Buradasınız
Cefakâr Galip Ustalar ve İnsanlığın Özgürlük Bahçesi
Esenyurt’tan bir öğretmen

Ülkeyi yönetenler emekçilere yaşattıkları sefaleti, işsizliği ve uyguladıkları baskıları gün geçtikçe daha da artırıyorlar. Aklımızla dalga geçen, rakamlara takla attırarak sahte veriler üreten iktidar ve medyası, her geçen gün yalanlarına yalan ekliyor. Dünden bugüne şöyle bir baktığımızda bir avuç kodaman daha da zenginleşirken, biz emekçiler adeta yıkıldı yıkılacak bir duvara yaslanmışız. Yıllardır emeğimizin karşılığını alamamışız. Gittikçe fakirleşmiş, gittikçe geleceksizleşmişiz. Yıl 2021 olmuş, bir ayağımızın uzaya vardığı teknoloji çağında emekçiler için manzara vahim. İşçi sınıfının şairi Nâzım Hikmet, “Memleketimden İnsan Manzaraları” şiirinde Galip Usta adlı bir işçi üzerinden işsizlik gibi, sefalet gibi cümle çelişkiyi işler; bugüne, bugünün insanına ne kadar tanıdıktır bu şiir. Nâzım Usta şöyle sesleniyor geçmişten:
Haydarpaşa garında
1941 baharında…
…Merdivenlerdeki adam
-Galip Usta-
tuhaf şeyler düşünmekle meşhurdur…
…“Babam neden kapattı dükkânını?
Ve fabrika benzemiyor babamın dükkânına.”
diye düşündü
16 yaşında…
Nice seneler geçti aradan. Oysa Galip Usta’nın torunları yine aynı düşüncelerle boğuşmakta... Sadece 2021 yılında 61 bin 736 esnaf meslekten ve sicilden terkinini vererek kepenk kapattı. Çocukları kim bilir daha 16’sına kadar bile gelmeden sıra bekliyorlar fabrika çarklarına katılmak için, Galip Usta’dan tam 80 sene sonra! Daha 16’sına gelmeden fabrikalarla, tarlalarla tanışan çocukların sayısı artıyor, aynı Galip Usta gibi. Benzetemiyorlar tezgâhları ve pamuk tarlalarını ip atladıkları, top oynadıkları sokaklara. 2 milyonu aşkın çocuk işçi düşünüyor; nasıl geçineceğiz? Dört kişilik bir aile için açlık sınırının 3 bin, yoksulluk sınırının 10 bin lirayı aştığı ve TÜİK’e göre ikinci çeyrekte yüzde 21,7 büyüyen memleketimizde karamsarlık da çocuklarla birlikte büyüyor. Nâzım Hikmet de Galip Usta’nın düşüncelerini şöyle dile getiriyor, aslında dünümüzü ve bugünümüzü anlatıyor:
…“Gündeliğim artar mı” diye düşündü
20 yaşında.
“Babam ellisinde öldü,
ben de böyle tez mi öleceğim?”
diye düşündü
21 yaşındayken.
“İşsiz kalırsam” diye düşündü
22 yaşında. “İşsiz kalırsam” diye düşündü
23 yaşında. “İşsiz kalırsam” diye düşündü
24 yaşında.
