Buradasınız
Yeşim’in Annesine Yaşatılanlar…
İzmir’den İşçi Dayanışması okuru bir işçi

Mahallemize bitişik çok katlı site içinde çam ağaçlarının arasında küçük bir parkımız var. Parkta beş adet spor aleti var. Ben sadece bisiklet aletinde pedal çeviriyorum. Parkın girişinde birçok yerden su fışkırtan bir sistem kurulmuş. Akşam sokak lambaları yakıldığında sulama sistemi otomatik olarak devreye giriyor, saat 20.00’de de kapanıyor. Ayrıca yerden ışıklandırması da var. Mahallenin çocukları en çok su oyunu oynamayı seviyorlar. Su bir anda azalıyor, bir anda hızlanıyor. Büyük çoğunluğu denize gidemeyen çocuklar. Elbiseleriyle birlikte fıskiyeler kapanana dek oynuyorlar suyun içinde. Bu çocuklardan biri 8 yaşında olan Yeşim, bütün oyunlarda başı çekiyor. Yeşim, Samet Behrengi’nin Küçük Kara Balık’ı gibi meraklı ve büyümüş de küçülmüş iyi bir örgütçü. Yeşim elimden tutup çekiştirerek annesi ve babası ile tanıştırdı bizi. Abisi futbol oynadığı için daha sonra tanıştırdı.
Yeşim ve arkadaşlarıyla hayal dünyalarını anlamaları için oyunlar da oynuyoruz. İlk dersimiz gökyüzünde parlayan ayın ışığı idi. Bir hafta sonraki dersimiz hayal gücümüzü test etmek için ta uzaktaki tepenin ardında neler olduğunu merak ederek bir hikâye anlatmaktı. Üçüncü haftaki dersimiz Küçük Kara Balık’ın hikâyesinde ne anlattığını anlamak için kitabı alıp okumaktı. Ayrıca kitabın yazarının adı ve hayat hikâyesini de öğrenip birbirimize anlatmak olmuştu. Yeşim bir hafta sonra Küçük Kara Balık’ın hikâyesini ve yazarı Samed Behrengi’yi soluksuzca bağıra bağıra anlattı parkta.
Annesinin anlattıklarına geçmeden kısaca Yeşim’i sizinle tanıştırayım. Yeşim 8 yaşında. Her zaman örgülü olan altın sarısı saçları boyunun yarısından daha uzundur. Gözleri kahverengi ve ela arası ama annesi çalıştığı için bebekliğinden beri kendisini büyüten anneannesi onu ela gözlüm diye severmiş. Kendisine hem annelik, hem de anneannelik etmiş olduğu için şimdilik gözlerinin ela olduğuna inanıyor Yeşim. Yeşim paylaşmayı çok seviyor. Bir çikolatayı küçük parçalara bölerek arkadaşlarıyla paylaşıyor. Hiç yerinde durmadığı için annesi parkın dışında yürüyüşe gittiğinde tanıdıklara Yeşim’e göz kulak olmalarını rica ediyor. Yeşim’in annesi geçen yılın Ekim ayından beridir işsiz olduğunu, işten çıkartılmasını ve daha başka yaşadığı sorunlarını bana gözleri yaşararak, öfkelenerek ve yumruklarını sıkarak anlattı. Sözü Yeşim’in annesine bırakalım. Kendisi anlatsın.
“9 yıldır otomotiv elektrik kabloları üreten fabrikada çalışıyordum geçen yıl Ekim ayına kadar. Öyle yoğun bir çalışma düzenimiz vardı ki sözle anlatamam. Fabrika pandemi döneminde kısa çalışma ödeneği almıştı. İşçileri ayda 15 gün çalışır 15 gün izinli göstermişler. Ama sürekli çalıştırıldım. Fabrika önceden işten çıkarttığı işçilere tazminat vermemek için her şeyi yapmıştı. Pandemi döneminde fabrika beş yüzden fazla işçiyi işten çıkarttı. İşten çıkarılanlara ‘işler açıldığında işlerinize geri döneceksiniz’ denerek kimseye tazminat verilmiyordu. İşe devam eden herkes diken üstündeydi. O zaman hamile olduğumu öğrendim. Gidip ben de işten çıkartılıp çıkartılmayacağımı müdürle konuştum. ‘Sen en iyi çalışanlarımızdan birisin. İşinin başına dön. Hiç merak etme’ dedi. Hamileliğim işime devam edebilmeme engel olacağı için özel bir klinikte kürtaj oldum. İşime devam etmek için ağlaya ağlaya bebeğimi aldırdım.
