Şaşkın Bir Bakışın Anlattıkları

Haksız savaşların, işçi sınıfına getirdiği acıları anlatmak için söylenecek çok şey vardır elbet. Ama bazen kelimeler bir bakışın, dokunuşun, bir annenin feryadının ya da bir çocuğun şaşkınlığının anlatacağı şeye yetmez. Son birkaç gündür gazetelerde, televizyonlarda “Suriyeli Ümran”dan bahsediliyor. “Suriyeli Ümran’ın bakışı dünyanın içine işledi”, “Suriyeli çocuğun bakışları dünyaya çok şey anlatıyor” gibi haber başlıkları atılıyor. Doğru, Ümran’ın bakışları, şaşkınlığı gerçekten çok şey anlatıyor. Dünyaya gözlerini savaş cehenneminde açan Ümran ve onun gibi daha pek çok çocuk bu acıları yaşamak zorunda bırakılıyor. Peki ama bu kadar üzülen, Ümran üzerinden haberler yapan burjuva medya mensupları böyle bir savaşın neden yaşandığına dair gerçekleri neden yazmıyor? Neden bir kaç çarpıcı kare üzerinden günah çıkarmayı tercih ediyorlar? Kim bu savaşın sorumluları?

Evet, Ümran da, Aylan bebek de, daha adını belki hiç duymadığımız binlerce çocuğun ve masum insanın da çektiği acılar dünyaya çok şey anlatmalı. Yıllardır Ortadoğu’da süren bir savaşa öyle ya da böyle dâhil olmayan büyük güç kalmadı. Direkt ya da dolaylı yollarla savaşın alevlerini büyütmek için çalışıp durdular, dâhil oldular. Eli kanlı çeteler yaratıldı. Emperyalistler, kokuşmuş düzenlerini ayakta tutabilmek için dünyayı ateşe vermiş durumda. Bizim dünyamızı! O ateşte yananlar da ne zenginler ne de her alanda ahkâm kesen burjuva siyasetçiler. Bizim dünyamızda bizi ateşe veriyorlar.

Biz işçiler olarak Ümran’ın o bakışlarına, yaralarına sebep olan savaşın neden yaşandığını bilmeliyiz. Bu savaşın sorumlularını görmeliyiz. Ümran gibi çocukların böyle acılar yaşamasına izin vermemeliyiz. Kuru bir “bakışları çok şey anlatıyor” cümlesinin ötesinde, bu acıların son bulması için neyin gerekli olduğunu anlayıp, harekete geçmeliyiz. Unutmayalım kardeşler, Türkiye’de de Suriye’de de dünyanın başka bir yerinde de çıkan savaşlarda yiten canlar, bizler ve bizim çocuklarımız olacaktır. Üzülmenin ötesine geçip, zalimlere karşı mücadeleye atılmak için daha fazla beklemeye gerek yok. Bir sınıf olarak, işçi sınıfı olarak, o şaşkın bakışları patronların yüzünde görmek için mücadeleye!