Buradasınız
Salgın Sürecinde Çocukların Bakımı
Gebze’den bir kadın işçi
Salgın sürecinde çocukların bakımı işçi ailelerinin yaşadığı sorunları fazlasıyla arttırdı. Özellikle küçük çocukları olan ve çalışan anneler hayli dertliler. Çünkü işyerlerinde, mahallelerde ucuz ve nitelikli kreşler olmadığı için, bugüne kadar çocuklara çoğunlukla büyükanne, büyükbaba ya da komşular bakıyorlardı. Ama diğer pek çok salgın hastalıkta olduğu gibi, koronavirüs de en çok yaşlıları ve kronik hastalığı olan insanları risk altına sokuyor. İktidarın aldığı tek önlem ise “yaşlıların hayatını kurtarmak” ve riski önlemek adına yaşlıları eve kapatmak. İktidarın yasakçı, baskıcı ve işçi sınıfının sorunlarını görmezden gelen tutumları neticesinde, işçi aileleri için çocuk bakımı sorunu çözümsüz hale geliyor.
Hatırlayalım, iktidarın her fırsatta övgüler dizdiği sağlık emekçilerinden biriydi Fatma hemşire. Ama çalıştığı hastanede kreş olmadığı için, çocuklarını komşusuna emanet ederek nöbete gitmişti. Evde çıkan yangın nedeniyle çocuklar hayatını kaybetmişti. Konya’da ise aynı anda EBA üzerinden canlı ders vermek zorunda kalan eğitim emekçisi bir çiftin ocağına ateş düşmüştü. Başka çareleri olmadığı için bebeklerini komşularına emanet etmişlerdi. Ama bebek balkondan düşerek hayatını kaybetmişti. Yaşanan bu acıları henüz tekil örnekler olarak hatırlıyoruz. Ama gelecekte çok daha fazla acının yaşanacağı aşikâr. Çünkü emekçi ailelerinde çocukların bakımı sadece ailenin omuzlarına yıkılıyor. Geçinebilmek, yaşayabilmek için çalışmak zorunda olan anne-babalar çaresizlik içinde çocuklarının bakımını sağlamaya çalışıyorlar.
0-6 yaş çocuklara bakım ve eğitim hizmeti veren anaokulu ve kreşler, salgın gerekçesiyle bir açılıyor bir kapatılıyor. 1 Haziran sonrasında Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmet Bakanlığına bağlı kreşler ve gündüz bakımevleri yeniden açılmıştı. Ancak Milli Eğitim Bakanlığına bağlı anaokulları kapalıydı. Velilerden gelen tepkiler üzerine 15 Aralık itibariyle anaokullarını da yeniden açmak zorunda kaldılar. Ancak “çocuğuma kim bakacak?” kaygısı içindeki aileleri, şimdi de “çocuğuma nasıl bakılacak?” endişesi sardı. Tedbirlerin alınmasını ve denetimlerin yapılmasını isteyen aileler son derece haklılar. Çünkü salgını önlemek adına alınan tedbirlerin koronavirüs vaka sayılarını azaltmadığı hatta arttırdığı ortadayken, kreş ve anaokullarında yaşanabilecek sorunları kestirmek güç değil.