İki gün sonra işbaşı yaptım. Hem ağrılarm, sancılarım vardı. Hem de psikolojim altüst olmuştu. Ama ne oldu biliyor musunuz? Kürtaj olduktan 20 gün sonra işten çıkartıldım. Aynı müdür bana ‘Biliyorsun. İşten çıkanların hepsi ‘kendi isteğimle işten ayrılıyorum’ evrakını imzalayarak çıktıkları için tazminat almadan ayrılıyorlar. Seni biz işten çıkartıyoruz. Tazminatını da hesapladık. Hesabına yatırılacak. Evrakları imzala. Bütün haklarını vereceğiz’ dedi. Kendimi o kadar kötü hissettim ki anlatamam. Nasıl düşündüğümü bile bilmeden ‘eşimi aramam lazım’ dedim. Sonraki gün eşimle birlikte gittik fabrikaya. Bana imzalatılan işten çıkış evraklarını eşim de okudu imzalamadan önce. Ama imzayı attıktan sonra ‘sen kendi isteğinle işten çıkışını imzaladın’ dediler. Eşim şaşkındı. Bense beynimden vurulmuş haldeydim. Beni işten çıkartan müdür de bir kadındı. Üstelik işime devam edebilmek için bebeğimi aldırdığımı da biliyordu. 9 sene aralıksız çalışmama 36 bin lira verdiler. Sonradan bir avukatla konuştuğumda bana verilmesi gereken tazminatın yarısını bile vermediklerini söyledi.
İşime devam edebilmek için bebeğimi kaybettim. Yetmedi işten atıldım. Psikolojimin ne hale geldiğini anlatamam. 9 yıl sürekli çalıştığım için işsiz kaldığımda sanki kollarım omuzlarımdan kopacak gibi ağrımaya başladı. Belki de kollarım çalıştığımda da ağrıyordu. Ama demek ki farkında değildim. İşten çıkartılacağımı bilseydim çocuğumu doğururdum. İçimde kımıldayan bebeğimi kaybettim. Gerçekten içimde kopan fırtınaları anlatamam. Yeşim’i doğurdum, henüz 1 yaşına gelmeden işe başladım. Annem büyüttü Yeşim’i. Nerede hata yaptım, neden bunlar başıma geldi? Gerçekten bilmiyorum. Sabırla dinlediğiniz ve bundan sonra nasıl davranmam gerektiğini de anlattığınız için çok teşekkür ediyorum. Dediğiniz gibi bütün işçiler birlik olsaydık ben de bebeğimi kaybetmezdim. Kimse de işten atılmazdı belki.”
İşçi kardeşler, Yeşim’in annesinin anlattıkları bir hikâye değil. Ayrıca neredeyse aynı sorunu yaşayan ne ilk ne de son kadın işçidir. Yıllar önce Novamed fabrikasında çalışan 382 işçinin 380’i kadın işçiydi. İşçiler sendikalaşma mücadelesi vermeye başlamadan önce kadın işçiler patronun adamlarının izni olmadan hamile kalmalarının yasak olduğunu anlatmışlardı. Kadın işçilerden biri “Bir arkadaşımız hamile kalma izin zamanı gelmeden hamile kalmıştı. El altından hamile kalma izin zamanı gelmiş başka bir arkadaşımızın ismiyle yer değiştirmiştik” diye anlatmıştı ve sinirden gülerek, “Fabrikada sadece iki erkek işçi vardı. Fabrika işyeri hekimi her ilaç yazdırmaya giden işçiye bir de doğum kontrol hapı yazıyordu. Erkek işçi arkadaşlardan birine de ilaç yazmış. Zaten işyeri hekimi ilaç yazdırmaya giden kimsenin yüzüne bakmadan istediği ilaçları yazıyordu” demişti. Ama kadın işçiler sendikalaşma mücadelesi vermeye başladıktan sonra nasıl birlik olduklarını gözlerinin içi parlayarak anlatmışlardı. Bir yıldan fazla bir zaman grevlerini sürdürmüş ve sendikayı fabrikaya sokmayı başarmışlardı. Bugün de kadın ve erkek işçilerin el ele, kol kola vererek birlik olup mücadeleye katılmaktan başka bir yolu yoktur.
- Sorumluluk Almadan Kazanım Elde Edemeyiz
- Topluma Fildişi Kulelerden Bakmak
- Mücadele Edenler Mutlaka Kazanır!
- “Geçmiş Olsun” Yerine “Rapor Almayın”
- Son Gülen İyi Güler!
- Şu Promosyon Meselesi…
- “MasterChef” Erman Yemeğini Neden Yapamadı?
- Protesto Saygısızlık mıdır Demokratik Hak mı?
- Yeşim’in Annesine Yaşatılanlar…
- Kartal ve Tavuk Hikâyesi
- Zam İsterken Nelere Dikkat Etmelisiniz?
- Örgütlüysek Her Şeyiz, Örgütsüzsek Hiçbir Şey!
