Yaşadığımız kapitalist sömürü düzeninde emekçiler olarak her gün yüreğimizi derinden yakan acılar yaşıyoruz. Bu sistem sürdükçe yaşamaya da devam edeceğiz. Yakın zamanda beni en çok etkileyen böyle bir olayı sizlerle paylaşmak istiyorum. Altı yaşındaki Salih’in hayatının nasıl ellerinden alındığını…
Geçtiğimiz günlerde Ankara’da yaşayan Suriyeli savaş mağduru bir aile, atık sebze ve meyve toplamak için akşam saatlerinde semt pazarına dolaşmaya çıkıyor. Nasıl bir çelişki, nasıl bir akıl dışılık! Bir yandan yapay zekâdan, uzay yolculuklarından bahsediyor insanlık, bir yandan atık meyve, sebze topluyor yerden! Aile, altı yaşındaki çocukları Salih’in bir anda kaybolduğunu fark ediyor. Çocuklarını en son gördükleri yere gittiklerinde ise sebze kasalarının yanında, kapağı açık bir kanalizasyon kuyusu görüyorlar. Büyük bir panikle çevredekilerden yardım istemeye çalışıyorlar. Ama Türkçe bilmedikleri için uzun süre çocuklarının kuyuya düştüğünü anlatamıyorlar.
Haberi okurken içim kıyılıyor, kim bilir bu anne ve baba nasıl bir acı yaşadı o an! Nasıl çaresiz hissettiler kendilerini, nasıl yapayalnız hissettiler… Aile bir süre sonra Türkçe bilen Suriyeli yakınlarına ulaşıp çocuğun bulunması için kurtarma ekiplerine haber vermesini sağlıyorlar. Kurtarma ekipleri tarafından başlatılan çalışma sonrasında Salih’in cansız bedeni bulunup çıkarılıyor kanalizasyon kuyusundan… 6 yaşındaki bir çocuk, Salih… Emperyalist savaşının sonuçlarını henüz 6 yaşındayken yaşamış bir çocuk olan Salih, ailesiyle birlikte bin bir umutla sığındıkları bir ülkede, kanalizasyon kuyusunda can veriyor.
Bir avuç egemen şatafat içinde yaşarken dünyanın her yerinde, milyarlarca işçi ve emekçi, her gün benzer acılar yaşıyorlar. Büyük bir bolluğu ürettiğimiz bu dünyada biz işçilerin payına hep açlık, sefalet ve acı düşüyor. Kapitalist sistemde işçiler, etnik köken, din, dil, ırk gibi ayrımlarla birbirine düşürülüyor. Türkiye’de de emperyalist savaş mağduru Suriyelilere karşı ırkçı saldırılar körüklenip Suriyeli sınıf kardeşlerimiz bize düşman olarak gösteriliyor. Böyle gelmiş böyle gidecek havası verenler de çok iyi biliyorlar, böyle gitmeyeceğini! Kapitalist sistemin çarklarını döndüren işçi sınıfı, bu çarkları durduracak güce de sahiptir. Bu acıları da ancak kapitalist sistemin çarkları durduğunda, bu sistem tarihin çöplüğüne gittiğinde son bulacak. Sınıfsız, sömürüsüz bir dünya mümkün!
