok ihtiyaçları varmış gibi burjuva devlet patronlara “Aman sen işçileri çıkarma, ben çalıştıramadığın günlerin parasını ödeyeceğim” deyip bizi ateşin ortasına atmıştır. Devletin ballı kıyağı sonrasında bütün patronlar “biz bu yağmaya nasıl dâhil oluruz”un hesabına girişerek, evraklarda tek bir hata yapmamaya özen göstererek, titizlikle derslerine yoğunlaştılar. İlk önce bu yardımdan faydalanmak için işçi kıyımı yaptılar, ardından devletlerine başvurdular. Başvurmadan önce darbe tecrübeli rütbeli personel takımı da (bizim fabrikamızda yetkili bazı müdürler asker emeklisi) karşımıza dikilip “çok mağdur olduklarını” söyleyip birkaçımızla işlerinin bittiğini açıkladılar ve ardından hafta boyu devam eden ilk çıkışlarda onlarca işçi çıkarıldı. Bu sayılar sonraki aylarda giderek artacaktı. Üretim müdürümüz toplantı düzenleyerek artık çıkış olmayacağı fakat yine de kendimize çok dikkat etmemiz gerektiği, aksi halde olacaklardan kendisinin sorumlu olmayacağı tehdidini de peşin olarak yapıyordu. Devamında ise ellerinde kalan bu kadroyu bozmayacaklarını ekledi.
Bir toplantı da idare bölümü ve genel üretimden sorumlu insan kaynaklarından geldi. Krizden dolayı belirli zamanlar çalışılamayacağını ve bu çalışılmayan günler için bizleri düşünüp devlet yardımından bizler adına başvurup ödenek alacaklarını, gerekirse bu ödeneği alabilmek için bizim adımıza rüşvet de teklif edebileceklerini ifade ettiler. Güya bu işi halledemezse bu beceriksizliği erkekliğine sığdıramazmış insan kaynakları müdürümüz ve mutlaka halletmenin bir yolunu bulacakmış. Yani ne yapıp ne edip sigortada biriken işsizlik fonumuza “tecavüz” edeceklerini söylüyordu. Derken bir iki hafta sonra yine toplantı düzenlendi ve çok zor olsa da başvuruyu Ankara’ya kabul ettirdiklerini, bizim adımıza insan kaynakları olarak rüşvet götürdüklerini söylediler. Kuşkusuz maaşlarımızdan kesilen ücretlerin toplu bir şekilde verildiği çok açıktı.
Nihayet beklenen ödenekten yararlanabilmek için düzenlenen belge önümüze geldi ve ben önce okudum ve itiraz ettim. Çünkü bizim adımıza düzenlenen bu belgede “Ailevi ve kişisel problemlerimden dolayı 2 iş günü ücretsiz mazeret izni kullanmak istiyorum” diye yazılmıştı. Belgenin alt kısımlarında izin mazeret seçenekleri de vardı. Ben kabul etmedim önce ve bölümümüzde çalışan temsilcimize böyle bir belgeyi imzalamamız mümkün değil dedim. Temsilcimiz, “Benim haberim yok. Pazartesi sorarım. Şimdi geç yerine” dedi beni kandıracağını zannederek. Vardiya sorumlumuz da beni yerime geçmem gerektiğini söyleyerek uyarınca yerime geçtim. Bu esnada çoğunluğa çoktan imzalatılmıştı kâğıtlar.
Hafta başı oldu, ben sendika odasına gittim ve bu belgeyi imzalamamızın doğru olmadığını söyledim. Fakat rahatı yerinde olan temsilcimiz “Bunu biz talep ettik yoksa ya işçi atılacak ya da ücretler ödenmeyecekti” deyip beni başından savmaya çalıştı. Diğer bölümlerden de tepki gelince belgedeki “ailevi sorunlarım” bölümü kaldırılmış, sadece “mazeret izni kullanmak istiyorum” cümlesi aynen kalmıştı ve biz bu mazeret izin belgesini 6 ay boyunca zorla imzalamış olduk. Kimse itiraz etmiyor, çünkü hemen psikolojik baskıyla karşılaşıyor ya da işten çıkarmayla tehdit ediliyoruz. Bu da tabii ki örgütsüz olmamız nedeniyle yaşadığımız ayrı bir rezalet.