- Biz Mücadele Ettikçe Güzel Olacak Her Şey
- UİD-DER’le Tanışmak
- Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinde Yaşanan Sorunlar
- “Zincir Marketi Zincirine Bağladık”
- “Patronların Değil Abi, İşçilerin Grev Günlüğü Bu!”
- Patronlar mı Değişti, Yoksa İşçiler mi?
- Örgütlenen İşçinin Değişimi
- Patronun Ayak Oyunu Küflü Pasta
Son Eklenenler
- İnsanlığın elindeki bunca bilgi birikimine, teknolojik gelişmelere ve deneyimlere rağmen bir afetin felakete dönüşmesi ancak bilinçli tercihlerin sonucu olabilir. Yaşadığımız sermaye düzeni kapitalizmde kâr her şeyden önce gelir ve eğer kâr...
- Değişim Yaratacak ve Yeni Bir Dönem Açacak Olan Emekçilerin İradesidir! İşçi Sınıfı 1 Mayıs’ta Asrın Kötülüğüne ve Yağmacı Enkaz Düzenine “Artık Yeter” Diyecek!
- Fransa’dan sonra Doğu Avrupa ülkesi Çekya hükümeti de emeklilik yaşını yükseltmek üzere hazırlıklara girişti. Hükümet, 65 olan emeklilik yaşını 68’e çıkarmak istiyor. İşçilerse zaten mezarda emeklilik demek olan 65 yaş sınırının daha da...
- Fransa işçi sınıfı Macron hükümetinin emeklilik yaşını 64’e çıkarmasına genel grevlerle karşı koymaya devam ediyor. Ülkede, 23 Marttan sonra 28 Martta da milyonlarca işçinin katıldığı grevler gerçekleştirildi. Böylelikle Fransa işçi sınıfı Ocak...
- 27 Martta Almanya’da son yılların en büyük grevi yaşandı. Havaalanları, demiryolları, limanlar tramvay, otobüs ve metrolar 24 saat boyunca çalışmadı. Ulaşım ve kamu hizmetleri durdu. Grev alanlarında mitingler, gösteriler yapıldı.
- Çalışma koşullarının düzeltilmesi, baskıların son bulması ve ücretlerine yüzde 25 oranında zam yapılması talebiyle direnişte olan Mata Otomotiv işçileri, direnişlerinin 30. gününde Ankara’daydı. Birleşik Metal-İş Sendikası Genel Başkanı Adnan...
- Ben Güneş, 17 yaşındayım. Nasıl başlamam gerektiğini bilmiyorum. Burası artık Hatay diyebileceğim bir yer değil, benim alıştığım Hatay değil. Çok garip bir şey, doğup büyüdüğüm yerin böyle yıkılışını görmek… Bunu yaşayacağımızı düşünmedim hiç. Tabii...
- İstanbul/Tuzla’da bulunan Mata Otomotiv işçileri, 27 Martta Ankara’ya yürümek üzere İstanbul Endüstri ve Ticaret Serbest Bölgesinde toplandılar. Daha insani koşullarda çalışmak isteyen ve haklı taleplerini duyurmak için Ankara’ya yürümek isteyen...
- Mata Otomotiv’de 27 Şubatta üretimi durduran 1000 işçi, hakları için 27 Martta Ankara’ya yürüyor. Mata işçileri, iş güvenliği önlemlerinin alınması, yönetim ve amirlerin uyguladığı baskının son bulması ve yüzde 20 ek zam yapılması için işten kaçınma...
- Tıpkı depremden önce olduğu gibi depremden sonra da devlet yetkilileri sorumluluklarından kaçmaya devam ediyorlar. Hatta umursamazlıkta adeta birbirleriyle yarış halindeler! İlk imdada koşanın devlet olmasını bekleyen depremzedeler hayal kırıklığına...
- Depremzede emekçiler bu kış günlerinde sıcak bir yuvadan yoksunlar. Çoğunun giyecek doğru düzgün bir kıyafeti ya da belki sarılacak bir battaniyesi yok. Çocukların ayaklarında ayakkabıları yok. Kimisi sıcak bir çorbadan yoksun. Deprem bölgesinde...
- DİSK/Birleşik Metal-İş Sendikası tarafından Cengiz Holding binası önünde direnişçi işçilerle birlikte kitlesel bir basın açıklaması gerçekleştirildi. Satera Elektrik işçilerine direnişteki Mata işçileri ile MKS işçileri de destek verdi. Eyleme DİSK’...
- İran’da kız çocuklarının eğitim gördüğü okullarda 30 Kasım 2022 tarihinden beri zehirlenme vakaları görülüyor. İlk olarak Şiilerin kutsal saydığı Kum kentinde bulunan Kum Kız Sanat Okulunda görülen zehirlenme vakası, kısa sürede diğer okullarda da...