Ve zaman zaman işsiz kalarak
“İşsiz kalırsam” diye düşündü
50 yaşına kadar…
50 yaşına kadar istim üstündeydi Galip Usta. Bizler, Galip Usta’nın torunları… Eğer bu sistem böyle ayakta kalmaya devam ederse 50 yaşına kadar, ölünceye kadar işsizlik ve derin yoksunluktan doğan huzursuzlukla, endişe ve kaygıyla boğuşacağız, cefa çekeceğiz. Memlekette 10 milyonu aşkın işsiz insan var! Ülkeyi yönetenlerin söylediği gibi en tepelere oynuyoruz. 2021’in ilk yedi ayında İşsizlik Sigortası Fonundan işsiz kalanlara sadece 2,4 milyar lira ödenirken, patronlara 10,6 milyar lira dağıtılmış. 2 yıldır işsiz olan Urfalı Muhammet: “Ben evime bir ekmek götüremiyorum. Gelsinler halkın ne çektiğini görsünler” diye feryat ederken “Türk ekonomisi dünyada en hızlı büyüyen ikinci ekonomi oldu” diyor Erdoğan! 10 milyon işsizin önemli bir kısmını kadınlar ve gençler oluşturuyor. Üniversite okumak da artık bir iş bulmak anlamına gelmiyor. Memleketimizden yansıyan manzaralar sınıfımızın halini ortaya koyuyor. Bakalım 1941’de Galip Usta ne düşünüyor:
…51 yaşında “İhtiyarladım” dedi
“babamdan bir yıl fazla yaşadım.”
Şimdi 52 yaşındadır.
İşsizdir.
Şimdi merdivenlerde durup
kaptırmış kafasını
düşüncelerin en tuhafına:
“Kaç yaşında öleceğim?
Ölürken üzerimde yorgan olacak mı?”
diye düşünüyor
Burnu sivri ve uzun.
Yanaklarının üstü çopur…
Galip Usta bizlere seneler öncesinden işte böyle sesleniyor. Bugün de çalıştığımız işlerde iş cinayetlerine maruz kalıyor, meslek hastalıkları yüzünden erken yaşlarda ölümle karşılaşıyorsak, emeklik hakkımız gasp ediliyorsa, işsizlik gerçeği her geçen gün başka bir eve uğruyorsa sebebi bu düzendir. Aradan geçen on yıllara rağmen biz emekçilerin yaşam koşulları bir adım ileri gitmemişse eğer, yine sebebi çarkı bozuk bu düzendedir.
Çarkı bozuk bu düzenin sahiplerinin gerçeklerin üzerini kapatmak için uydurduğu safsatalar artık iş görmez oldu: Bu düzende bizim sırtımızı dayayacağımız bir duvar yok! Ama kapitalist düzenin duvarlarını yıkarsak, kazanacağımız bir dünya var; insanlığın özgürlük bahçesini kurabileceğimiz bir dünya! İşçi ve emekçiler olarak çocuklarımıza işsizliğin, yoksulluğun olmadığı, herkesin emeğinin karşılığını aldığı aydınlık yarınlar bırakacağımız günlerin mücadelesini hep birlikte vermeliyiz.
Bu Heyecan Farklı Bir Heyecan
- Ana Romanı ve Bugüne Yansıyanlar
- Gözbağı ve İşçi Hüseyin’in Dönüşümü
- Erzurumlu Emrah’ın Hikâyesi, Bizim Hikâyemiz
- Savaşın Gerçek Yüzünü Anlatan İki Kitap
- Sarı Mehmet Olmak!
- Fakir Baykurt, “Gece Vardiyası” ve Göçmenler
- Şikago Mezbahaları ve Kapitalizm
- Cefakâr Galip Ustalar ve İnsanlığın Özgürlük Bahçesi
- “Ölümün Ağzı”
- Gücümüz Birliğimizden Gelir!
- Büyük Biraderler İş Başında!
- Rıfat Ilgaz: Ses Ol, Işık Ol, Yumruk Ol!
- Genç İşçi Xu Linzi
- Bal Arıları, Bülbül ve Açgözlü Dev
- Yaşamı Geliştirenler: Haliç’in Direnen İşçileri
- Geçmişi Unutmak Derin Yaralar Açar…
- İşçi Sınıfının Tarihe Tanıklık Eden Ozanları
Son Eklenenler
- Avrupa’nın pek çok ülkesinde yoksullaştırma politikalarına hız veriliyor, hayat pahalılığı artıyor. Grev hakkı başta olmak üzere hak ve özgürlüklere saldırılar artıyor. Ancak Avrupa işçi sınıfı büyüyen sorunlara grevlerle, kitlesel eylemlerle...
