Ömrümüzden Çalmalarına İzin Vermeyelim!

Herkese merhaba, ben üniversiteden mezun olmuş bir işçi kadınım. İşletme bölümünden mezun oldum. Şu an bir sınav merkezinde çalışıyorum. Bu sınav merkezinde ne işle uğraşıyorsun derseniz ki, açıkçası ben de bunu tam olarak bilmiyorum, her işi yapıyorum. Ön muhasebeyle ilgileniyorum, öğrencinin durumuyla ilgileniyorum, temizlik yapıyorum vs. Burada benden başka çalışan olmadığı için hepsini ben yapıyorum. Sadece hafta sonları sınavda öğrencilerin başında durması için bir gözetmen çalışanımız var. İşe sabah saat 08.30’da başlıyorum, akşam saat 20.00’da bırakıyorum. Zamanımın hepsini burada harcıyorum ve bu yüzden kendime ayıracak vaktim olmuyor. Haftanın bir günü izinliyim ama o bir günde de yapabileceklerim çok kısıtlı. İşlerimi zar zor yetiştiriyorum. Eğer yetiştiremezsem bir sonraki izin günüme erteliyorum kalan işlerimi. Çünkü başka gün gidemiyorum. Neden diye soracak olursanız size bununla ilgili patronumla yaşadığımız tartışmadan bahsedeyim.

Postanede bir işim vardı, iznimden önceki gündü. Patronumdan izin istedim. Onun bana verdiği cevap aynen şu şekildeydi: “Neden izin gününde gitmiyorsun da bizim mesai saatimizden yiyorsun?” Ben de, “işim acil olmasaydı zaten sizden izin istemezdim” dedim. O da tabi her patronun yaptığı şekilde davrandı ve izin vermedi. Üstelik benim üç izin günümü yiyip, mesai saatlerimin ücretini vermemesine rağmen.  Maalesef o gün gidemedim ve yine erteledim işimi. Ama bu durumda olan tek ben değilim, benimle aynı durumda olan çalışan arkadaşlarım var ve onlar da bu durumdan mustaripler.

Yani anlayacağınız bütün vaktimizi patronlara harcıyoruz, bütün işimizi onlar yüzünden erteliyoruz ama onlar bir saatlik izni bile bize çok görüyorlar. Bunun böyle sürmeyeceğini hepimiz çok iyi biliyoruz. Tek yapmamız gereken birlik olmak, bilinçli olmak ve örgütlenmek.