İşçiler, emekçiler, kardeşler!

Siyasi iktidar ve sermaye sınıfı el ele vermiş haklarımıza saldırıyor. Maliye Bakanı Albayrak’ın hükümet adına açıkladığı Yeni Ekonomi Programı, krizin faturasını işçi sınıfının sırtına yüklüyor. Siyasi iktidar, patronlar sınıfının taleplerini karşılamak için seçimlerin bitmesini bekliyordu. Nitekim Cumhurbaşkanı Erdoğan, 31 Mart gecesi yaptığı konuşmada sıranın ekonomik reformlara geldiğini açıkladı. Aynı gece, patron örgütleri peş peşe bildiriler yayınlayıp reformların hayata geçirilmesini istedi. “Reform” iyileştirme anlamına geliyor. Ama biz biliyoruz ki onların reform dediği şey, sadece sermaye sınıfının çıkarına olan iyileştirmeler, uygulamalar ve yasal düzenlemelerdir.

Hükümetin açıkladığı programa göre, kıdem tazminatı fona devredilecek ve BES’ten çıkmanın önü kapatılacak. Hükümet, sermaye sınıfı için yeni bir kaynak oluşturmak istiyor. Kurulacak kıdem tazminatı fonunu ve BES’i ortak bir sistem içine alarak, burada biriken muazzam parayla bankaları ve şirketleri fonlamayı hedefliyor. İşsizlik Sigortası Fonu’nda biriken on milyarlarca lirayı işsizler yerine bankalara ve şirketlere aktaran AKP hükümeti, kıdem fonunu da aynı şekilde patronlar sınıfı için kullanacak.

Kıdem tazminatı, işçinin kolayca işten atılmasını engelliyor. Bu açıdan iş güvencesi sayılır. Patronlar sınıfı, elimizde kalan bu hakkı da çalmak ve hiçbir engelle karşılaşmadan bizi işten atmak istiyor. Krizin ağırlaştığı ve işten atmaların hızlandığı şu günlerde, kıdem tazminatının kaldırılması çok daha fazla işçiyi işsiz bırakacak.

Sınıf kardeşlerimiz!

Maliye Bakanı Albayrak, kurumlar vergisinin düşürüleceğini ve verginin tabana yayılacağını açıkladı. Sermaye hükümeti, acı ilacı ışıltılı paketlere sarıp bize şerbet diye içirmeye çalışıyor. Kurumlar vergisinin azaltılması demek, şirketlerin daha az vergi ödemesi demektir. Verginin tabana yayılması ise, işçi ve emekçilerden alınan verginin arttırılmasıdır. Yani hükümet, patronlar sınıfını daha fazla zengin etmek için sırtımızdaki vergi yükünü arttırıyor. Kıdem tazminatının gasp edilmesi, BES’in zorunlu hale getirilmesi ve sırtımızdaki vergi yükünün artırılmasıyla, yaşam koşullarımız daha fazla kötüleşecek.

Emekçilerin mutfağındaki yangın siyasi iktidarın umurunda bile değil. Kriz, işçi sınıfının alım gücüne ağır bir darbe indirdi. Yükselen enflasyon ücretlerimizi erittikçe eritiyor. Meyve sebzede enflasyon yüzde 70’leri aşıyor. Efendiler saraylarında, yalılarında, villalarında lüks ve ihtişamlı bir yaşam sürerken, alın teri döken milyonlar için menemen bile lüks bir yemek haline gelmiştir.

İşsiz sayısı son bir yılda bir milyondan fazla artarak 7 milyonun üstüne çıktı. Bin kişinin alınacağı işe on binlerce kişinin başvurması, işsizlik kuyruklarının uzayıp gitmesi işçilerin ne duruma düşürüldüğünü ortaya koyuyor. Milyonlar işsizlikten dolayı evine ekmek götüremezken ve bunalıma düşerken, milyonlarca EYT’li ise emekli olamıyor. Sermaye hükümeti, “EYT’lilerin istekleri olursa SGK batar” yalanıyla halkı aldatmaya çalışıyor. EYT’lilere “türedi” diyen bu hükümet, SGK’nın fonlarını özel hastanelere akıtmaktan geri durmuyor. Bu nasıl düzen, bu nasıl adalet?

Üretenler, kardeşler!

