Buradasınız
Bir, İki, Üç, Dört… Eyvah Her Şeyi Sayıyorum!
Pendik’ten bir kadın işçi
Biz işçiler günün büyük bir kısmını sürekli çalışarak geçiriyoruz. Yoğun bir tempoyla makinelerin hızına yetişmeye çalışıyoruz. Çalış çalış, aylar yıllar geçiyor. Sanki fabrikayla kesmişler göbek bağımızı. Teknoloji gelişiyor, makineler gün geçtikçe daha da hızlı ve verimli üretim yapıyor. Makineler gelişip işyerlerinde üretimin kapasitesi ve patronların kârı artarken biz işçi sınıfı ise yerimizde sayıyoruz. Hatta bıraktık yerimizde saymayı günden güne daha kötü koşullarda çalıştırılıyoruz. Ücretimiz ve yaşam koşullarımız burjuvaların kârı ile ters orantılı bir şekilde sürekli inişte.
Bütün gün makine ile yarışarak çalışıyoruz. Öyle anlar oluyor ki yoğunluktan su içmeye bile gidemiyoruz. Çünkü makine hiç durmadan çalışıyor, insan da değil ki o da su içmeye, tuvalete gitse de nefes alsak. Geçen gün pazara gittim. Soğan tezgâhına yanaştım. Soğanlar da iyi görünüyor, şuradan biraz soğan alayım, dedim. Başladım soğanları seçip poşete atmaya. Bir de baktım ne göreyim, ben soğanları poşete koydukça içimden bir yandan da sayıyorum, “dört, beş, altı”. Poşete koydukça farkında olmadan bir yandan da sayıyorum. “Hay Allah ne sayıyorum ki?” dedim kendi kendime. Sonra soğanı da alıp pazar alışverişimi bitirdim. Ama pazarda iyi salatalık kalmamıştı. Baktım marketin önünde salatalık var. İçimden de söyleniyorum “uyanıklar bu gün pazar var ya, nasıl da düzgün sebzeleri koymuşlar tezgâha.” Normalde markete gittiğinde iyi ya da kötü ne varsa şansına artık. Aldım elime poşeti başladım salatalıkları seçip poşete atmaya. “Üç, dört, beş, altı” birden durakladım, öylece kaldım. Allah’ım kafayı yiyeceğim, gene saymaya başlamışım. İçimden “ya ben ne yapıyorum, bir kilo salatalık alacağım şunun şurasında, kafayı mı yedim? Her şeyi saymaya başladım artık” diye kendi kendime söyleniyorum.
“Neden” diyeceksiniz. İşyerinde makineden çıkan ürünleri sayarak lastikliyoruz. Ürünleri bazen onlu, bazen de beşli şekilde toplayıp lastikliyoruz. 10 bin, 20 bin, 30 bin derken bütün gün binlerce ürün toplamış oluyoruz. Ve artık ürünleri saya saya ben farkına varmadan elime aldığım şeyleri sürekli sayar olmuşum. İlk işe başladığım günler, makineye yetişme telaşı ile uykumda sürekli ürünleri sayıyordum. Gece yatağa girdiğimde farkında olmadan uyku ile uyanıklık arasında sürekli sayı sayıyordum. Millet koyunları sayar, ben ürün sayıyordum.
