Sorunlarımız Ortak, Çözümümüz de!

Merhaba dostlar,

Atanamayan öğretmenlerin sıkıntıları hepinizin malumudur. Çok zor şartlarda okullarını bitirir, öğretmenlik yapacakları günü iple çekerler. Ancak son günlerde birçok öğretmenlik branşında aşırı yığılmalar oluştu ve bu da atanamayan öğretmenlerin ucuz işgücü haline dönüşmesine neden oldu.

Ben size geçenlerde iş görüşmesine gittiğim bir dershanede başımdan geçen durumu anlatacağım. Dershanedeki işverenle aramızda geçen konuşmayı özetle aktarıyorum:

İşveren: Kaç yıllık tecrübeniz var?

Ben: Beş yıllık.

İşveren: Ne kadar ücret talep ediyorsunuz?

Ben: 2000 lira civarı; fakat gireceğim haftalık ders saati nedir?

İşveren: Hocam burası dershane; kırk saat de olur, elli saat de olur, altmış saat de…

Ben: Hocam olur mu öyle şey? O halde benim talep ettiğim ücret 3 bin lira da olur, 4 bin lira da olur, 5 bin lira da…

İşveren: Hocam dalga mı geçiyorsunuz, öyle şey mi olur? O zaman gidin sözleşmeli öğretmenlik yapın!

Sözleşmeli öğretmenlik, son dönemde MEB tarafından getirilen ve bir öğretmenin en az altı yıl devletin istediği herhangi bir yerde kadroya geçme garantisi olmadan çalıştırılması esasına dayanıyor. Altı yılık bu süreçte ilk dört yılın sonunda öğretmenin performansına bakılacak, “yeterli” görülürse kadroya alınacak! 50-60 saat çalışmak ya da bu koşullarda sözleşmeli öğretmenlik, işte bana sunulan seçenekler!

Dostlar, durum üç aşağı beş yukarı böyle. Bütün dershaneler devletin kendilerine verdiği bu pası gole çevirmeyi çok iyi beceriyorlar. Bütün işçi kardeşlerimiz için de durum böyle değil mi? Sermaye sınıfı işçileri ucuz işgücüne çevirip istediği gibi kullanmıyorlar mı? Fabrikalarda işçiler çok uzun süre mesai yapıp düşük ücretlere katlanmak zorunda bırakılmıyorlar mı? Ya da diğer sektörlerdeki işçiler…

Durum bu dostlar. İşçiler, sermaye sınıfı karşısında bilinçli ve örgütlü olarak hareket etmediği sürece onların ekmeğine yağ sürüp zenginliklerine zenginlik katmaya; kendi hayatlarının ve çalışma şartlarının kalitesini de düşürmeye devam edecektir. Yani çözüm açık ve net: Örgütlüysek her şeyiz örgütsüzsek hiçbir şey!