İşsizlik ve yoksulluk canımızı yakıyor. Ücretlerimiz düşük. İş saatleri uzun, çalışma koşulları son derece ağır, yorucu. Erken yaşlarda yıpranıyor, çöküyoruz. Her ay iş kazaları yüzünden ortalama 150 kardeşimizi kaybediyoruz. Ama siyasi iktidar işçi sınıfının daha iyi çalışma ve yaşam koşulları talebine kulak tıkıyor. Zaten grevlerimizi yasaklayan, patronlar karşısında işçilerin elini kolunu bağlamak isteyen bu iktidar değil mi? Siyasi iktidarın tek önceliği patronlar sınıfını daha fazla zengin etmektir.

Kriz giderek ağırlaşıyor, tarım tümüyle çökmüş durumda. Bu yüzden, alın teri döken milyonların hoşnutsuzluğu artıyor. Egemenler ise, sopa sallayarak, devlet gücünü kullanarak üreten milyonları korkutmaya ve sindirmeye çalışıyorlar. Tek kişinin yönetimine dayalı rejim kendisini eleştiren herkesi, hakkını arayan işçiyi hain olmakla damgalıyor. Toplumu yapay temelde kutuplaştırıyor, emekçilerin bir bölümünü diğer bölümüne karşı kışkırtarak birlik ve beraberliğimizi engellemek istiyor. Yandaş medya, tam anlamıyla zehir saçan, nefret ve kin kusan bir dil kullanıyor. Dini inançlarımızı kendi çıkarları uğruna paspas ediyorlar. Yalanlarla bilinci bulandırılmış, iradesi esir alınmış, sorgulamayan, karşı çıkmayan, boyun eğen bir toplum istiyorlar. Çünkü iktidarın nimetlerini, mevki ve makamlarını, ayrıcalıklarını, lüks ve ihtişamlı yaşamlarını kaybetmek istemiyorlar. Çünkü hangi inançtan olursa olsun emekçilerin birleşmesinden, hakları için ayağa kalkmasından ödleri kopuyor.

Sınıf kardeşlerimiz!

Gözümüzü açmanın, bir sınıf olduğumuzu hatırlamanın, işçi sınıfının bayrağı altında birleşmenin zamanı gelmedi mi? Biz üreten milyonlarız, biz işçi sınıfıyız. Biz birleşir ve ayağa kalkarsak, dağılır toplumdaki korku, umut boylu boyunca sarar ülkeyi, sarsılır egemenlerin sömürü düzeni! Dünya ve Türkiye işçi sınıfı, geçmişte defalarca örgütlenip ayağa kalkmayı başardı. Bu sayede 16 saati aşan işgününü 8 saate düşürmeyi, çalışma ve yaşam koşullarımızı düzeltmeyi başardık. İşte 1 Mayıs işçi sınıfının bu mücadelesini simgeleyen bir gündür.

1 Mayıs, işçi sınıfının uluslararası birlik, dayanışma ve mücadele günüdür. 1 Mayıs, uzun iş saatlerine, düşük ücretlere, kötü yaşam koşullarına, horlanmaya “yeter” diyen dünya işçilerinin mücadelesinin adıdır. Demokratik hak ve özgürlükler mücadelesidir 1 Mayıs! 1 Mayıs, emekçi kadının ikinci cins sayılmaya hayır demesi, tacize ve şiddete karşı çıkmasıdır. 1 Mayıs, sömürünün, savaşların, toplumsal eşitsizliklerin olmadığı; insanlığın barış içinde, kardeşçe bir yaşam sürdüğü sınıfsız ve sınırsız bir dünya hayalidir!

Siyasi iktidar ve patronlar sınıfı haklarımıza saldırırken sessiz kalamayız! 1 Mayıs’a sahip çıkmak ve haklarımız için mücadele etmek yarınlarımıza sahip çıkmaktır. Bu saldırı dalgasına karşı durmak; işsizliğe, hayat pahalılığına, kıdem tazminatımıza göz dikilmesine, EYT’lilerin haklarının yok sayılmasına hayır demek için birlik ve dayanışmamızı güçlendirmek zorundayız!

Yaşasın 1 Mayıs!

Yaşasın İşçi Sınıfının Uluslararası Mücadele Birliği!