Kadın bir metal işçisi, salgın sürecinde çocuğunun bakımıyla ilgili neler yaşadığını şöyle anlatıyor: “Daha birinci sınıfa yeni başlamıştı kızım. Ela, lale, el ele kelimelerini yazmayı öğreniyordu. Okullar yeniden kapandı. Okuldan önce kreşe gidiyordu. Kreşler kapatılınca, şehir dışındaki annemlere göndermek zorunda kalmıştım çocuğumu. Şimdi salgın iyice arttı, annemin de kronik hastalığı var. Diyemiyorum ki, ‘anne çık gel Gebze’ye’ diye. Biz de üniversite öğrencisi bir yakınımızdan destek alıyoruz. Onların okulu da kapandı, kızıma o bakıyor şimdi.” Çocuklarının bakımıyla bizzat ilgilenen anneler ise uzaktan eğitim ve sokağa çıkma yasakları nedeniyle boğulduklarını söylüyorlar. Bir anne yaşadıklarını şöyle anlatıyor: “Çocukların 13.00-16.00 arasında dışarı çıkabileceğini söylüyorlar. Ama o saatlerde canlı ders sürüyor. Çocuğu derse sokabilmek için zaten çırpınıyoruz. Dikkatini toplayamıyor, anlayamıyor, derse katılamıyor. Ders bitiyor, bir de üstüne biz anlatıyoruz konuları. Çocuk dersten sonra, ‘anne dışarı çıkabilir miyim?’ diyor. ‘Olmaz oğlum, yasak başladı’ diyorum. ‘O zaman ben de yarın derse girmem. Dışarı çıkmak istiyorum’ diyor. Nasıl çözüm bulayım ben? Boğuluyoruz artık!”
Türlü çile ve zahmetle büyüttüğümüz çocuklarımızın bakımı, eğitimi ve geleceği için yan yana gelmek ve omuz omuza mücadele etmek zorundayız. Her mahalleye, işyerine nitelikli ve ücretsiz kreşler açılmasının, gerekli tedbirler alınarak okulların yeniden açılmasının, çocuklarımıza fiziksel ve ruhsal gelişimlerine uygun oyun alanları oluşturulmasının yolu birliğimizden geçiyor. Oysa iktidar, koronavirüs gerekçesiyle “misafirliğe gitmeyin, misafir kabul etmeyin” diyerek insanların birbirine kapılarını kapatmasını istiyor. Yasakları arttırarak emekçi kitleleri ayrı evlerde, ama aynı sorunlarla yalnız, çaresiz ve nefessiz bırakmak istiyor. Ama biz emekçiler, sağlığımızı korumaya çalışırken moralimizi ve direncimizi de yüksek tutmak zorundayız. Bu zorlu günleri aşmanın yolu yaşamın her alanında dayanışma içinde olmaktan geçiyor. Çocuklarımızı, umudu ve geleceği birlikte büyütelim.
- “İstanbul’da Mezar Yeri Alamayız”
- Battaniyelere Değil Sınıfımıza Sarılalım
- Sağlıksız Gıdalara Mahkûm muyuz?
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- Hani Bu Topluma Güven Olmazdı!
- Sabancı’nın Mutlu Yaşam Sırları
- Rahat Yaşamın Sırrı
- Kent Ekmek Kuyruğu: “Ben Öyle İstediğim İçin”
- Sistem Ne Ölümüze, Ne de Dirimize Saygı Duyuyor!
- “7 Kitap, 7 Defter, 1 Litre Su, Yarım Ekmek”
- Siz Kimi Taşıyorsunuz Sırtınızda?
- Yalanlara Değil Birleşmeye İhtiyacımız Var
- Kupona ve Kuraya Bağlanan Umutlarımız
- “Artık Kiracı Kalmaz”, TOKİ’ye Hücum!
- Yoksulluk Utanılacak Bir Şey Değil!
- İşçi Aileleri ve Kreş Çilesi
- Yaz Tatilinde Kriz Var!
- “Yok mu Arttıran?”
- Bakan Nebati’den “Işıl Işıl” Yorumlar ve Uçurumlar
- “Nehir, Nehir, Çocuğumu Geri Verin!”
Son Eklenenler
- Mersin’in Gülnar ilçesinde yapımı devam eden Akkuyu Nükleer Santrali şantiyesinde çalışan işçiler Ocak ve Şubat ayı ücretleri ödenmediği için 27 Martta iş bıraktı. Santralin Türkiye tarafının genel yüklenici firması IC İçtaş bünyesinde çalışan...
