Buradasınız
Depremin Yıldönümünde Yükselen Sesler: Unutmak, Affetmek Yok!
11 ilde büyük bir yıkıma neden olan, resmi açıklamalara göre 53 bin 537 kişinin yaşamını yitirdiği 6 Şubat depremlerin ilk yıldönümünde, depremden etkilenen il ve ilçelerde hayatını kaybedenler anıldı. Maraş’tan Diyarbakır’a Adıyaman’dan, Adana’ya, Urfa’dan Hatay’a bir araya gelen emekçiler ellerinde meşalelerle, kaybettikleri yakınlarının fotoğraflarıyla eylemler gerçekleştirdi.
Eylemler pek çok yerde depremin gerçekleştiği saatte, 04.17’de başladı. Depremin merkezi Maraş’ta anma programı 1400 kişiye mezar olan Ebrar Sitesi önünde gerçekleştirildi. Demokratik kitle örgütlerinin ve hayatını kaybedenlerin yakınlarının katıldığı anmada konuşmalar yapıldı, yakılan büyük ateşin etrafında toplanan kitle “sesimi duyan var mı?” çağrılarını tekrarladı. Pazarcık ilçesinde toplanan emekçiler de Hükümet Konağı’ndan Saat Kulesi’ne kadar ellerinde meşalelerle sessiz yürüyüş gerçekleştirdiler. Yürüyüş sonunda yıkımın gerçekleştiği yerlere, yakılan mumlar eşliğinde karanfiller bırakıldı.
Diyarbakır’da Kent Koruma ve Dayanışma Platformunun çağrısıyla 89 kişinin hayatını kaybettiği Diyar Galeria Sitesi önünde anma etkinliği düzenlendi. Ellerinde karanfillerle yürüyen kitle enkazın bulunduğu alanda saygı duruşu gerçekleştirdi. Saygı duruşunun ardından yapılan konuşmalarda alınabilecek önlemlerin alınmadığına, deprem bölgelerinin sahipsiz bırakıldığına dikkat çekildi.
Adıyaman’da Emek Demokrasi Platformu’nun çağrısıyla Mimar Sinan Parkı’nda anma ve konuşmalar gerçekleştirildi. Yapılan konuşmalarda sorumluların yargılanması talebi dile getirildi. Ardından 04.17’i gösteren saat kulesine kadar sessiz yürüyüş yapan kitle, yürüyüş sırasında “Sesimi duyan var mı?”, “Memleketimi terk etmeyeceğim” yazılı dövizler taşıdı. Saat kulesi önüne karanfiller, İsias Otel’in bulunduğu alana mumlar bırakıldı.
Adana’da hayatını kaybedenler depremde yıkılan ve 96 kişinin hayatını kaybettiği Alpargün Apartmanı enkazının kaldırıldığı alanda anıldı. “Hayatlarımız enkaz altında kaldı”, “Acımız da öfkemiz de büyük” dövizlerinin taşındığı anmada hayatını kaybedenlerin yakınları konuşmalar gerçekleştirdi. Osmaniye’de anma programı ise depremden en çok hasar gören Esenevler Mahallesinde gerçekleştirildi. Urfa’da da depremde yaşamını yitirenler, Emek ve Demokrasi Platformu öncülüğünde Haliliye ilçesi, İpekyolu caddesindeki yıkılan binanın önünde anıldı. Enkaz alanlarına karanfiller bırakıldı.
Depremde ağır yıkım yaşayan Hatay’da ise anma programları kentin pek çok yerinde ve farklı saatlerde devam etti. Antakya’da yapılan anmalarda depremzedeler, KESK’e bağlı sendikalar, TTB, demokratik kitle örgütleri ile UİD-DER’li işçiler yer aldı. TTB Koordinasyon merkezinden Yunus Emre Parkı’na kadar yapılan sessiz yürüyüşlerin ardından “Helalleşmek yok, unutmak yok, affetmek yok” sloganları yükseldi.
Saat 11.00’de kadın erkek, yaşlı çocuk binlerce kişi Samandağ PTT önünde bir araya gelerek hep bir ağızdan “Sesimi duyan var mı?” diye haykırdı. Bugüne kadar seslerine kulak tıkayan devlete Samandağlı emekçiler, “Susmuyoruz, buradayız, gitmiyoruz”, “Ma rıhna nıhna hon”diye seslendiler. Depremde hayatını kaybedenler için saygı duruşunda bulunduktan sonra taleplerini sıraladılar. 6 Şubat Samandağ Deprem Koordinasyonu adına yapılan konuşmada depremle birlikte yaşanan katliamın, usulsüz enkaz kaldırma çalışmalarıyla, çadır yangınlarıyla, zeytinliklerin sökülmesi, sokakların toza bulanmasıyla, jandarma müdahalesi ve tarihsel kültürel değerlere yapılan saldırılarla devam ettiği ifade edildi. Tüm yaşatılanlara rağmen Antakyalı emekçilerin, devrimcilerin, gönüllülerin dayanışmasıyla ayakta kaldığı vurgulandı. “Geleceği belirleyecek olan bizleriz, yeniyi kuracak olan bizleriz! Bundan sonra da her ne yaşanırsa yaşansın geleceğimizi bizlerin mücadelesi, direnişi, dayanışması belirleyecektir” denildi. Konuşmaların ardından Arapça şarkılar söylendi. Tavla Mahallesinde yapılan eylemde de siyasi iktidarın rantçı politikalarına tepki gösterildi. “Ma rıhna nıhna hon” sloganları yükseltildi.