İşyerinde pazarda başıma gelen bu olayı arkadaşlara anlattım. Arkadaşlar başladılar gülmeye. Bir kadın arkadaş da başladı anlatmaya. Bir gün işyerinden kadınlarla toplanıp gezmeye gitmişler. Oturmuşlar bir yere, sohbet-muhabbet derken kalkma saati gelmiş. Tam ayağa kalkarken kadın arkadaşlardan biri “eyvahhh!” diye yerinden sıçramış. Herkes korku ve telaş içinde ne oldu diye kadına bakıyor. Kadın arkadaş ayağını yerden kaldırmış, ayağının altında fındıkkabukları var. Ayağa kalkerken yerdeki fındıkkabuklarını ezmiş. Kabukların ezilirken çıkardığı sesle de yerinden sıçramış. Herkes panikle ne oldu deyince, “ampullere bastım, serileri kırıldı sandım” demiş, tabi millet de gülmekten kırılmış. İşyerinde çalışırken ürünler yerlere düşüyor. Düşen ürünü fark etmeyip üstüne bastığımızda da paramparça oluyor. Ürün bitiminde de sayıda eksiklik olunca işçiler bir dünya uğraşıyor. Ve buna benzer başka yerlerde çalışan arkadaşlarının, eşinin yaşadığı birçok hikâye anlattı. Bir yandan güldük halimize, bir yandan da düşündük ne haldeyiz diye.
Bu yaşadıklarımızı düşününce insan bir kez daha anlıyor: Bu düzen bizim dengemizi bozuyor. Yoğun ve tempolu çalışma nedeniyle artık günlük hayatımızda normal bireyler olarak kalamıyoruz. Yıllarca sürekli yoğun bir tempoya ve basınca maruz kalmaktan davranış şekillerimiz, sağlığımız, yeri geliyor psikolojimiz bozuluyor. Farkına varmadan bazen parça parça, bazen de çok hızlı bir şekilde bu düzen bizim dengemizi bozuyor. Bu sistem adeta bir makinenin ayarını bozar gibi bizim ruh ve beden sağlığımızın bütünsellik içinde kalmasını önlüyor, ayarlarımızı bozuyor. Geçim derdi, kendine zaman ayıramama, hiçbir şeyden yeterince doyum alamadan yaşamak. Keyif alarak, mutlu ve huzurlu bir yaşamdan mahrum kalmak. Güvensizlik, gelecek kaygısı. Tüm bunların sonucunda ise insanların dengesi bozulup altüst oluyor. Kapitalizm biz işçilerin tüm ayarlarını bozuyor. Bu nedenle bir kez daha anladım ki, sağlıklı bireyler olarak yaşamak istiyorsak biz işçiler kapitalizmi tüm dengesizlikleri ile birlikte yeryüzünden silip atmalıyız.
Elleri Var Özgürlüğün
- Emekliler “AÇIZ” Diyor, Onları Kim Duyuyor?
- Geleceğimizi Kurmak İçin Birliğimizi Büyütelim
- “Asıl Haber Biziz Be Abla”
- Sağlık Çalışanlarına Sağlıksız Yemekler
- Sorunlar Mücadeleyle Çözülür
- İşyerinde “Paralı Eğitim!”
- Onların İnsafına Bırakmayalım!
- “Sana Ceza Veriyorum Tayfun!”
- Emekli Maaşı Ne Zaman Ödenecek?
- “Çalışanlarımıza Rapor Vermeyin!”
- “Kırtasiye Ürünleri İkinci Ele Düştü”
- Örgütlü Olmak ve Toplu İş Sözleşmeleri
- Alo 170: Yanlış Numara Çevirdiniz!
- Turgut Özal, Gökova Santrali ve Sonrası
- TÜİK Kimin Hizmetinde?
- Emekliler Sendika Kuramazmış!
- Sorumluluk Almadan Kazanım Elde Edemeyiz
- Topluma Fildişi Kulelerden Bakmak
- Mücadele Edenler Mutlaka Kazanır!
- “Geçmiş Olsun” Yerine “Rapor Almayın”
Son Eklenenler
- Ramazan bayramı boyunca, insanlar birbirlerine temenni mesajları attı. Sevdiklerine onların mutluluklarını içeren dilekler ilettiler. Sevdikleri kişilerin kötü günler görmemesini, her türlü beladan ve kazadan uzak olmasını, açlık ve yoksulluk...