- Özak Tekstil işçileri sendika değiştirme hakkını kullanarak BİRTEK-SEN’de örgütlendikleri için patronun işten atma saldırısıyla karşılaşmış ve 27 Kasımda direnişe geçmişlerdi. Tüm baskı ve engellemelere rağmen sendikalarıyla birlikte mücadeleyi...
- Bayburt Grup’a bağlı Agrobay Seracılık’ta çalışan işçiler Tarım-Sen’e üye oldukları için tazminatları ve 2 aylık maaşları ödenmeden işten atılmışlardı. 22 Ağustosta direnişe geçen işçiler patronun yalanlarına, jandarma saldırısına, defalarca...
- İşçilerin, patronların saldırılarına karşı mücadelesi sürüyor, bu mücadelelerin bir kısmı anlamlı kazanımlarla sonuçlanıyor. Sendika düşmanlığına karşı direnişe geçen RC Endüstri işçileri patrona geri adım attırdı. Direnişin 20. gününde üretimi...
- Sermayelerini büyütmeyi her şeyin önüne koyan patronlar sınıfı dünyanın dört bir yanında iş güvenliği önlemlerini almayarak, doğayı tahrip edip felaketlerin önünü açarak işçilerin canını almaya devam ediyor. Türkiye’de ve dünyada depremlerde,...
- İtalya İşçi Sendikası UIL ülkede giderek artan iş cinayetlerine karşı 19 Martta Roma’da protesto gösterisi düzenledi. Sendika öncülüğünde yapılan eylemde giderek artan işçi ölümleri protesto edildi. İş güvenliği önlemlerinin alınmamasının işçilerin...
- Sorunlarımız giderek artıyor. Çevremde pek çok insandan “hiçbir şey değişmiyor” cümlesini duyuyorum. Onlara soruyorum: “Peki, değişmesi için sen ne yapıyorsun?” Herkes çözümü birbirinden bekliyor, sonra da “neden böyle” diye şikâyet ediyor. Sonuç...
- Hak gasplarına karşı işçilerin, emekçi kadınların ve emeklilerin hak arayışı sürüyor. Çeşitli işkollarından işçiler İzmir’den Manisa’ya, İstanbul’dan Ankara’ya kadar direnişlerle, yürüyüşlerle, basın açıklamalarıyla seslerini yükseltiyor.
- Başlıktaki sorunun cevabı aslında çok basit: kim karıştırıyorsa onun işine gelir doğal olarak. Çalışmakta olduğum işyeri ağır sanayi… Genç işçilerin yanı sıra çocuk ve yaşlı emeği sömürüsü de katmerli olarak yaşanıyor. Ücretlerin çevredeki...
- Türkiye’de mevcut siyasi iktidar, pek çok alanda politika değiştirdi, iç ve dış politikalarında keskin zikzaklar çizdi, defalarca doğrultu değiştirdi. Fakat doğrultusunu hiç değiştirmediği, istikrarını hep koruduğu bir alan var: Emek politikaları!
- Binlerce yıl önce atalarımızın avlanmak için kullandığı bumerang, atıldığı noktaya geri dönmesiyle bilinir. Bumerangın bu özelliğine atıfla, kişinin gösterdiği tutum ve davranışların sonuçlarının eninde sonunda kendisine geri dönüşü olacağını...
- Bursa’nın Gemlik ilçesinde faaliyet gösteren Borusan Lojistik A.Ş’de Liman-İş Sendikası’na üye olan 4 işçi işten çıkarıldı. Sendikalaştıkları için işten atılan işçilerin geri alınması ve sendikal baskılara son verilmesi talebiyle 21 Martta fabrika...
- Her işçinin belki bir tesadüf neticesinde ve o güne değin ilk kez duyduğu, duyduğunda da “işte aradığım cevap buydu” dediği sözler vardır. Sınıf temelinde örgütlü işçiler buna “kulağına kar suyu kaçırmak” da derler. Benim kulağıma kar suyunu kaçıran...