İlk başvuru süremiz doldu derken yıllık izinler yaklaştı. Yapacağımız tatili önce hak etmemiz gerekiyormuş gibi bir muameleye tâbi tutularak, acil sipariş gerekçesiyle izin öncesi aralıksız eksik elemanla yoğun bir şekilde çalıştırıldık. Yani bize izin yapacak olduğumuz sürenin stoklarını tamamlattılar. İzin dönüşü ise tekrar ödeneğe başvurulduğunu ve bu son başvurudan sonra ne olacağını bilmediklerini söylediler.
Bu arada bizim işsizlik fonumuzdaki paraların tek tek patronlar tarafından işin bir şekilde kitabına uydurulmasıyla tırtıklanması yetmezmiş gibi, fonumuzun bir kısmının hükümet tarafından bizlere sorulmaksızın bir kararla Karayolları Müdürlüğüne aktarıldığını da öğrendim. İşçi sınıfının örgütsüz olması patronların iştahını kabartıyor. Çoğu sigortasız işçi çalıştırıyor, asgari ücretten sigorta ödüyor ya da elde avuçta kalan sosyal hakları da elimizden almaya çalışıyorlar. Peki, biz işçiler bunun karşısında durup bekleyecek ya da çaresizlikten sızlanıp ağlayacak mıyız? Elbette ki hayır. Bizler var olan haklarımızı koruyarak elimizden alınan bütün hakları bir bir geri almak için mücadele etmeliyiz.
Biz bu ödenekten 2. kez yararlanıyoruz ama ya sonrası ne olacak biliyor musunuz? Patron bizi işten attığında işsizlik fonundan yararlanma hakkımız kalmayacak. Bir de uzun zaman iş bulamadığımızı düşünün. Kira birikecek, faturalar, dengesiz beslenme ve hastalık, devamında psikolojik bozukluklar ve aile içi kavgalar, çatışmalar başlayacak. Bunlar henüz çalışmakta olan işçi arkadaşlarım için geçerli. Ama işsiz kalan birçok ailede bunlar zaten yaşanıyor. Bazı aileler çocuklarını okuldan almak zorunda kaldı. Buna rağmen, burjuvazi utanmadan “eğitim seferberliği” lafını dilinden düşürmüyor.
Sevgili işçi dostlarım eğer biz örgütlenmezsek, sadece işsizlik fonu değil kıdem tazminatlarımız da tehlikede. Bu yaşanan sorunlar yalnızca bir işyeri ile sınırlı değil, işçi sınıfı sayesinde dönen dünyada, tüm patronların birbirinden farklı olmaksızın aynı amaç için saldırdıklarını biliyoruz. Acil alarmla bu gasplara dur demeliyiz. Mücadeleye başlamak için patronların tokatlarının yüzümüze tekrar tekrar inmesini beklemeyelim.
Ya Tarafsın ya da Bertaraf!
- Adres Doğru mu?
- Emekliler “AÇIZ” Diyor, Onları Kim Duyuyor?
- Geleceğimizi Kurmak İçin Birliğimizi Büyütelim
- “Asıl Haber Biziz Be Abla”
- Sağlık Çalışanlarına Sağlıksız Yemekler
- Sorunlar Mücadeleyle Çözülür
- İşyerinde “Paralı Eğitim!”
- Onların İnsafına Bırakmayalım!
- “Sana Ceza Veriyorum Tayfun!”
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- “Çalışanlarımıza Rapor Vermeyin!”
- “Kırtasiye Ürünleri İkinci Ele Düştü”
- Örgütlü Olmak ve Toplu İş Sözleşmeleri
- Alo 170: Yanlış Numara Çevirdiniz!
- Turgut Özal, Gökova Santrali ve Sonrası
- TÜİK Kimin Hizmetinde?
- Emekliler Sendika Kuramazmış!
- Sorumluluk Almadan Kazanım Elde Edemeyiz
- Topluma Fildişi Kulelerden Bakmak
- Mücadele Edenler Mutlaka Kazanır!