- Merhaba arkadaşlar, işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs yaklaşıyor. Bu sömürü düzeni kapitalizm dünya işçi sınıfının hayatını alt üst edip zindana çeviriyor. Dolayısıyla her 1 Mayıs’ın biz emekçiler için ayrı bir...
- Siyasi iktidarın ve sermaye sınıfının saldırıları arttıkça işçi ve emekçilerin çalışma ve yaşam koşulları kötüleşiyor, iş cinayetleri sürüyor. Bu koşullarda düşük ücretlere, sendikal baskılara, ağırlaşan çalışma koşullarına karşı pek çok sektörde...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs yaklaşırken UİD-DER temsilciliklerinde “Sermayenin ve İktidarın Saldırılarına Karşı 1 Mayıs Ruhuyla Mücadeleye!” başlıklı etkinlikler gerçekleştirildi. 20-21 Nisanda...
- Son yıllarda mülteci, göçmen, sığınmacı ve yabancı sözlerini çok duyduk, duymaya da devam edeceğiz. Nedeni dünya üzerindeki 8 milyar insanın neredeyse 300 milyonunun, doğup büyüdükleri, yaşadıkları topraklardan kaçmak zorunda kalmalarıdır. Ve...
- Yunanistan’da en büyük işçi sendikası olan Yunanistan İşçi Sendikaları Konfederasyonu’nun (GSEE) çağrısıyla artan hayat pahalılığını protesto etmek amacıyla bir günlük genel grev gerçekleştirildi. 16 Nisan’da yüzbinlerce işçi ve emekçi başta Atina...
- Ben Mersin’den, sendikasız bir fabrikada çalışan metal işçisiyim. Yaşamımı devam ettirebilmek için ben de sizler gibi çalışmak zorundayım. Çalıştığım fabrikada birçok sorunla karşı karşıyayız. Bu sorunlar Türkiye’de işçilerin genelinin yaşadığı...
- Türkiye’nin her yerinde pıtrak gibi çoğalan özel okullar, bir süredir ülke gündemine pek çok sorunla birlikte yerleşmiş durumda. 22 yıldır sanayi şehri Bursa’da çalışan bir özel okul öğretmeniyle sektördeki sorunlar üzerine gerçekleştirdiğimiz...
- 7 Martta greve çıkan Lezita işçileri, 17 Martta yürüyüş ve basın açıklaması gerçekleştirdi. Grevlerini sürdüren Lezita işçileri patronun grev kırıcılığına karşı da mücadele ediyor. 18 Martta Ankara’ya yürüyüş başlatan Agrobay işçileri, 21 Martta...
- İktidarın desteğini arkasına alan patronlar işçilerin haklarına pervasızca saldırıyor, işçiler mücadele ediyor. Adıyaman Besni’de Mega Polietilen fabrikasında ücret gaspına karşı başlayan direniş sonuç verdi, işçilerin 2 aylık ücretleri yatırıldı....
- Birleşik Metal-İş Sendikası Gebze 1 No’lu Şubenin örgütlü olduğu Mersen’de işçiler, sendika ve toplu sözleşme hakları için 19 Nisanda greve çıktı. Sendikadan yapılan açıklamada şu sözlere yer verildi: “Fransa sermayeli Mersen’in merkez yöneticileri...
- İşçi Dayanışması’yla tanışmış işçi kardeşlerimiz, gazetemizin kendilerinde yarattığı değişimi çok iyi bilir. UİD-DER ile yolları kesişen her işçi kardeşimizin zihni açılır, doğru bir ifadeyle dünyaya ve her şeye sanki üç boyutlu bir gözlükle bakar...
- Bu dünyaya sadece çalışmak için gelmiş gibiyiz. İşyerinde arkadaşlarımın ağzından sürekli şu sözler dökülüyor: “Ya biz bu dünyaya çalışmak için mi geldik? Evde iş, fabrikada iş… Sürekli bir döngünün içinde dönüp duruyoruz. Neden bu kadar çok...