Haksızlıklara Artık Dur Diyelim

Ben yıllardır Hacettepe Hastanesi’nde, taşeron şirkette, hasta hizmetlerinde (posta) çalışan bir işçiyim. Yıllardır maaşımızı eksik ve geç alma sıkıntımız var. Defalarca hastane giriş kapılarında az sayıda, yürekli fakat örgütsüz ve bilinçsiz bir şekilde eylem yapmaya ve hakkımızı aramaya çalıştık. Ama bizler birlikte hareket edemediğimiz için çok kısa zamanda şefler ve müdürler tarafından dağıtıldık. Bu yaptığımız küçük eylemler, iş bırakmalar dahi yaşadığımız sıkıntıları kısmi ve kısa süreli çözdü. Fakat bunun ardından şeflerin baskıları ve katı uygulamalar arttı. İş çıkış saatlerimizi 15 dakika uzattılar ve sabahları kahvaltıya hep birlikte girişimizi yasakladılar. Zaten sabah saatlerinde işlerimiz çok yoğun olduğu için kahvaltıya ancak 20 dakika ayırabiliyoruz. Bir de tek tek girersek çayımızın şekerini bile karıştıramadan süremiz dolmuş olacak. Ama bizlere bu baskıları yapanlar uzun uzun krallar gibi kahvaltı yapıyorlar, sigaralarını istedikleri yerlerde içiyorlar. Biz işçilerden sigara içeni gördüklerinde tutanak yazıyorlar. Bu baskılar yetmezmiş gibi 15 günde bir, vardiyamız bittikten sonra yapılan ve mesai olarak sayılmayan zorunlu toplantılarda şirket müdürü bizi açıktan tehdit ediyor. Müdür, kendisine göre “sıkıntı yaratan”, bize göre ise hakkını arayan işçilerin postalıktan temizliğe geçirileceğini ya da işten çıkarılacağını söylüyor. Şirkete onlarca iş başvuru formunun olduğunu söyleyerek bizi susturmaya çalışıyor.

Yaşadığımız bir başka sorun ise, geciken maaşımızı ne zaman alacağımız sorusunu sorduğumuzda şirketten Hacettepe Hastanesi’nin kendilerine ödeme yapmadığı yanıtını almamız. Madem bizler Hacettepe’nin işini yapıyoruz, madem bizlerin parasını Hacettepe veriyor, o zaman şirketin orada işi ne? Bu çok açık dostlar. Şirket aracılığı ile birilerinin cebine daha çok para girerken biz daha da yoksullaşıyoruz. Daha kolay işten çıkarılıyoruz. Daha önceleri Hacettepe Vakfı’na bağlı çalışan işçiler şirkete geçirildikten sonra maaşları çok büyük oranda düştü.

Şunu da sizlerle paylaşmak istiyorum. Maaşımızı alamadığımız dönemlerde hepimizin içinde öfke ve bir şeyler yapma isteği oluyor. Maaşlarımızı aldığımızda ise sanki her şey kendiliğinden düzelmiş gibi geri adım atıyoruz. Ama bilmeliyiz ki yıllardır bu durum böyle ve biz bir şeyler yapmazsak böyle gitmeye de devam edecek. Maaşımızı düzenli alsak bile sorunlarımız bitmiş olmayacak. O yüzden birlikte hareket etmekten vazgeçmemeliyiz ve birbirimize güvenmeliyiz. Çünkü bizler ayrı ayrı ve birbirimize güvensiz olursak ellerimizdeki hakları gasp etmeleri kolaylaşır. Öyleyse birlik olmak için herkesi mücadelemize çağırıyoruz.

TAŞERONA HAYIR!

BİRLEŞEN İŞÇİLER YENİLMEZLER!