- İstanbul İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi, 26 Mayıs’ta, Söğütlüçeşme Marmaray istasyonunda bir basın açıklaması düzenledi. Bir işçinin tren camını temizlerken elektrik akımına kapılarak ağır yaralanması nedeniyle düzenlenen eylemde taşeron...
- 23 Mayısta gece yarısı sularında İstanbul Maltepe D-100 karayolunda makas atarak ilerleyen bir sürücü, bariyer yapmakta olan yol bakım işçilerinin arasına dalarak dört işçinin ölümüne, bir işçinin de yaralanmasına yol açtı. Aynı hafta içinde Kadıköy...
- Kuş sütü eksik bir sofra fotoğrafı. Sofrada çeşit çeşit yemekler, iştah açıcı mezeler… Yemekler gibi tabaklar da çeşit çeşit, renk renk. Sofradaki tek gariplik bazı tabakların uçlarının kırık olması ya da boyayla kırık süsü verilmiş olması. Sofrayı...
- Çıkışsızlık sarmalından kurtulmak isteyen insanlara kapitalist düzenin kurumları, düzen medyası ve burjuva ideologlar bir “çıkış kapısı” gösteriyorlar. Ama bu çıkış kapısının üzerinde şöyle yazıyor: “Sorunların kaynağında kişilerin eksiklikleri ve...
- Almanya, ABD, İngiltere, İtalya, Fransa, Japonya ve Kanada’nın oluşturduğu G7 zirvesi bu yıl 19-21 Mayıs tarihlerinde Japonya’da yapıldı. Zirve, İkinci Dünya Savaşında nükleer bombalarla yerle bir edilen, yüzbinlerce insanın öldüğü ve tarifsiz...
- Güney Amerika ülkesi Arjantin’de artan hayat pahalılığına, işsizliğe, düşük ücretlere ve güvencesizliğe karşı on binlerce işçi bir araya geldi. 18 Mayısta düzenlenen kitlesel gösteride yüzde 109’u aşan enflasyon, IMF’nin dayattığı kemer sıkma...
- 14 Mayıs seçimlerini geride bıraktık. Henüz kesin olmayan sonuçlara göre iktidarda bulunan Cumhur İttifakı Mecliste çoğunluğu elde etti, cumhurbaşkanının belirlenmesiyse 28 Mayıstaki ikinci tura kaldı. Fakat kesin olan bir şey var: 14 Mayısta hangi...
- İşçi Dayanışması’nda, yaşadığımız dünyayı ve kapitalist sistemi anlatan pek çok yazı yayımlandı bugüne kadar. Kapitalizm denilen ekonomik düzenin dünyamıza, işçi sınıfına ve insanlığın geleceğine ne kadar büyük bedeller ödettiğini her vesileyle...
- Türkiye’den Uluslararası İşçi Dayanışması Derneğinden işçi kardeşleriniz olarak emperyalist yüzsüzlerin Hiroşima’da düzenledikleri zirve vesilesiyle yükselttiğiniz anti-kapitalist mücadeleyi coşkuyla selamlıyoruz. Savaş alevlerini daha da...
- Türkiye’de çeşitli sektörlerden işçiler grev ve direnişlerle, eylemlerle mücadeleye devam ediyorlar. AFP Türkiye Ofisi çalışanlarının grevi kazanımla sonuçlanırken, Yonga Mobilya işçilerinin grevi sürüyor.
- 13 Mayıs 2014’te Soma’da 301 madenci kardeşimiz katledildi. Yaşadığımız acının, dinmeyen öfkemizin, Türkiye işçi sınıfı tarihindeki en büyük işçi katliamı Soma’nın üzerinden 9 yıl geçti. Ne yazık ki bu 9 yılda binlerce işçi kardeşimizi daha iş...
- Bursa Demirtaş Sanayi Sitesinde bulunan Barutçu Tekstil’de çalışan 8 kadın işçi, Öz İplik-İş Sendikasında örgütlendikleri için işten atılmış, daha sonra direnişe geçmişlerdi. Patronun her türlü yıldırma çabalarına rağmen, kar kış demeden fabrika...