Son Eklenenler
- İngiltere’de geçtiğimiz haftalarda üç çocuğun öldürülmesinin ardından bu cinayetlerden göçmenleri ve Müslümanları sorumlu tutan güruhlar sokaklara dökülmüştü. Ülkede göçmen ve Müslümanları hedef alarak ırkçı saldırılar başlatan faşist çetelere karşı...
- İstanbul Bakırköy Metro şantiyesinde Bayburt Group taşeronu Modüler Teknik firmasında çalışan DİSK Dev Yapı-İş üyesi inşaat işçileri ücretleri aylardır ödenmediği için 12 Ağustosta Bayburt Group önünde eyleme başladı.
- Herkesin dilinde olan basit, masum bir soru… Ama aynı zamanda soranın da cevaplayanın da belli düşünce kalıplarına hapsolduğunu gösteren bir soru: Senin memleket nere? Fabrikada yeni işe başlayan birine, sokakta, otobüste, parkta tanıştığımız birine...
- İki kız kardeş, 15 yaşındaki Esmanur Argun ve 18 yaşındaki ablası Elif Argun, Urfa Viranşehir’den tarım işçisi olarak Bursa’ya gelmişlerdi. İşe giderken onları taşıyan traktörün devrilmesi sonucu hayatlarını kaybettiler. Kısacık yaşamları gibi...
- Tekgıda-İş Sendikasına üye oldukları için işten atılan Polonez işçilerinin sendikalı çalışma hakkı ve işe iade talebiyle başlattıkları direniş sürerken 9 Ağustosta İstanbul Valiliği önüne giderek seslerini duyurmaya çalıştılar. Türk Harb-İş...
- Geçtiğimiz günlerde Cerrahpaşa Üniversitesine bağlı Murat Dilmener Hastanesinin su tesisatının patlaması üzerine, yeni doğan yoğun bakım ünitesinin tavanı çöktü. Solunum cihazına bağlı bir bebek hayatını kaybetti. Solunum cihazına bağlı olan ve...
- UİD-DER’e gelmeden önce de bu dünyada olup bitenlere karşı öfkeliydim. Bir şeyler yapmak istiyordum fakat ne yapacağımı bilmiyordum. Yani öfkemi doğru yerekanalize edebilmiş değildim. UİD-DER sayesinde kapitalist bir sistemde yaşadığımızı ve tüm...
- 31 Mart yerel seçimleri sonrası belediye işçilerine yönelik işten atma ve ücret gaspı saldırıları devam ediyor. İşten atılan işçiler işe iade talebiyle direnişe başlarken ücretleri gasp edilen, düşük ücret dayatılan işçiler de çeşitli eylemlerle hak...
- Sokak köpeklerinin katledilmesinin önünü açan yasa geçtiğimiz günlerde AKP’li ve MHP’li vekillerin oylarıyla Meclisten geçti. Yasa hazırlanırken ve oylanırken yaşananlara baktığımızda nasıl bir düzende yaşadığımızı daha iyi anlıyoruz. Yasa gündeme...
- 6 Şubat depremlerinin üzerinden bir buçuk yıl geçmesine rağmen deprem bölgelerinde barınma sorunu bile çözülmüş değil. Depremden sonra TOKİ, 18 ilde 674 bin 238 konut yapılmasını hedeflediğini açıklamıştı. Şimdiye kadar teslim edilen konut sayısı...
- İkinci Dünya Savaşının son aylarında ABD’nin Hiroşima’ya atom bombası atması ve yüzbinlerce insanın ölümüne neden olması insanlık tarihinin en büyük katliamlarından biri olarak acıyla hatırlanmaya devam ediyor. Bu büyük katliamın 79. yıldönümü olan...
- 28 Temmuz 1914’te dünyanın o güne kadar gördüğü en kanlı savaş başladı. Tam dört yıl süren ve 20 milyon insanın ölümüne, milyonlarcasının yaralanmasına ve sakatlanmasına, kentlerin yakılıp yıkılmasına yol açan bu savaş tarihe Birinci Dünya Savaşı...
- İspanya’da bir duvarda şöyle yazıyor: “El que nos roba es de aqui y rico no inmigrante y pobre.” Yani “Bizi soyanlar göçmen ve yoksul değil, buralı ve zengin.” Bu kısacık bir duvar yazısı içinde bulunduğumuz durumu çok çarpıcı bir şekilde anlatıyor...