Pek çok kentte yapılan eylemlerdeki konuşmalarda siyasi iktidarın bir yıl sonra dahi depremzedelerin barınma, beslenme, sağlık gibi temel ihtiyaçlarını karşılamadığı aktarıldı. Yaşanan acı kayıpların ihmaller sonucu olduğu vurgulanırken, sorumluların ceza almadığı, deprem bölgelerinin rant alanı olarak görüldüğü belirtildi. Deprem sonrasında bölgede gönüllülerin, emekçilerin, sosyalistlerin hummalı çalışmasıyla dayanışmanın büyütüldüğü vurgulanarak, sorumluların hesap vermesi ve bir daha böyle bir yıkımın yaşanmaması için örgütlü mücadele çağrısı yapıldı.
Öte yandan depremden en çok etkilenen illerden biri olan ve hâlâ artçı sarsıntıların devam ettiği Malatya’da yapılmak istenen anma ve programlar Malatya Valiliği tarafından 5 Şubat Pazartesi günü saat 00.01 itibarıyla 3 gün süreyle yasaklandı, kente girişler engellendi.
Bu eylem yasağı, kentlerin fay hatları üzerine kurulduğu, devlet-müteahhit elbirliğiyle insanlara yuva değil mezar inşa edildiği, önlem alınmadığı için depremlerin on binlerce can aldığı, yıkımın hesabının verilmediği, sorumluların mağdurları tehdit ettiği bir ülkede en ufak bir muhalif sese gösterilen tahammülsüzlüğün göstergesidir. Acılı insanların acısını, öfkesini dile getirmesinin önüne geçilmek istendiği için zalimliktir, gaddarlıktır. İktidarın “asrın felaketi” söylemiyle örtmek istediği “asrın kötülüğünün” devam ettirilmesidir. Bu nedenle bugün depremin ve kayıplarının acısıyla birleşen emekçiler, yarın hesap sormak için birleşecekler.
- Patronlara Yeni Teşvikler, Emekçilere Derinleşen Yıkım
- Felaketlerden Dayanışmayla Kurtuluruz
- Avcılar’da 6 Şubat Depremleri Anması
- Beşiktaş’ta 6 Şubat Anması: Unutmadık!
- Depremin Yıldönümünde Yükselen Sesler: Unutmak, Affetmek Yok!
- Hesap Sormazsak Aynı Acıları Yaşamaya Mahkûmuz!
- 6 Şubat 2023’ün Ardından
- 6 Şubat Depremlerinin Birinci Yılı: Asrın Kötülüğünü Unutma, Unutturma!
- Japonya’da Depremler Can Aldı
- 17 Ağustostan 6 Şubata: Bu Sesi Duyan Yok!
- Depremi Yaşadık, Cehennemi Yaşıyoruz!
- Samandağ Halkı: “Deprem Öldürmedi Asbestle Öldürecekler!”
- “Devlet Baba” Kime Hizmet Ediyor?
- Kader Değil Felaket!
- Boşaltılan Yurtlar ve Büyüyen Sorunlar!
- Depremin 40. Gününde İstanbul Emek Barış Demokrasi Güçlerinden Anma Eylemi
- Samandağ Dayanışması Su Sorununa ve Salgın Riskine Dikkat Çekti
- Samandağ Dayanışma Koordinasyonu: Dayanışma Yaşatır!
- Kızılay Skandalı İktidarın Aynasıdır!
- Samandağ Sağlık Koordinasyonundan Acil Önlem Çağrısı
- Dayanışmamızı Yok Etmek İsteyenlere İnat, Buradayız!
- “Ah” Etmeyelim, Birbirimize Bir Söz Verelim
- Felaketlerden Dayanışmayla Kurtuluruz
- Unutma, Örgütlen, Hesap Sor!
- Depremin Yıldönümünde Yükselen Sesler: Unutmak, Affetmek Yok!
- Hesap Sormazsak Aynı Acıları Yaşamaya Mahkûmuz!
- 6 Şubat 2023’ün Ardından
- 6 Şubat Depremlerinin Birinci Yılı: Asrın Kötülüğünü Unutma, Unutturma!
