Brillant’ın Mutfağından

Ben 4 yıldır Brillant’ta çalışıyorum. 3 vardiya çalışıyoruz ve orada “7 gün 24 saat” patates yiyoruz. Her öğün patates yiyoruz. İlk kısımda çorba veriliyor; çorbanın içinde patates var. Kuyruk ilerliyor, yemek kısmına geçiyoruz, orada da patates yemeği var. Ertesi gün yuvarlak şekilde kesilmiş patates, içinde bir parça tavuk. Sonraki gün patatesin şekli değişik: İnce ve uzun kesilmiş patates veriyorlar. Diğeriyle aynı şekilde pişirilmiş ama içinde tavuk hiç yok. Daha sonraki gün tavuk kıymasından ne olduğu belirsiz bir yemeğin yanına patates püresi veriyorlar. Başka bir gün patates salatası yiyoruz. Sabah kahvaltısı öğününe denk geldiğimizde, haşlanmış bütün patates ve makarnayla karşılaşıyoruz. Eve gidiyorum, yine patates!

Ama makarna çeşitlerimiz de bol! Bir gün sade makarna, bir gün yoğurtlu. Bir gün düdük makarna, bir gün burgulu. Bazen bozuk türlü konservesi, acı ve taş gibi yumurta, aşure niyetine şekerli su! Ünlü patates çorbasını önceden bir buçuk kepçe veriyorlardı; şimdi yarım kepçe.

Patronun bir de çiftliği var, fabrikamızın hemen yanında. Tavuklar, hindiler, kazlar, civcivler var. Bu çiftlikte bir tek at eksik. Bu hayvancıklara düzenli olarak veteriner geliyor. Başımıza bir kaza geldiğinde bizimle ilgilenecek bir doktor yok. Hemşire de parmaklarımız kesildiğinde ya da tırnağımız söküldüğünde “bu kadarcık şey için gelinir mi” diyor.

Tavuk kadar değerimiz yok, gördüğümüz değer patatesin ve makarnanın değeri kadar. Patron tavukları ölmesin diye paraları akıtıyor, doktorlar getiriyor. Tavuklara yem verilmezse, ilaç verilmezse, tavuklar da yumurta vermiyor. Biz hak ettiğimiz hiçbir şeyi almıyoruz ama patrona her istediğini veriyoruz. İşte bu yüzden değer görmüyoruz.