- Malatyalı Kadın Tekstil İşçisi İle Deprem ve Kadın İşçiler Üzerine Söyleşi
- “Depremin Yaraları Sarılıyor” mu?
- Depremi Yaşadık, Cehennemi Yaşıyoruz!
- 6 Şubat, UİD-DER’le Tanışmam ve Sonrası
- “Bu Yaş Bu Çimeni Büyütür!”
- Gitmedik, Buradayız, Direniyoruz!
- Saraylıların İç Burukluğu!
- 1 Mayıs’ta Buluşalım Depremin Hesabını Soralım!
- Sahte Temel Atma Törenleri Neyin Acizliği?
- Kader Değil Felaket!
- Ben Hatay’dan Güneş
- Gösteriş İçin Değil Depremzedeler İçin!
Son Eklenenler
- Geçen gün metal işçisi arkadaşımla bir araya geldik. Çayımızı içerken sohbet etmeye başladık. Konumuz toplu iş sözleşmesiydi.
- İlk kez UİD-DER’le 1 Mayıs’a gelen arkadaşımız, 1 Mayıs’ın daha önce duyduklarından, anlatılanlardan bambaşka bir şey olduğunu söyledi. Kadınlar, çocuklar, işçiler el ele halaylar çektik, hepimiz kardeş gibiydik.
- Merhaba, ben İzmir de yaşayan bir gencim. İstanbul’a UİD-DER’le 1 Mayıs’a katılmak için geldim. 1 Mayıs öncesi hazırlıklar için derneğe gittim. Çok sıcak bir ortam ve dayanışma duygusu sarmıştı her yeri.
- Sarayları süsleyen altın, sultanların ve soyluların yaşamında zenginliğin en önemli ölçüsü olmuştur. Fakat bu zenginliği üreten zamanın köleleri ve günümüzün işçileri için bu maden her zaman acı, gözyaşı ve ölüm getirmiştir. Altın madenlerinde...
- Çalıştığım işyerinde uzun yıllardır çalışan ve EYT yasası çıktıktan sonra SGK’ya başvurup emekli olanlar var. Malûm, emeklilik maaşı iktidar eliyle kuşa çevrildi. Bizim patron da sayıları azımsanmayacak kadar çok olduğu için EYT’li işçileri bir an...
- DİSK, 3 Mayısta Türkiye İstatistik Kurumunun (TÜİK) Ankara’daki merkez binası önünde basın açıklaması gerçekleştirdi. Burada konuşan DİSK Genel Başkanı Arzu Çerkezoğlu, TÜİK’in enflasyon sepetindeki maddelerin fiyat listesini 2 yıla yakın bir...
- Geçenlerde yeğenimle sohbet ederken “kolajenlerin içerisinde en kalitelisi hangisi bilgin var mı?” diye sordu. Ben de doğal olarak “bir sağlık sorunun mu var, neden kolajen kullanma gereği duyuyorsun?” diye sordum. O da yarı utanarak “hep güzel...
- Dünya genelinde yoksulluk ve baskılar büyüyor, emperyalist savaşın alevleri gün geçtikçe yayılıyor. Kapitalist sömürü düzeninin yarattığı sorunlar, krizler derinleşiyor. İşçi sınıfı ise kapitalist sömürüye karşı mücadele etmekten, birlik olup...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta Türkiye’nin dört bir yanında yüzbinlerce işçi ve emekçi alanlara çıktı, ekonomik yıkımın bedelini ödemek istemediklerini haykırdı. Sendikaların ve demokratik kitle...
- İşçi Sınıfının Uluslararası Birlik, Mücadele ve Dayanışma Günü 1 Mayıs’ta bir kez daha dünyanın ve Türkiye’nin dört bir yanında işçiler meydanlara çıktılar. Kapitalist sömürüye, emperyalist savaşa, yoksulluğa, baskılara, eşitsizliğe, adaletsizliğe...
- İngiltere’de 7 Ekimden bu yana her Cumartesi ulusal çapta eylemler düzenleyerek Filistin halkının yanında yer alan işçi ve emekçiler, egemenlerin savaşına karşı meydanlarda yerlerini almaya devam ediyor. 20 Nisanda ülke çapında çeşitli kent...
- İtalya’da büyük işçi sendikaları iş cinayetlerine karşı binlerce işçinin katıldığı kitlesel bir miting düzenledi. 20 Nisan’da işçiler “Artık Yeter!” sloganıyla işyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği, kamu sağlığı hakkı, adil vergi reformu ve...
- İşyerinde, sokaklarda, toplu taşıma araçlarında insanların yüzlerinden okunan yorgunluk ve mutsuzluk dikkatimi çekiyor. Öfke, mutsuzluk, umutsuzluk bir virüs gibi yayılmaya başladı. “Ama insanlar neden bu kadar mutsuz?” diye düşündüm kendi kendime....